ماه رمضان امسال هم شروع شد، اول از همه اینکه برای اونایی که اعتقاد دارن تبریک میگم شروع این ماه رو و همچنین امیدوارم خدا توفیق روزه گرفتن رو بهتون عطا کنه.
من به شخصه با تمام بی طاقتیم خدا رو شکر تا جایی که در توانم باشه روزه میگیرم، شاید بشه گفت از روی عادت که البته عادت نیست چون چند سالی که ماه رمضان شده تابستون رو به خاطر کم طاقتی روزه نگرفتم، امسال توفیقی نصیبم شد و روز اول به خیر و خوشی گذشت.
اینکه چرا عنوان نوشته رو گذاشتم دموکراسی، خیلی وقته دلم میخواد تو این زمینه بنویسم، نه فقط رمضان، تو خیلی چیزای دیگه که دموکراسی این روزا دلم رو به درد میاره. این روزا همه دم از روشن فکری و دموکراسی میزنن و چیزی که من از رفتار همه (حتی خودم) فهمیدم اینه که دموکراسی یعنی: تا عقیده ات مثل منه، آفرین باریکلا، هر وقت عقیده ات مخالف من شد، برو به درک!!!
متاسفانه تو زندگی روزمره، بیشتر از 10 بار در روز شاهد این مسئله هستم، تو محیط های اجتماعی، محل کار، و حتی محیط های مجازی مثل فیسبوک. اول لازمه بگم که من متاسفانه نه مطالعه ای دارم و نه سوادی که بخوام ابراز نظر کنم، فقط چند مورد از برخوردهای این اواخر رو میگم صرفاً جهت تفکر.
فردی رو داریم روزه میگیره و به شدت به عقاید سنتی پایبنده و میگه کسی که روزه خواری میکنه میره جهنم و باید شلاقش بزنن و غیره.
و فردی هست بی اعتقاد به روزه و میگه اونی که روزه میگیره خودش رو شکنجه میده
متاسفانه هر دو این اعتقاد به خاطر آموزشهای اشتباه و تفکرات بیپایه و اساس هست، نه روزه گرفتن شکنجه است و نه روزهخواری جرم، اینکه کسی که روزه نیست به احترام طرف مقابل که روزه هست چیزی نمیخوره، در واقع محبتش رو نشون میده برای اینکه شخص روزه دار به مضیقه نیفته
من به عنوان کسی که روزه هستم هیچ مشکلی نمیبینم کسی که به هر دلیلی روزه نیست جلوم غذا بخوره، بالاخره یکی در توانش هست و بهش اعتقاد داره و دیگری نه.
ما اگه قراره به هم احترام بذاریم تو همه چیز باید احترام بذاریم
متاسفانه، به علت کاستیهای آموزش و فرهنگ سازی و تفکرات اشتباه و نابه جا، سیل عظیمی مخالفت با روزه دارن و به هر نحوی با روزه دارها برخورد می کنن. از اون طرف هم روزهدارها که خودشون رو معصوم مطلق و نماینده تام الاختیار خدا روی زمین میدونن به خودشون اجازه میدن به کسایی که روزه نمیگیرین صفات بی جا و نامورد کافر و غیره رو نسبت بدن. کار هر دو طرف غلط هست و ناشی از افراط و تفریط هست، کاش، فقط کاش یاد میگرفتیم روی خط اعتدال حرکت کنیم.
امیدوارم روزی برسه که همه مون حکمت همه چیز رو بفهمیم که اینقدر به همدیگه و به دین و متعلقات مربوطه توهین نکنیم.