سلام

امروز، ۲۳ اکتبر به Event Organizers Day نام‌گذاری شده. اگه زندگی شما هم با برگزاری رویدادها گره خورده، روزتون مبارک.

همون‌طوری که به احتمال بسیار زیاد می‌دونین، من برای رویدادهای زیادی عضو تیم برگزاری، مدیر تیم برگزاری یا هماهنگ‌کننده بودم. دغدغه‌ها، سختی‌ها، اضطراب‌ها و تنش‌های زیادی که این فعالیت داره، نیازمند عشق بسیار بالایی به این کاره.

بقیه رو نمی‌دونم، من از اینکه می‌تونستم فضایی رو تدارک ببینم که آدم‌ها فرصت یادگیری داشته باشن لذت می‌بردم. برگزاری رویداد رو برای جنبه مادی انجام نمی‌دادم، چه بسا خیلی وقتا هزینه هم می‌کردم و هیچ کدوم از رویدادهایی که عضو تیم برگزاری بودم، هیچ آورده مالی برای من نداشتن.

اگه بخوام در این مورد بنویسم، باید تو سال‌های زیادی غرق بشم و نوشتن پستش ساعت‌ها طول می‌کشه، پس خلاصه می‌گم:

برگزاری رویداد اصلاً کار ساده‌ای نیست، وقتی قصد شرکت در رویدادی رو دارین، سعی کنین در اولین زمان ممکن ثبت‌نام کنین و قدر زحمات برگزارکننده‌ها رو بدونین.

روزتون مبارک عزیزان!

سلام

گفتم تا ذهنم تو فضای خاطراته، ادامه پست دیروز رو بنویسم. البته امیدوارم مثل دیروز ۳ ساعت طول نکشه.

علت دوم برای نوشتن پست خاطره‌های استارتاپی: دیروز صبح، متن “درباره من” وبلاگم رو خوندم و دلم خواست یکی از پاراگراف‌های این متن رو مفصل‌تر توضیح بدم.

دوست دارم بگم چرا رویداد برگزار می‌کردم. بالاتر اشاره کردم، من تو فکر راه‌اندازی یک سایت بودم که وقت زیادی گذاشتم تا برم کلاس برنامه‌نویسی، اما در نهایت فهمیدم برنامه‌نویسی تخصص مناسبی برای من نیست. همیشه، تمام حس من این بود که من خیلی دیر مسیر زندگیم رو پیدا کردم، برگزاری رویدادها، از نظر من برای کمک کردن به همه افرادی بود که شرکت می‌کردن تا زودتر مسیر استعداد و توانایی‌شون رو پیدا کنن. حداقل حس من از این رویدادها این بود.

خب بریم سراغ شرح قصه

یادمه از همون نوجوونی و جوونی و دانشجویی، علاقه زیادی به فعالیت‌های این‌چنینی داشتم. در ادامه زیاد پیش میومد آدما بیان سراغم ازم سوال بپرسن و من هم جواب دادن به سوالات و راهنمایی کردن رو بسیار دوست دارم.

اجازه بدین برگزاری رویداد و فوایدش رو به دو بخش تقسیم کنم. بخش اول برای شرکت‌کننده و بخش دوم برای برگزارکننده.

بخش اول: شرکت‌کننده

خب، فایده اول که همیشه یادگیریه، فایده دوم هم آشنا شدن با آدمای دیگه و شبکه‌سازی که یه جایی اینقدر به درد آدم می‌خوره که چی!

تو رویدادهایی مثل استارتاپ‌ویکند و لین‌استارتاپ‌ماشین که حالت کارگاهی و کار عملی دارن، آدم فرصت این رو داره که در راستای فعالیت حرفه‌ای و البته بازاری خودش رو محک بزنه و ببینه آیا کاری که مشتاق بوده انجام بده به دردش می‌خوره یا نه.

مثال می‌زنم: من کارآفرینی و ارزش‌آفرینی رو دوست داشتم، اینکه یک کسب و کار راه‌اندازی کنم و تیم داشته باشم و تمامی مواردی که خودتون بهتر از من بلدین. ولی تو همین محیط‌ها فهمیدم که من برای مدیریت و رهبری یک کسب و کار توانایی‌های لازم و کافی رو ندارم. برای من بهتره که عضوی از تیم باشم.

یک قایق پارویی رو در نظر بگیرین. اعضای تیم پارو می‌زنن و رهبر تیم هم مدیریت و رهبری می‌کنه. من باید جز افرادی باشم که پارو می‌زنن. رهبری مناسب من نیست، هر چند استعدادش رو دارم، اما استعداد کافی نیست! رهبری و مدیریت شاخصه‌های دیگه‌ای رو داره که من هنوز اون توانایی‌های لازم رو ندارم.

مثال بعدی، من هم مثل خیلی از شماها فکر می‌کردم IT یعنی برنامه‌نویسی یا شبکه، پس به علت بیزاری شدید از شبکه مجبور بودم برنامه‌نویسی رو ادامه بدم. اما فهمیدم من آدم محتوام نه کد! این شد که شدم آدمی که الآن هستم و بسیار خوشحالم که شرکت تو همین رویدادها بهم کمک کرد بفهمم مسیر تخصصی مناسب برای من که استعداد، توانایی و علاقه‌ام رو در یک راستا داره چیه.

شاید براتون سوال باشه که خب، من که برگزارکننده بودم، اما چرا مثال‌ها رو برای خودم زدم. برگزارکننده هم شرکت‌کننده است، فقط بازه زمانی فعالیت و شرکتش در رویداد کمی (حدود ۳ ماه یا بیشتر) بیشتره و وظایفش فرق داره.

بخش دوم: برگزارکننده 

برگزاری رویداد اینقدر که استرس و سختی داره، شاید هیچ چیز دیگه اینقدر استرس و سختی نداشته باشه. به خصوص وقتی بودجه کافی نداری و اسپانسر هم روز قبل از رویداد کنسل می‌کنه. به همین سادگی. از این دست اتفاق‌ها رو شاید همه کسایی که رویداد برگزار کردن تجربه کرده باشن.

شما وقتی یک رویداد رو برگزار می‌کنین، تجربه‌های زیادی کسب می‌کنین. دوستای خوبی هم پیدا می‌کنین. با آدم‌هایی آشنا می‌شین که چنان تاثیرگذارن که همیشه می‌تونید ازشون درس بگیرید، هم درس کسب و کاری، هم درس زندگی.

شاید تصور عموم این باشه که یه برگزارکننده واسه دیده شدن یا سود شخصی خودش داره رویداد برگزار می‌کنه. بالاتر اشاره کردم، گاهی از نظر مالی حتی ضرر داره، پس سود مادی دلیل مناسبی نیست. آدم بالاخره داره عمرش رو می‌ذاره، وقتش رو می‌ذاره و به عنوان یه شرکت‌کننده باید منفعتی براش داشته باشه.

منفعتش اما، قابل دیدن و شمردن نیست، معنویه. حس خوبیه که از رضایت شرکت‌کننده‌‌ها بهمون می‌رسه. حس خوبیه که بعد از چند سال، یکی پیام میده رویداد شما باعث شد من مسیر زندگیم رو پیدا کنم و تشکر می‌کنه. حس خوبیه که می‌بینی قدم‌هایی که برداشتی به بقیه کمک کرده.

کاش پیام‌هایی از این قبیل رو جایی ذخیره کرده بودم و چه حیف که نکردم.

اسمش شرح بود، ولی فقط خلاصه‌ای بود از حدود ۴ سال فعالیت برای برگزاری رویدادهای مختلف که البته با جزییات بیشتر در پست قبلی بهشون اشاره کردم.

– – –

پی‌نوشت ۱: اگه شما هم تجربه برگزاری رویداد دارین، ممنون می‌شم از منفعت‌هایی که داشتین بنویسین.

پی‌نوشت ۲: بعد از لین استارتاپ ماشین شیراز، فکر می‌کردم دیگه هیچ‌وقت رویدادی برگزار نکنم، بی‌نهایت خسته شده بودم و ضرر مادی خیلی اذیتم می‌کرد. اما تقاضا و حمایت جامعه استارتاپی، حمایت میلاد صابری (برگزارکننده استارتاپ‌گرایند تهران) و در نهایت حمایت مالی خانم لیلا صادقی شاد و شرکت ایشون (شرکت مهندسی خدماتی و بازرگانی سفیر زرین سپاهان) باعث شد باز دل به دریا بزنیم و استارتاپ گرایند شیراز رو شروع کنیم. خوشحالم که حامد تکمیل و میثم عبدالهی این مسیر (جامعه کسب و کار شیراز) رو با قدرت خیلی خیلی بیشتر دارن ادامه میدن.

سلام

چقدر جوون بودما! سال ۱۳۹۳ – یعنی ۵ سال پیش!

این نوشته بیشتر از اینکه مربوط باشه به دنیای استارتاپ‌ها، خاطره و دل‌نوشته است. اصلاً چی شد که تصمیم گرفتم این پست رو بنویسم. به دو علت:

علت اول: دیروز، شخصی من رو با برگزارکننده بوتکمپ دانشگاه امیرکبیر اشتباه گرفت و همین باعث شد مرور کنم که چه رویدادهایی بودم.

علت دوم: امروز، متن “درباره من” وبلاگم رو خوندم و دلم خواست یکی از پاراگراف‌های این متن رو مفصل‌تر توضیح بدم.

دوست دارم بگم چرا رویداد برگزار می‌کردم. بالاتر اشاره کردم، من تو فکر راه‌اندازی یک سایت بودم که وقت زیادی گذاشتم تا برم کلاس برنامه‌نویسی، اما در نهایت فهمیدم برنامه‌نویسی تخصص مناسبی برای من نیست. همیشه، تمام حس من این بود که من خیلی دیر مسیر زندگیم رو پیدا کردم، برگزاری رویدادها، از نظر من برای کمک کردن به همه افرادی بود که شرکت می‌کردن تا زودتر مسیر استعداد و توانایی‌شون رو پیدا کنن. حداقل حس من از این رویدادها این بود.

اولین باری که من با کلمه و عبارت‌های “استارتاپ” و “استارتاپ ویکند” مواجه شدم، اواخر سال ۱۳۹۱ بود و در توییتر! بعدها تو برنامه‌های روزانه وبلاگم به سایت استارتاپ ویکند تهران اشاره‌ای کردم و گفتم اگه استارتاپ ویکند شیراز برگزار بشه، حتماً شرکت می‌کنم.

تقدیر به کام من چرخید و من برای برگزاری اولین استارتاپ ویکند شیراز داوطلب شدم و عضو تیم برگزاری بودم. این رویداد، ۸ تا ۱۰ آبان ۱۳۹۲ برگزار شد! عمر می‌گذره!‌ به همین سرعت!‌ انگار که دیروز بود!

(من به تقدیر چندان اعتقادی ندارم، چیزی رو بخوام، تلاش می‌کنم و بهش می‌رسم. فقط من باب (از در ِ یا با هدف) ادبی و شاعرانه شدن فضا عبارت تقدیر رو به کار بردم)

من همیشه از نوشتن تجربه‌هام لذت می‌برم. به دو علت. علت اول اینکه، فکر کنم واضح باشه که من نوشتن رو خیلی دوست دارم. علت دوم هم، شاید تجربه‌های من به درد یه نفر دیگه بخوره.

این شد که تجربه‌های برگزاری رو نوشتم:

• قصه اول – نیازمندی‌ها
• قصه دوم – کادر اجرایی
• قصه سوم – انتخاب محل برگزاری
• قصه چهارم – هزینه‌ها
• تجربیات برگزاری – بدون شماره

خاطره‌‌نویسی رو هم که همیشه دوست داشتم. اشتراک احساسات خوب با بقیه 🙂

بعد از استارتاپ‌ویکند شیراز، تجربه بعدی مربوط می‌شه به “لین استارتاپ ماشین“. که در این مورد هم باز از پشت‌صحنه‌های برگزاری و همچنین خاطره‌های رویداد نوشتم. زمانی هم که برای برگزاری لین استارتاپ ماشین شیراز آماده می‌شدم، از نقاط قوت این رویداد نوشتم.

• بخش اول
• بخش دوم
• بخش سوم

البته علت استفاده از عبارت “فرصت ناب”، ترجمه لین استارتاپ ماشین به ماشین استارتاپ “ناب” بود.

حتی انتقادهام رو هم با ذکر نقاط مثبت و نقاط منفی با حضور در رویدادهای زیادی نوشتم. همچنان هم به نظرم اولین استارتاپ‌ویکند زنجان بهترین رویدادی بود که شرکت کردم (حتی بهتر از رویدادهایی که خودم برگزارکننده بودم – کسی که نمی‌گه ماست من ترشه! ولی می‌تونه بگه ماست دیگری بهتره!).

حالا می‌خوام یکی یکی جاهایی که بودم رو بنویسم، البته اگه همشون یادم بیان!

امیدوارم رویدادی رو از قلم (تایپ) ننداخته باشم. چقدر خاطره! از این رویدادها نمی‌دونم چند گیگ عکس و ویدیو دارم! (هارد اکسترنالم پیشم نیست که چک کنم)

خب متاسفانه به علت اینکه از یه جایی به بعد “استارتاپ‌تی‌وی” هم به سرنوشت شکست دچار شد و دیگه هاست و دامینش رو تمدید نکردیم، تمام تاریخچه لایوبلاگ‌ها از دست رفته و چقدر حیف. اما کانال آپارات، پیج فیسبوک، اینستاگرام و توییتر به سان محتواهای ماندگار، یادبود اون دوره پر هیجان از زندگی من خواهند بود.

مدتی که “استارتاپ‌تی‌وی” فعال بود و تو رویدادهای مختلفی به عنوان حامی رسانه‌ای شرکت کردیم، من بهترین تجربه کار تیمی و البته به نوعی “رهبری” تیم رو داشتم. یه تاریخ همزمان سه تا شهر رویداد داشتیم و حامی رسانه‌ای بودیم و من تو هیچ کدوم حضور نداشتم، دورادور تیم رو مدیریت می‌کردم. تجربه لذت‌بخشی بود.

مهم‌تر از همه اینکه ۴ نفر تو اکثر این رویدادها همیشه کنارم بودن و بهم کمک کردن. خواهرم، دخترخاله‌ام و بهترین و صمیمی‌ترین دوستام. وقتی بودن دیگه نگران هیچی نبودم. مطمئن هم بودم از خودم عکس‌های خوب می‌گیرن [ایموجی خنده و عرق شرم همزمان].

پست خیلی طولانی شد، فکر می‌کنم بهتر باشه برای علت دوم پست دیگه‌ای بنویسم. شاید باورتون نشه، ولی حاضر کردن همین پست، حدود ۳ ساعت طول کشید!

تا درودی دیگر بدرود!

من عاشق برگزاری رویداد و همایش هستم، یه طوری عاشق این کارم که شاید به جای اینکه اکسیژن رو برای تنفس مصرف کنم، رویداد و همایش تنفس می‌کنم. قطعاً اگه عاشق کاری باشین و حاضر باشین به خاطرش ساعت‌ها تلاش کنین و هیچ‌وقت هم ازش خسته نشین حس این لحظه من رو خیلی خیلی خیلی خوب درک می‌کنین.

شاید بشه گفت لذتش برابری می‌کنه با توانایی خوردن و لذت بردن از یک دست کلپچ. حالا چرا کلپچ؟ چون اکثر ایرانی‌ها این غذا رو دوست دارن و می‌دونن واسه درست کردنش چقدر باید سختی کشید و تلاش کرد و در نهایت اینکه خوشمزه بشه، فاکتورهای زیادی رو لازم داره.

همه اینا رو گفتم تا به چی برسم؟ شاید به اینکه چقدر خوشحالم از اینکه همایش دور دنیای کارآفرینی برگزار شد. چقدر خوشحالم از اینکه همایش دور دنیای کارآفرینی اینقدر خوووووب برگزار شد، چقدر خوشحالم از اینکه فیدبک‌هایی که از این همایش گرفتیم اینقدر انرژی‌بخش و راضی کننده است.

علی‌رغم فرصتی کمی که برای برنامه‌ریزی و سازماندهی و برگزاری یک همایش داشتیم، با وجود یه تیم واقعاً فوق‌العاده، این همایش خیلی خوووووب برگزار شد و خیلی خوووووب گذشت.

خوشحالم که برگزاری این همایش رو در پرونده و تجربه کاری ام در این زمینه دارم و خوشحالم که بخشی از تیم فوق‌العاده خوب دیموند بودم. مهم‌تر از همه خوشحالم از این فرصتی که بهم داده شده تا عضوی از خانواده دیموند باشم.

شاید بد نباشه برم سر اصل مطلب که خود همایش بود، خیلی دلم می‌خواد در مورد بخش‌های مختلف همایش و اینکه چه حرف‌هایی زده شد و چه اتفاقاتی افتاد بنویسم، ولی مثلی داریم که میگه: «کوزه‌گر از کوزه شکسته آب می‌خوره» و این مصداق ما برگزارکننده‌هاست. معمولاً تمام بخش‌های همایش رو از دست می‌دیم و امیدواریم فیلمش بهمون برسه.

موضوع بعدی اینکه، احتمال خیلی زیاد، همه دوست دارن فیلم این همایش رو ببینن، واسه اینکه از زمان انتشار فیلم همایش مطلع بشین، بهترین کار اینه که توی خبرنامه دیموند عضو بشین و دیموند رو در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنین.

سایت دیموند        دیموند در فیسبوک        دیموند در توییتر        دیموند در اینستاگرام        دیموند در لینکداین

موضوع آخر هم اینکه، پانزدهمین استارتاپ گرایند تهران، فردا در دیموند برگزار می‌شه. به نظر من این رویداد یه فرصت فوق‌العاده است که هم تجربه‌های یک کارآفرین رو بشنویم، هم شبکه‌سازی کنیم و هم اینکه شتابدهنده دیموند رو ببینیم. پس اگر وقت دارین، این فرصت رو از دست ندین.

– – –

پی‌نوشت: اگر در همایش دور دنیای کارآفرینی شرکت کردین، خوشحال می‌شم نظراتتون رو برام بفرستین.

کارآفرینی (ارزش‌آفرینی) و کارآفرین (ارزش‌آفرین) بودن مثل تمام حوزه‌های تخصصی و حرفه‌ای نیازمندی‌های خودش رو داره. به نظر من (و شاید خیلی از بزرگان) یکی از مهم‌ترین نیازمندی‌هایی که در تمام مراحل زندگی همه مردم، چه کارآفرینان و چه سایر افراد، یادگیری هست.

مورد مهم بعدی شنیدن تجربه سایرین هست که می‌تونه در مسیر موفقیت به یک کارآفرین کمک به‌سزایی کنه. شنیدن تجربه به نوعی در بخش یادگیری قرار می‌گیره، ما می‌تونیم از تجربه سایرین یاد بگیریم. می‌تونیم مسیرهای درست یا غلط رو شناسایی کنیم و از درس‌ها و آموخته‌های دیگران استفاده کنیم.

شاید مسیری که به یک چاه منتهی می‌شه، مسیر درستی نباشه، ولی با شنیدن تجربه شخصی که با چاه رو‌به‌رو شده، یاد می‌گیریم که پل بسازیم یا چاه رو دور بزنیم. و البته مثال‌هایی از همین قبیل که می‌تونن به مسیر موفقیت ما کمک کنن.

به نظر من، در دنیای امروز که همه چیز با وجود تکنولوژی و اینترنت شتاب زیادی داره و پیشرفت سرعت بیشتری گرفته، شاید بد نباشه تجربیاتی از دور دنیای کارآفرینی رو بشنویم و بتونیم در این عصر با سرعت بیشتری یاد بگیریم و پیشرفت کنیم و در عرصه جهانی رقابت کنیم.

به قول آقای دکتر کورنگی، جهانی فکر کنیم، چون ایران جزئی از جهان هست.

حالا چطوری می‌تونیم از تجربیات چنین افرادی بهره‌مند بشیم، پاسخ خیلی ساده است، سعی کنیم همایش‌هایی که این افراد در اونها شرکت می‌کنن یا سخنران هستن رو پیدا کنیم و با هزینه خیلی کم بتونیم با سرمایه‌گذاران و متخصصانی زیادی صحبت کنیم و تجربیات اونها رو بشنویم.

یکی از همایش‌های پیش‌رو، همایش دور دنیای کارآفرینی هست که با حضور علیرضا مسرور، مدیر سرمایه‌گذاری Plug & Play Ventures برگذار می‌شه. پلاگ‌اندپلی یکی از بزرگترین شتابدهنده‌های دنیاست که از سیلیکون ولی آغاز به کار کرده و حالا در چندین کشور نماینده داره و در کشورهای مختلف سرمایه‌گذاری می‌کنه.

ثبت‌نام در همایش

شاید بهتر باشه اطلاعات کامل‌تر رو از سایت خودشون بخونین:

سایت Tech Center        سایت شتابدهنده

شاید بد نباشه یک توضیح مختصر در مورد این همایش هم بنویسم.

این همایش روز پنجشنبه سوم دی ماه (هفته آینده) از ساعت ۸:۳۰ صبح تا ساعت ۷ عصر برگزار می‌شه. ۴ بخش اصلی داره و یک بخش ضمنی.

شاید بد نباشه اول در مورد بخش ضمنی صحبت کنم. اون بخش چیزی نیست جز فرصت شبکه‌سازی. همه کسایی که در این حوزه فعال هستن از اهمیت شبکه‌سازی اطلاع دارن. اینکه شما بتونین افراد فعال حوزه، متخصصان و حتی جوان‌های با استعداد رو بشناسین و بتونین از این فرصت برای آشنایی بیشتر با توانایی‌های هم استفاده کنین. چه بسا که در آینده نزدیک، بتونن همکاری‌های حرفه‌ای با هم داشته باشن. چرا چنین همایش و فضایی فرصت محسوب می‌شه؟ چون تمام افرادی که در همایش مرتبط شرکت می‌کنن، فضای فکری و اهداف مشترکی دارن که باعث می‌شه راحت‌تر بتونن برای پیشرفت با هم همکاری کنن و تیم تشکیل بدن. جوون‌ترهایی که به دنبال کسب تجربه هستن می‌تونن از سرمایه‌گذاران و متخصصانی که چندین سال پیش در جایگاه این جوانان حضور داشتن یاد بگیرن.

بریم سراغ بخش‌های اصلی همایش:

بخش اول – سخنرانی: در این بخش با شنیدن تجربیات آقای علیرضا مسرور سفری خواهیم داشت به دور دنیای کارآفرینی، همه آنچه که می‌شه از گوشه گوشه دنیا یاد گرفت. آقای احمدرضا مسرور، مدیرعامل و بنیانگذار شتابدهنده دیموند نیز با سخنرانی “آنچه باید از دنیای استارتاپ‌ها بدانید” تجربیات خودشون رو با ما به اشتراک خواهند گذاشت. سایر سخنرانان بخش اول طی هفته آینده اعلام می‌شن.

بخش دوم – پنل تخصصی: انتظار می‌ره یه پنل پرسش و پاسخ فوق‌العاده جذاب و پر از درس با حضور افراد فعال حوزه، متخصصان و سرمایه‌گذاران داشته باشیم. حضور آقای مسرور و آقای پیروز در این پنل قطعی است و سایر افراد نیز به زودی معرفی خواهند شد.

بخش سوم – PitchFest: اگه ایده استارتاپی دارین و به یک نمونه اولیه (MVP) هم رسیدین، یا حتی استارتاپی هستین که شکل گرفته و مدتی هست که فعالیت می‌کنه و وارد بازار شده، این مسابقه (حتی بدون در نظر گرفتن جایزه) فرصت خوبی برای ارائه ایده در حضور تمامی افراد شرکت‌کننده در این همایش به خصوص سرمایه‌گذاران و متخصصان حاضر در همایش هست. با توجه به فرصت محدود، ۶ استارتاپ در این همایش فرصت ارائه خواهند داشت. برای انتخاب ۶ استارتاپی که در روز همایش فرصت ارائه خواهند داشت، یک پیش ثبت‌نام برای Startup Review باید انجام بدین. پیش ثبت‌نام خیلی ساده است، کافیه در فرم پذیرش دیموند http://dmondgroup.com/fa/apply.php ثبت‌نام کنین.

بخش چهارم – کارگاه‌های تخصصی: در این بخش چندین کارگاه به صورت موازی برگزار خواهد شد. تا این لحظه دو کارگاه به صورت قطعی اعلام شده‌اند.

کارگاه ۱: رنگ‌بازی (از ایده تا اجرا) – مربی: محمد نجفی

کارگاه ۲: Quick Usability Testing – مربی: محمدرضا محمدعلی

– – –

پی‌نوشت: به عنوان کسی که دو سال گذشته زندگی‌ام تلاش کردم در تعداد زیادی همایش‌های مرتبط شرکت کنم و واقعاً تونستم از فرصت‌هایی که برام ایجاد شده استفاده کنم، می‌تونم بگم که ارزش چنین رویدادها و همایش‌هایی فوق‌العاده زیاده و بعضاً می‌تونه مسیر زندگی آدم رو حتی تغییر بده و کمک کنه تا آدم توانایی‌ها و استعدادهای خودش رو کشف کنه.

روز شنبه بود که در حال تدارک پوشش رسانه‌ای همایش بین المللی بازاریابی اینترنتی،اقتصاد و گردشگری شهری بودم. اعضای تیم استارتاپ‌تی‌وی که در شیراز مستقر بودن برای امروز (28 مرداد) در دسترس نبودن و لازم بود اعضای جدیدی رو برای این پوشش رسانه‌ای جذب کنم. عدم حضور خانم آل‌موسی واقعاً به عنوان یک تهدید به حساب میومد که بایستی این تهدید رو به فرصت تبدیل می‌کردیم. یک پست در فیسبوک و یک پست در توییتر اولین کاری بود که به ذهنم رسید.

This is the power of social network

چند نفر اعلام آمادگی کردن که با توجه به محدودیت اعضا، خانم قصرفخری و آقای شفیعی به عنوان خبرنگار افتخاری انتخاب شدن و برای پوشش رسانه‌ای همایش به ما پیوستند. همکاری دوستان تنها برای پوشش رسانه‌ای نبود و خانم جاماسب و آقای فرشاد دوربین‌های خودشون رو در اختیار ما گذاشتن تا بتونیم برای 10 ساعت مداوم پوشش رسانه‌ای آمادگی کامل داشته باشیم.

دوست دارم همین جا یک بار دیگه از خانم قصرفخری، آقای شفیعی، خانم جاماسب و آقای فرشاد تشکر کنم برای همکاری‌شون.

روز گذشته در طی تمام تماس‌های تلفنی محل همایش هتل بزرگ شیراز ذکر می‌شد. استارتاپ‌تی‌وی عنوان “حامی رسانه‌ای همایش بین المللی بازاریابی اینترنتی،اقتصاد و گردشگری شهری” رو یدک می‌کشید و از این رو انتظاراتی وجود داشت.

شب قبل با پیام یکی از دوستان متوجه شدم که محل برگزاری به سالن همایش مخابرات تغییر پیدا کرده و اولین انتظار من از برگزارکننده که دادن اطلاعات جامع در مورد همایش بود به بن‌بست رسید. به محض شنیدن خبر، با توجه به اینکه دیروقت بود به دو نفر از اعضای برگزاری اسمس فرستادم تا خبر رو جویا بشم که جوابی ندادن. اما ساعت 2:39 دقیقه شب با یک اسمس جالب از خواب پریدم. همایشی که ساعت 8:30 ساعت پذیرش اون اعلام شده بود به ساعت 11 به بهانه تاخیر در پرواز سخنرانان تغییر ساعت پیدا کرد.

صبح با توجه به اینکه گروه لایوبلاگ بایستی زودتر در محل مستقر بشه ساعت 10 به همراه خانم قصرفخری و آقای شفیعی به محل برگزاری رفتیم که همون ابتدا حراست اعلام کرد که چنین همایشی اینجا مجوز برگزاری نداره. بعد از تماس با دبیر همایش تعجب من چندین برابر شد. ایشون گفتن: “شما برگردید ما بهتون خبر میدیم”

تا اینکه جمعیت زیادی از شرکت‌کنندگان ساعت 10:30 در محل حضور پیدا کرده بودند و مشخص شد که این سالن هم کنسل شده. علتی که برای ما بیان کردن این بود که به علت وجود سخنرانان خارجی نیاز به مجوز هست. برای همه تاکسی گرفته شد تا به محل جدید (هتل هما) که به گفته برگزارکننده‌ها سازمان گردشگری محل رو تایید کرده بود بریم.

مدتی توی لابی نشستیم که از بلندگو اعلام کردن که همایشی در این سالن برگزار نخواهد شد، مهمانان عزیز لطفاً لابی هتل را ترک بفرمایید. و در نهایت در ساعت 12:30 تکلیف همه مشخص شد.

تیم استارتاپ‌تی‌وی برای پوشش رسانه‌ای اونجا حضور داشت، دو نفر خبرنگار افتخاری به تیم پیوسته بودن و بایستی از این زمانی که به همایش اختصاص داده بودیم استفاده می‎کردیم، با تماس با آقای سپیدنام، قرار گذاشتیم و با یکی از سخنرانان همایش مصاحبه کوتاهی داشتیم که حداقل دست خالی از این همایش برنگردیم.

مهم‌ترین سوالی که برای من مطرح هست اینه که چرا برگزاری یک همایش در شیراز باید به عهده یک شرکت از اصفهان (شرکت فناوری طراحان پارسی) باشه؟ و همایشی که حدود سه ماه هست دارن براش تبلیغ می‌کنن و حدود 1 ماه هست بزرگترین بیلبوردهای شهر بهشون اختصاص پیدا کرده چرا با چنین آبروریزی بزرگی لغو بشه؟

– – –

پی‌نوشت 1: لازم می‌دونم از خانم آل‌موسی عکاس ثابت تیم استارتاپ‌تی‌وی بابت تمامی زحماتی که برای ما کشیدن، تشکر کنم و آرزو می‌کنم سفر خوبی داشته باشن.

پی‌نوشت 2: زمانی که متوجه شدم محل همایش جا به جا شده و برگزارکننده هیچ اطلاعی به حامی رسانه‌ای نداده، خواستم همون موقع قرارداد رو کنسل کنم که وجدان کاری مانع از این مسئله شد.

پی‌نوشت 3: اسمسی که ساعت 2:39 برای من ارسال شد از سامانه پیامکی همایش نبود و شماره یکی از اعضای کادر برگزاری بود که این مورد خودش یک نکته منفی هست.

پی‌نوشت 4: شاید بد نباشه که بدونید هیچ پروازی از اصفهان به شیراز نیست و سخنرانان از اصفهان با ماشین شخصی به شیراز اومدن.

پی‌نوشت 5: چطور همایشی که در تهران، کرج، مشهد، اصفهان برگزار شده، زمانی که به شیراز می‌رسه اینطوری دچار مشکل میشه و فردا هم در بندرعباس قرار هست برگزار بشه؟

پی نوشت 6: برگزارکنندگان محترم، لطفاً توجه داشته باشید کسانی که 300 هزار – 500 هزار و 1 میلیون تومان برای ثبت‌نام در همایش پول خرج می‌کنن، عموماً افرادی هستند که از تجربه و دانش کافی برخوردارند، پس با بیان دلایل بی معنی، خودتون رو بی‌ارزش نکنید و شعور مخاطبتون رو زیر سوال نبرید. دلیلی مثل اینکه “چون شما فیلم گرفتین مسئولین هتل فکر می‌کنن می‌خواین علیه هتل تبلیغ منفی کنید”  نه تنها محاکمه پسند نیست، بلکه شعور و منطق خودتون زیر سوال میبره. تمامی این اتفاقات به منزله تبلیغ منفی برای شرکت برگزارکننده این همایش هست. همچنین بیان دروغ در مورد دیر رسیدن سخنرانان هم در پیام اول واقعاً ناشیانه بود. تصور کنید یکی از شرکت‌کنندگان مدیر یا کارمند آژانس هواپیمایی باشه، خیلی راحت و واضح می‌تونه دروغ شما رو کشف کنه.

پی‌نوشت 7: اگر تیم برگزاری همون روز جمعه که در مورد محل برگزاری دچار مشکل شده بودن اطلاعیه می‌دادن، شهروندان شیرازی و کسانی که در شیراز رویداد، همایش و سمینار برگزار می‌کنن می‌تونستن بهشون کمک کنن. پس شفاف کار کردن، کمک گرفتن و مشورت کردن رو فراموش نکنید.

پی‌نوشت 8: شاید به نظرتون بیاد این پست انتقادی هست و کاملاً درسته، من خودم تجربه برگزاری داشتم و تمام مواردی که یک برگزارکننده با اون رو به رو هست رو آشنایی کامل دارم و برای تمامی ناهماهنگی‌ها، مشکلات و هدر رفتن وقت شرکت برگزارکننده رو مسئول می‌دونم.

سلام، تا حالا در ۴ قصه تجربیات برگزاری رو بیان کردم. نیازمندی‌ها، کادر اجرایی، انتخاب محل برگزاری و هزینه‌ها مواردی بودن که تا حالا به صورت جامع و کامل بیانشون کردم. در این پست، یه ساختارشکنی انجام میدم. می‌خوام شرکت‌کننده‌ها و برگزارکنندگان سایر شهرها تجربیات خودشون رو در نظرات بنویسن و من تمام نظرات رو در این پست وارد می‌کنم و به‌روز‌رسانی می‌کنم. پس منتظر نظرات شما هستم.

نیازمندی‌ها

کادر اجرایی،

انتخاب محل برگزاری

هزینه‌ها

– – –

اندر احوالات برگزاری یک رویداد – تجربیات آقای مبین رنجبر از برگزارکنندگان رویداد استارتاپ‌ویکند بابلسر

استارت آپ ویکند تبریز؛ کار تیمی و نتیجه‌ی شیرین – تجربیات آقای محسن حسینیان از شرکت‌کنندگان استارتاپ‌ویکند تبریز

از جنس استارتاپ ویکند شیراز،قسمت اول:از وب گردی تا ثبت نام در استارتاپ! – تجربیات آقای سعید بهزادی از شرکت‌کنندگان استارتاپ‌ویکند شیراز

از جنس استارتاپ ویکند شیراز،قسمت دوم از ایده های ۴ شنبه عصر تا تشکیل تیم! – تجربیات آقای سعید بهزادی از شرکت‌کنندگان استارتاپ‌ویکند شیراز

از جنس استارتاپ ویکند شیراز؛ ۵۴ ساعت فدای ۳۰۰ ثانیه ! – تجربیات آقای سعید بهزادی از شرکت‌کنندگان استارتاپ‌ویکند شیراز

اولین همایش تخصصی طراحی واکنش‌گرا هم برگزار شد. شاید این عبارت براتون ملموس نباشه یا براتون سوال باشه که واکنش‌گرا یعنی چی؟ شاید راحت‌تر باشه از عبارت انگلیسی استفاده کرد. Responsive Web Design عبارت انگلیسی هست که به طراحی واکنش‌گرا ترجمه شده است.

یکی از سوالاتی که زیاد از من پرسیده میشه این هست که چطوری این همه راه رو از شیراز میای برای همایش؟ و جواب تنها یک جمله است: “کسب تخصص، آموزش و یادگیری از متخصص‌ترین‌های این عرصه تنها راه تقویت انگیزه و موفق شدن هست.” اینکه اخیراً فرصت حضور در همایش‌های تخصصی شاخه تخصصی خودم رو پیدا کردم، واقعاً تلاش، پشتکار، انگیزه و انرژی من فزونی پیدا کرده و امیدوارم خیلی خیلی بادقت‌تر پله‌های پیشرفت رو طی کنم.

این پست نه در مورد تخصص من هست، نه در مورد پیشرفت، دوست دارم یه معرفی اجمالی از این همایش داشته باشم و مباحثی که سخنرانان مطرح کردن. از اونجایی‌که برنامه صفر و یک اسپانسر پوشش ویدیویی این همایش بودن، به صلاحدید برگزارکنندگان پس از ارائه فیلم‌ها به شرکت‌کنندگان، تا اواخر آذر این ویدیوها در اختیار تمامی علاقه‌مندان قرار خواهد گرفت.

اولین همایش طراحی واکنش‌گرا، با سخنان آغازین آقای مجید علوی‌زاده شروع شد. پس از معرفی آغازین، آقای دکتر که متاسفانه نامشون خاطرم نیست، از مسئولان پارک علم و فناوری که شاخه تخصصی خودشون زیست و بیوشیمی بود یه سخنرانی کوتاه داشتن و به قول خودشون که سررشته‌ای از مباحث طراحی وب نداشتن این عرصه ظاهراً یکی از مهم‌ترین عرصه‌های دنیای امروز است.

محسن براتی ارائه خودش رو در مورد “طراحی موبایل اپلیکیشن برای دستگاه‌های مختلف با استفاده از Media Query” شروع کرد. آقای براتی، با اسلایدهای بسیار جذاب، و با مفاهیم پایه، خیلی خوب مقدمات طراحی واکنش‌گرا برای اپلیکیشن‌های موبایل رو ارائه کردن. پس از اون، آقای شاهو طوفانی، با موضوع “طراحی قالب واکنش‌گرا و استفاده از گرید فریم‌ورک‌های موجود جهت طراحی واکنش‌گرا”، به صورت تخصصی مفاهیم گرید رو بیان کردن. ارائه ایشون جنبه تخصصی داشت و اگر تا حالا با هیچ سیستم گریدی کار نکرده باشین ارائه یه کم سنگین میشه. اما با ارائه خوب ایشون می‌تونین مفاهیم رو جذب کنید و با اندکی مطالعه بیشتر به طور کامل درک کنید. یادتون باشه، کلید راه این مسیر، کدنویسی است. ارائه سوم، با موضوع “استفاده از CSS Preprocessor ها برای طراحی واکنش‌گرا”، توسط امیرعباس عبدالعلی ارائه شد. آقای عبدالعلی با روش به جا و مناسب مثال کدنویسی مباحث مربوطه رو توضیح دادن. تسلط آقای عبدالعلی روی مطالب به حدی بالاست که قدرت درک شنونده رو با انرژی زیاد بالا می‌بره. عمق سخنان ارائه‌شون رو به صورت ملموس میشه درک کرد.

جادی، که معرف حضور همه هست، به نمایندگی از مبین‌نت، اسپانسر اینترنت این همایش، توضیحاتی در مورد مبین‌نت برای شرکت‌کنندگان ارائه کرد. در ادامه همایش، آقای پرهام باغستانی، با موضوع “تجربه کاربری و استراتژی محتوی در طراحی واکنش‌گرا” به سخنرانی پرداختند. تجربه کاربری یکی از مهم‌ترین مباحث طراحی‌های سایت هست که بایستی به این مورد دقت شود. در ادامه، سالار کابلی، پس از معرفی اسپانسرها، توضیحاتی در مورد سایت همایش که واکنش‌گرا هست ارائه کرد.

در ادامه برنامه امیر سروری، در مورد “راه‌های بهینه‌سازی و استفاده از تصاویر در طراحی واکنش‌گرا” صحبت کرد. یکی از مهم‌ترین بخش‌های هر سایت تصاویرش هستن که آقای سروری در مورد این موارد خیلی کامل توضیح داد. آرش میلانی، مثل همیشه با آرامش و هیجان خاص ارائه‌های خودش، “استفاده از Flexbox در طراحی واکنش‌گرا” رو ارائه داد که به قولی در ابتدا این ابزار واسه راحتی کار خیلی خوبه و کمک می‌کنه طراحی واکنش‌‌گرا خیلی ساده‌تر و دلچسب‌تر بشه.

فقط یک ارائه مونده، ارائه‌ای که من بیشتر از همه منتظرش بودم، “تایپوگرافی در طراحی واکنش‌گرا” با ارائه بسیار خوب سالار کابلی عزیز. نظر شخصی من این هست که یکی از ابعاد تایپوگرافی، موضوعات انسان‌شناختی و شناخت نحوه یادگیری و آموزش انسان‌هاست و از اونجایی که فیلد کاری من در HCI، همین شاخه‌های انسانی هست، به شدت به موضوع تایپوگرافی علاقه دارم. امیدوارم بتونم بعد از این خیلی بیشتر در مورد این مباحث یاد بگیرم.

یه تفاوت خاص و عمده این همایش، پخش آنلاین برای شرکت‌کننده‌های آنلاین بود. خیلی خوشحالم که تونستم توی این همایش شرکت کنم و راهی رو که توش قدم گذاشتم خیلی خیلی شفاف‌تر و دقیق‌تر از قبل دیدم. با یادگیری مطالبی که در همایش سخنرانان ارائه کردن، حداقل فهمیدم خیلی مسیرها رو طی کردن دوباره کاری میشه و خیلی تخصصی‌تر می‌تونم پیش برم.

امیدوارم بتونم آموخته‌هام رو برای اولین بار در قالب همین وبلاگ که دارم آماده‌اش می‌کنم پیاده‌سازی کنم. از همین جا، به آقای علوی‌زاده، آقای کابلی و آقای ونکی، یه خسته نباشید و خدا قوت میگم. همایش خیلی خوب و پرمحتوایی برگزار کردن. همینطور به بقیه اعضای کادر اجرایی که اسامی‌شون رو نمی‌دونم، خدا قوت میگم. سخنرانان عزیز این همایش هم که تنها حرفی که میشه زد این هست که: “شما فوق‌العاده هستین.”

یکی از مسائلی که در زندگی باهاشون زیاد برخورد داریم، ثبت‌نام در همایش، رویداد، کلاس و سایر موارد هست. ماه گذشته در پی برگزاری استارتاپ‌ویکند شیراز با این مسئله زیاد برخورد کردم و حالا در پی همایش طراحی واکنش‌گرا، سوال‌هایی که در شبکه‌های اجتماعی پرسیده میشه رو می‌بینم که پرسیدن: “تا چهارشنبه هم فرصت ثبت‌نام هست؟؟” با تجربه خودم از برگزار کردن رویداد و دیدن چنین سوالاتی، این متن به ذهنم رسید که بنویسم.

اگر قصد دارید در همایش یا رویداد یا حتی یک کلاس ثبت‌نام کنید، تلاش کنید که زود اقدام کنید. برای تمامی همایش‌ها ظرفیتی در نظر گرفته میشه به صورت محدود، اما این ظرفیت با توجه به تقاضای شرکت‌کنندگان و صلاحدید برگزارکنندگان افزوده میشه. اما حداقل سه روز قبل از برگزاری، برگزارکننده‌ها نیاز دارن تعداد دقیق رو بدونن، چرا؟؟

علتش کاملاً واضح هست، برای سفارش غذا و سایر نیازها، درست هست که همیشه یه تعداد مشخص اضافه بر ظرفیت و اضافه بر تعداد ثبت‌نامی، مدعوین و کادر اجرایی، تدارک دیده میشه، اما ثبت‌نامی‌های دقیقه ۹۰ی استرس خیلی زیادی برای برگزارکننده به همراه دارن، حتی اگر تدارک غذا و پکیج و همه چیز بیشتر از تقاضای ثبت‌نام جدید باشه.

همیشه این رو یادتون باشه که روزهای نزدیک به برگزار فشار کاری و عصبی روی برگزارکننده‌ها زیاد هست، پس اگر دوست دارین به کادر اجرایی استرس بیشتری وارد نشه، حداکثر ۳ روز مانده به رویداد ثبت‌نامتون رو انجام بدین.

خیلی زیاد این رو شنیدم که همه میگن ما منتظریم روزای آخر تخفیف بدن و ثبت نام کنیم، فقط چند دقیقه، چند دقیقه با خودتون فکر کنید که ما چرا برای آموزش ارزش قائل نیستیم؟؟؟؟ چرا برای مسائل علمی ارزش قائل نیستیم؟؟؟

حاضریم ۳۰۰هزار تومان واسه یه عینکی که می‌دونیم فقط خودنمایی هست خرج کنیم، اما ۱۰۰هزار تومان واسه یه رویداد و همایش آموزشی به نظرمون خیلی زیاد هست و می‌گیم این رویداد ارزش نداره و پولش میره تو جیب برگزارکننده. عینک هر آن ممکنه بشکنه یا به دلیل تغییر مد، دیگه قشنگ نباشه، ولی تاثیر آموزش ماندگاری بسیار زیادش هست.

نگاهمون رو به دنیا درست کنیم و برای چیزهای ارزشمند ارزش قائل بشیم.

یکی از مهم‌ترین ملزومات هر کاری، پشتوانه مالی هست. در مدت زمان تبلیغ و برگزاری جلسه در جاهای مختلف، از ما می‌پرسیدن که “چرا اینقدر همایشتون گرونه؟” هیچ‌کس با توجیه اینکه این هزینه شامل هزینه مربی و پذیرایی خودتون میشه توجیه نمی‌شد. برخی می‌گفتن: “ما غذامون رو از خونه میاریم، پول نگیرین از ما”. تفکرشون این بود که این هزینه فقط برای خورد و خوراکشون هست. همه صبر می‌کردن تا تخفیفی اعلام بشه و از اون تخفیف استفاده کنن. در صورتی که آگاه نبودن این تخفیف‌ها نشون‌دهنده این هست که مابقی هزینه ثبت‌نام این افراد رو شخص دیگری پرداخت می‌کنه و عموماً خود برگزارکننده‌ها مابقی مبلغ رو پرداخت می‌کنن.

برخی فکر ‌می‌کردن این رویداد و هزینه‌ای که از شرکت‌کننده‌ها گرفته میشه باعث درآمدزایی هست و پولی به جیب برگزارکننده‌ها میره. این سوالات هنوز هم ادامه داره و من هنوز از این قبیل سوالات رو زیاد می‌شنوم.

برخی افراد هستن که فکر می‌کنن اسپانسرها ۲۰ میلیون حمایت می‌کنن، در صورتی که نمی‌دونن هیچ سازمان و دانشگاهی در رویدادهای جدید و شناخته نشده حاضر به حمایت نیستند. همه مدعی هستن که حمایت معنوی می‌کنن و اینکه حمایت معنوی یعنی چی، هر سازمانی تعبیر و تعریف خودش رو داره. بالاترین مبلغ حمایت شاید به ۲ میلیون تومان هم نرسه.

لازم دونستم پست هزینه‌ها رو زودتر از سایر تجربیات بنویسم. پیشتر در نیازمندی‌های برگزاری به بخشی از هزینه‌ها اشاره کرده بودم. در برگزاری یک رویداد هزینه‌هایی برای “محل برگزاری، غذا (وعده‌های اصلی و میان‌وعده‌ها)، اسکان و رفت و آمد مربیان و مدعوین، تبلیغات، پکیج پذیرش، اینترنت و سایر موارد” رو داریم. یه تخمین خیلی کم از این هزینه‌ها رو به تفکیک براتون می‌نویسم:

محل برگزاری: سالن کنفرانس به تنهایی برای یک نیم‌روز و در واقع ۳ ساعت: ۲ میلیون تومان / حداقل ۶ الی ۱۰ میلیون برای محل برگزاری برای رویدادی مشابه استارتاپ‌ویکند هزینه می‌شود.

وعده‌های اصلی غذا با توجه به ۱۵۰ نفر شرکت‌کننده: هر وعده حداقل ۱ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان / برای رویدادی مشابه استارتاپ‌ویکند با توجه به دسر و آب و نوشابه، حدود ۸ الی ۱۰ میلیون تومان هزینه وعده‌های اصلی غذایی (ناهار و شام) می‌شود.

صبحانه و میان‌وعده: با توجه به انتخاب چای و نسکافه و نان و غیره، هر صبحانه در حدود ۵۰۰هزار الی ۱ میلیون تومان و میان‌وعده‌ها بین ۲۰۰هزار تومان الی ۵۰۰هزار تومان هزینه خواهند داشت. با توجه به تعدد میان‌وعده‌ها هزینه ۳ میلیون تومانی برای صبحانه و میان‌وعده بایستی در نظر گرفته شود. یادتون باشه بخشی از این هزینه به تهیه ظروف یک‌بار مصرف و لیوان اختصاص داره.

رفت و آمد و اسکان مدعوین، مربیان و سخنرانان: درسته که در یک رویداد تلاش میشه از مربیان بومی برای ایجاد و گسترش اکوسیستم استفاده بشه، اما حضور مربیان مجرب از تهران و سایر شهرها رو نمیشه نادیده گرفت. یادتون باشه حتماً هزینه هتل و بلیت رفت و برگشت مدعوین رو پیش از هر چیز کنار بذارین.

تبلیغات: یکی از بیشترین هزینه‌ها، هزینه تبلیغات هست. تبلیغات به علت اهمیت زیاد بایستی خیلی پیشتر از رویداد به اون توجه بشه، هزینه تبلیغات در تلویزیون، رادیو، روزنامه، خبرنامه و تلویزیون‌های شهری هزینه‌های خیلی زیادی هستن. همونطور که می‌دونید، استارتاپ‌ویکند شیراز از تبلیغات در تلویزیون شهری استفاده کرد. هزینه تبلیغات در تلویزیون شهری با توجه به تعدد تکرار و طول ویدیو متفاوت هست. این تبلیغات ماهانه برنامه‌ریزی میشن و هزینه دریافتی برای یک ماه پخش در یک تلویزیون شهری هست. بسته تبلیغاتی که ما انتخاب کردیم برای یک ماه ۱ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان هزینه داشت. تبلیغات در تلویزیون هر دقیقه ۱۰۰هزار تومان، و در روزنامه هر خبر ۸۰۰ هزار تومان هست. فکر می‌کنم خودتون بتونین درک کنید که چرا استارتاپ‌ویکند شیراز، پوشش خبری تلویزیونی و روزنامه‌ای نداشت. علاوه بر این‌ها، هزینه چاپ پوستر و بنر و استند هم قابل توجه هست که بعضاً ۱ تا ۲ میلیون تومان هزینه دارن.

پکیج پذیرش و سرتیفیکیت‌ها: همینطور که قبلاً گفتم، هزینه پکیج پذیرش شامل “طراحی آویز گردنی – چاپ آویز گردنی – کاور آویز گردنی – بند آویز گردنی – فولدر – چاپ فولدر – کاغذ – چاپ کاغذ – خودکار – چاپ خودکار” هست. هر کدام از اینها هزینه خودشون رو دارن. در مورد سرتیفیکیت، هزینه کاغذ و چاپ رنگی رو باید در نظر بگیرین. جمع این هزینه‌های به ظاهر کم با توجه به تعداد شرکت‌کننده‌ها به ۲ میلیون تومان هم خواهد رسید.

بد نیست همین جا از لایف‌وب، برای حمایتشون در تهیه پکیج تشکر کنم که هم بار مالی و هم بار زمانی برای تهیه و چاپ این پکیج رو از دوش ما برداشتن.

اینترنت: هزینه اینترنت بین ۲ میلیون تا ۱۰ میلیون متغیر هست. با توجه به سرویسی که بخواید انتخاب کنید. هزینه ۱۰ میلیون رو یک شرکت ارائه کننده ADSL به ما گفته بود و هزینه ۲ میلیون هزینه یکی از شرکت‌های دیگه. یادتون باشه با توجه به جمعیت حتماً باید سرویس ۸ مگ رو تهیه کنید. متاسفانه ما در استارتاپ‌ویکند شیراز با پوشش اینترنت مشکل پیدا کردیم. امیدوارم در دوره‌های بعدی بتونیم اسپانسرهای قوی‌تری برای این مورد پیدا کنیم.

سایر موارد: شامل کاغذ A3، ماژیک، بیزنس مدل و … هست که عموماً بین ۲۰۰هزار تومان تا ۵۰۰هزار تومان هزینه دارن.

در موارد بالا هزینه پوشش ویدیویی، عکاس و گرافیست ذکر نشد. علتش حمایت چند عکاس و گرافیست از رویداد بود و همینطور حمایت پوشش ویدیویی برنامه صفر و یک. این حمایت‌ها باعث شد باری از دوش ما برداشته بشه که جا داره همین‌جا از خانم آل‌موسی، آقای عطاران و آقای سنهدرام تشکر کنم. 

برگزارکننده‌ها علاوه بر تمامی این هزینه‌ها بایستی هزینه رفت و آمدهای زیاد و هزینه تلفن‌های کاری رو هم در نظر بگیرن که عمدتاً برای چنین رویدادی ممکن هست به چند صد هزار تومان برای هر فرد هم برسه. 

اگر بالاترین مقدار هزینه‌ها بدون هزینه اینترنت رو در نظر بگیرین، حدود ۳۰ میلیون تومن هزینه رویداد میشه. اینکه هزینه اینترنت رو جدا کردم، علتش این هست که داشتن اینترنت در واقع یک مزیت هست، هیچ قانونی برای الزام در ارائه اینترنت نیست. برگزارکننده‌ها در صورت امکان این امکان رو فراهم می‌کنن و تلاش می‌کنن برای این امکان اسپانسر جذب کنن.

رویدادی مثل استارتاپ‌ویکند با ۱۰۰ نفر شرکت‌کننده اگر همه شرکت‌کننده‌ها هزینه ۱۲۵هزار تومان رو پرداخت کنن، مبلغی معادل ۱۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان کسب میشه که با یه حساب سرانگشتی متوجه میشین که این دریافتی ۳۰ درصد هزینه‌ها رو فقط پوشش میده. این در صورتی بود که همه شرکت‌کننده ها ۱۲۵ هزار تومان رو پرداخت کنن. اما همونطور که خودتون می‌دونید بیشتر شرکت‌کننده‌ها دانشجو هستن و از کد دانشجویی استفاده می‌کنن که هزینه هر نفر میشه ۱۰۰ هزار تومان.

باز هستن کسایی که به این هزینه هم اعتراض دارن. استارتاپ‌ویکند شیراز تنها استارتاپ‌ویکندی بود که تخفیف‌های بیشتری برای شرکت‌کننده‌ها قائل شد. که باز هم با این وجود برخی به هزینه‌ها اعتراض داشتن. فکر می‌کنم با خوندن این پست متوجه بشن که مبلغی که پرداخت کردن حتی ۳۰ درصد هزینه‌های شخص خودشون رو هم پوشش نمیده.

در مورد اسپانسرها، کانون کارآفرینی که حامی اصلی برگزاری استارتاپ‌ویکندهاست، مبلغ مشخص و ثابتی رو به همه رویدادهای سطح کشور به صورت یکسان پرداخت می‌کنه. برگزارکننده‌ها با توجه به مسئولیتی که قبول کردن می‌تونن با جذب اسپانسرهای بیشتر از هزینه‌های خودشون کم کنن. درسته، برگزارکننده‌ها علاوه بر برگزاری، مسئول هزینه‌ها هم هستند که تنها مقادیری از هزینه‌ها از دریافتی شهریه ثبت‌نام و اسپانسرهای ملی کسب میشه. بد نیست بدونین، این رویداد برای درآمدزایی برگزارکننده‌ها نیست. تنها هدف برگزارکننده‌ها رشد و ارتقای اکوسیستم کارآفرینی هست.

جا داره همین جا از اسپانسرهای این رویداد تشکر کنم. کانون کارآفرینی ایران، کانون سرآوا، اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی، شرکت ونداد پارس، شرکت اورنگ، شرکت لایف‌وب و شرکت سیب سبز – نمایندگی مبین نت.

در پایان لازم به ذکر هست که اگر، حتی اگر، ۱۰۰۰ تومان هم از دریافتی‌ها اضافه بیاد، برگزارکننده مسئولیت داره این پول رو برای دوره‌های بعدی به صندوق برگردونه. تاثیر این هزینه‌هایی که برگزارکننده‌ها متقبل میشن، زمانی مشخص میشه که این کار نتیجه بده و ایران به قطب کارآفرینی تبدیل بشه و بتونه سرمایه‌های مختلف رو جذب کنه.

پس بیاید بر اساس تجربه‌ای که کسب کردیم، تلاش کنیم تا اکوسیستم کارآفرینی رو گسترش بدیم و ایران رو به قطب کارآفرینی خاورمیانه تبدیل کنیم. آینده از آن ماست.