سلام

با توجه به اینکه روز پنجشنبه، ۱۰ بهمن یا همون ۳۰ ژانویه، رویداد بعدی Persian Women in Tech در برلین برگزار می‌شه، تصمیم گرفتم این پست رو بنویسم.

اولین نکته قابل توجه این رویداد اینه که به زبان انگلیسی برگزار می‌شه و مخاطبش همه هستن، نه فقط زنان. تمرکزشون هم روی حمایت بیشتر از زنان ایرانی، خاورمیانه و شمال آفریقاست.

برنامه رویداد هم در دو بخش اصلی هست، شبکه‌سازی و پنل. در قسمت پنل ۴ مهمان دعوت می‌کنن و با حضور مجری که بحث رو هدایت می‌کنه و سوالات رو می‌پرسه.

با توجه به اینکه موضوع اون پنل چی باشه، از افراد متخصص اون موضوع برای مهمانان پنل دعوت می‌کنن.

تجربه خوب و قابل توجهیه، بررسی کنید ببینید آیا در شهر شما برگزار می‌شه یا نه، حتماً‌ یک برنامه رو شرکت کنید، مطمئنم خوشتون میاد.

در این لینک می‌تونید اطلاعات رویدادهای آینده رو ببینید.

– – –

اطلاعات بیشتر:

آدرس وب‌سایت

صفحه فیسبوک

پروفایل اینستاگرام

پروفایل توییتر

کانال یوتیوب

سلام

هفته آینده، چهارشنبه، ۲۰ نوامبر، آخرین ایونت Persian Women in Tech در سال ۲۰۱۹ در برلین برگزار می‌شه.

اگر می‌خواین بدونین Persian Women in Tech چیه و کجاها فعالیت دارن، می‌تونین وب‌سایت‌شون رو ببینین:

Persian Women in Tech

با توجه به اینکه ماه دسامبر، کریسمس و عید خارجیا محسوب می‌شه، برای همین آخرین ایونت سال در شهرهای مختلف رو در دو هفته آخر ماه نوامبر برگزار می‌کنن.

ایونت برلین هم چهارشنبه، ۲۰ نوامبر در دفتر Dalia Research برگزار می‌شه.

سلام

امروز، ۲۳ اکتبر به Event Organizers Day نام‌گذاری شده. اگه زندگی شما هم با برگزاری رویدادها گره خورده، روزتون مبارک.

همون‌طوری که به احتمال بسیار زیاد می‌دونین، من برای رویدادهای زیادی عضو تیم برگزاری، مدیر تیم برگزاری یا هماهنگ‌کننده بودم. دغدغه‌ها، سختی‌ها، اضطراب‌ها و تنش‌های زیادی که این فعالیت داره، نیازمند عشق بسیار بالایی به این کاره.

بقیه رو نمی‌دونم، من از اینکه می‌تونستم فضایی رو تدارک ببینم که آدم‌ها فرصت یادگیری داشته باشن لذت می‌بردم. برگزاری رویداد رو برای جنبه مادی انجام نمی‌دادم، چه بسا خیلی وقتا هزینه هم می‌کردم و هیچ کدوم از رویدادهایی که عضو تیم برگزاری بودم، هیچ آورده مالی برای من نداشتن.

اگه بخوام در این مورد بنویسم، باید تو سال‌های زیادی غرق بشم و نوشتن پستش ساعت‌ها طول می‌کشه، پس خلاصه می‌گم:

برگزاری رویداد اصلاً کار ساده‌ای نیست، وقتی قصد شرکت در رویدادی رو دارین، سعی کنین در اولین زمان ممکن ثبت‌نام کنین و قدر زحمات برگزارکننده‌ها رو بدونین.

روزتون مبارک عزیزان!

سلام

گفتم تا ذهنم تو فضای خاطراته، ادامه پست دیروز رو بنویسم. البته امیدوارم مثل دیروز ۳ ساعت طول نکشه.

علت دوم برای نوشتن پست خاطره‌های استارتاپی: دیروز صبح، متن “درباره من” وبلاگم رو خوندم و دلم خواست یکی از پاراگراف‌های این متن رو مفصل‌تر توضیح بدم.

دوست دارم بگم چرا رویداد برگزار می‌کردم. بالاتر اشاره کردم، من تو فکر راه‌اندازی یک سایت بودم که وقت زیادی گذاشتم تا برم کلاس برنامه‌نویسی، اما در نهایت فهمیدم برنامه‌نویسی تخصص مناسبی برای من نیست. همیشه، تمام حس من این بود که من خیلی دیر مسیر زندگیم رو پیدا کردم، برگزاری رویدادها، از نظر من برای کمک کردن به همه افرادی بود که شرکت می‌کردن تا زودتر مسیر استعداد و توانایی‌شون رو پیدا کنن. حداقل حس من از این رویدادها این بود.

خب بریم سراغ شرح قصه

یادمه از همون نوجوونی و جوونی و دانشجویی، علاقه زیادی به فعالیت‌های این‌چنینی داشتم. در ادامه زیاد پیش میومد آدما بیان سراغم ازم سوال بپرسن و من هم جواب دادن به سوالات و راهنمایی کردن رو بسیار دوست دارم.

اجازه بدین برگزاری رویداد و فوایدش رو به دو بخش تقسیم کنم. بخش اول برای شرکت‌کننده و بخش دوم برای برگزارکننده.

بخش اول: شرکت‌کننده

خب، فایده اول که همیشه یادگیریه، فایده دوم هم آشنا شدن با آدمای دیگه و شبکه‌سازی که یه جایی اینقدر به درد آدم می‌خوره که چی!

تو رویدادهایی مثل استارتاپ‌ویکند و لین‌استارتاپ‌ماشین که حالت کارگاهی و کار عملی دارن، آدم فرصت این رو داره که در راستای فعالیت حرفه‌ای و البته بازاری خودش رو محک بزنه و ببینه آیا کاری که مشتاق بوده انجام بده به دردش می‌خوره یا نه.

مثال می‌زنم: من کارآفرینی و ارزش‌آفرینی رو دوست داشتم، اینکه یک کسب و کار راه‌اندازی کنم و تیم داشته باشم و تمامی مواردی که خودتون بهتر از من بلدین. ولی تو همین محیط‌ها فهمیدم که من برای مدیریت و رهبری یک کسب و کار توانایی‌های لازم و کافی رو ندارم. برای من بهتره که عضوی از تیم باشم.

یک قایق پارویی رو در نظر بگیرین. اعضای تیم پارو می‌زنن و رهبر تیم هم مدیریت و رهبری می‌کنه. من باید جز افرادی باشم که پارو می‌زنن. رهبری مناسب من نیست، هر چند استعدادش رو دارم، اما استعداد کافی نیست! رهبری و مدیریت شاخصه‌های دیگه‌ای رو داره که من هنوز اون توانایی‌های لازم رو ندارم.

مثال بعدی، من هم مثل خیلی از شماها فکر می‌کردم IT یعنی برنامه‌نویسی یا شبکه، پس به علت بیزاری شدید از شبکه مجبور بودم برنامه‌نویسی رو ادامه بدم. اما فهمیدم من آدم محتوام نه کد! این شد که شدم آدمی که الآن هستم و بسیار خوشحالم که شرکت تو همین رویدادها بهم کمک کرد بفهمم مسیر تخصصی مناسب برای من که استعداد، توانایی و علاقه‌ام رو در یک راستا داره چیه.

شاید براتون سوال باشه که خب، من که برگزارکننده بودم، اما چرا مثال‌ها رو برای خودم زدم. برگزارکننده هم شرکت‌کننده است، فقط بازه زمانی فعالیت و شرکتش در رویداد کمی (حدود ۳ ماه یا بیشتر) بیشتره و وظایفش فرق داره.

بخش دوم: برگزارکننده 

برگزاری رویداد اینقدر که استرس و سختی داره، شاید هیچ چیز دیگه اینقدر استرس و سختی نداشته باشه. به خصوص وقتی بودجه کافی نداری و اسپانسر هم روز قبل از رویداد کنسل می‌کنه. به همین سادگی. از این دست اتفاق‌ها رو شاید همه کسایی که رویداد برگزار کردن تجربه کرده باشن.

شما وقتی یک رویداد رو برگزار می‌کنین، تجربه‌های زیادی کسب می‌کنین. دوستای خوبی هم پیدا می‌کنین. با آدم‌هایی آشنا می‌شین که چنان تاثیرگذارن که همیشه می‌تونید ازشون درس بگیرید، هم درس کسب و کاری، هم درس زندگی.

شاید تصور عموم این باشه که یه برگزارکننده واسه دیده شدن یا سود شخصی خودش داره رویداد برگزار می‌کنه. بالاتر اشاره کردم، گاهی از نظر مالی حتی ضرر داره، پس سود مادی دلیل مناسبی نیست. آدم بالاخره داره عمرش رو می‌ذاره، وقتش رو می‌ذاره و به عنوان یه شرکت‌کننده باید منفعتی براش داشته باشه.

منفعتش اما، قابل دیدن و شمردن نیست، معنویه. حس خوبیه که از رضایت شرکت‌کننده‌‌ها بهمون می‌رسه. حس خوبیه که بعد از چند سال، یکی پیام میده رویداد شما باعث شد من مسیر زندگیم رو پیدا کنم و تشکر می‌کنه. حس خوبیه که می‌بینی قدم‌هایی که برداشتی به بقیه کمک کرده.

کاش پیام‌هایی از این قبیل رو جایی ذخیره کرده بودم و چه حیف که نکردم.

اسمش شرح بود، ولی فقط خلاصه‌ای بود از حدود ۴ سال فعالیت برای برگزاری رویدادهای مختلف که البته با جزییات بیشتر در پست قبلی بهشون اشاره کردم.

– – –

پی‌نوشت ۱: اگه شما هم تجربه برگزاری رویداد دارین، ممنون می‌شم از منفعت‌هایی که داشتین بنویسین.

پی‌نوشت ۲: بعد از لین استارتاپ ماشین شیراز، فکر می‌کردم دیگه هیچ‌وقت رویدادی برگزار نکنم، بی‌نهایت خسته شده بودم و ضرر مادی خیلی اذیتم می‌کرد. اما تقاضا و حمایت جامعه استارتاپی، حمایت میلاد صابری (برگزارکننده استارتاپ‌گرایند تهران) و در نهایت حمایت مالی خانم لیلا صادقی شاد و شرکت ایشون (شرکت مهندسی خدماتی و بازرگانی سفیر زرین سپاهان) باعث شد باز دل به دریا بزنیم و استارتاپ گرایند شیراز رو شروع کنیم. خوشحالم که حامد تکمیل و میثم عبدالهی این مسیر (جامعه کسب و کار شیراز) رو با قدرت خیلی خیلی بیشتر دارن ادامه میدن.

سلام

چقدر جوون بودما! سال ۱۳۹۳ – یعنی ۵ سال پیش!

این نوشته بیشتر از اینکه مربوط باشه به دنیای استارتاپ‌ها، خاطره و دل‌نوشته است. اصلاً چی شد که تصمیم گرفتم این پست رو بنویسم. به دو علت:

علت اول: دیروز، شخصی من رو با برگزارکننده بوتکمپ دانشگاه امیرکبیر اشتباه گرفت و همین باعث شد مرور کنم که چه رویدادهایی بودم.

علت دوم: امروز، متن “درباره من” وبلاگم رو خوندم و دلم خواست یکی از پاراگراف‌های این متن رو مفصل‌تر توضیح بدم.

دوست دارم بگم چرا رویداد برگزار می‌کردم. بالاتر اشاره کردم، من تو فکر راه‌اندازی یک سایت بودم که وقت زیادی گذاشتم تا برم کلاس برنامه‌نویسی، اما در نهایت فهمیدم برنامه‌نویسی تخصص مناسبی برای من نیست. همیشه، تمام حس من این بود که من خیلی دیر مسیر زندگیم رو پیدا کردم، برگزاری رویدادها، از نظر من برای کمک کردن به همه افرادی بود که شرکت می‌کردن تا زودتر مسیر استعداد و توانایی‌شون رو پیدا کنن. حداقل حس من از این رویدادها این بود.

اولین باری که من با کلمه و عبارت‌های “استارتاپ” و “استارتاپ ویکند” مواجه شدم، اواخر سال ۱۳۹۱ بود و در توییتر! بعدها تو برنامه‌های روزانه وبلاگم به سایت استارتاپ ویکند تهران اشاره‌ای کردم و گفتم اگه استارتاپ ویکند شیراز برگزار بشه، حتماً شرکت می‌کنم.

تقدیر به کام من چرخید و من برای برگزاری اولین استارتاپ ویکند شیراز داوطلب شدم و عضو تیم برگزاری بودم. این رویداد، ۸ تا ۱۰ آبان ۱۳۹۲ برگزار شد! عمر می‌گذره!‌ به همین سرعت!‌ انگار که دیروز بود!

(من به تقدیر چندان اعتقادی ندارم، چیزی رو بخوام، تلاش می‌کنم و بهش می‌رسم. فقط من باب (از در ِ یا با هدف) ادبی و شاعرانه شدن فضا عبارت تقدیر رو به کار بردم)

من همیشه از نوشتن تجربه‌هام لذت می‌برم. به دو علت. علت اول اینکه، فکر کنم واضح باشه که من نوشتن رو خیلی دوست دارم. علت دوم هم، شاید تجربه‌های من به درد یه نفر دیگه بخوره.

این شد که تجربه‌های برگزاری رو نوشتم:

• قصه اول – نیازمندی‌ها
• قصه دوم – کادر اجرایی
• قصه سوم – انتخاب محل برگزاری
• قصه چهارم – هزینه‌ها
• تجربیات برگزاری – بدون شماره

خاطره‌‌نویسی رو هم که همیشه دوست داشتم. اشتراک احساسات خوب با بقیه 🙂

بعد از استارتاپ‌ویکند شیراز، تجربه بعدی مربوط می‌شه به “لین استارتاپ ماشین“. که در این مورد هم باز از پشت‌صحنه‌های برگزاری و همچنین خاطره‌های رویداد نوشتم. زمانی هم که برای برگزاری لین استارتاپ ماشین شیراز آماده می‌شدم، از نقاط قوت این رویداد نوشتم.

• بخش اول
• بخش دوم
• بخش سوم

البته علت استفاده از عبارت “فرصت ناب”، ترجمه لین استارتاپ ماشین به ماشین استارتاپ “ناب” بود.

حتی انتقادهام رو هم با ذکر نقاط مثبت و نقاط منفی با حضور در رویدادهای زیادی نوشتم. همچنان هم به نظرم اولین استارتاپ‌ویکند زنجان بهترین رویدادی بود که شرکت کردم (حتی بهتر از رویدادهایی که خودم برگزارکننده بودم – کسی که نمی‌گه ماست من ترشه! ولی می‌تونه بگه ماست دیگری بهتره!).

حالا می‌خوام یکی یکی جاهایی که بودم رو بنویسم، البته اگه همشون یادم بیان!

امیدوارم رویدادی رو از قلم (تایپ) ننداخته باشم. چقدر خاطره! از این رویدادها نمی‌دونم چند گیگ عکس و ویدیو دارم! (هارد اکسترنالم پیشم نیست که چک کنم)

خب متاسفانه به علت اینکه از یه جایی به بعد “استارتاپ‌تی‌وی” هم به سرنوشت شکست دچار شد و دیگه هاست و دامینش رو تمدید نکردیم، تمام تاریخچه لایوبلاگ‌ها از دست رفته و چقدر حیف. اما کانال آپارات، پیج فیسبوک، اینستاگرام و توییتر به سان محتواهای ماندگار، یادبود اون دوره پر هیجان از زندگی من خواهند بود.

مدتی که “استارتاپ‌تی‌وی” فعال بود و تو رویدادهای مختلفی به عنوان حامی رسانه‌ای شرکت کردیم، من بهترین تجربه کار تیمی و البته به نوعی “رهبری” تیم رو داشتم. یه تاریخ همزمان سه تا شهر رویداد داشتیم و حامی رسانه‌ای بودیم و من تو هیچ کدوم حضور نداشتم، دورادور تیم رو مدیریت می‌کردم. تجربه لذت‌بخشی بود.

مهم‌تر از همه اینکه ۴ نفر تو اکثر این رویدادها همیشه کنارم بودن و بهم کمک کردن. خواهرم، دخترخاله‌ام و بهترین و صمیمی‌ترین دوستام. وقتی بودن دیگه نگران هیچی نبودم. مطمئن هم بودم از خودم عکس‌های خوب می‌گیرن [ایموجی خنده و عرق شرم همزمان].

پست خیلی طولانی شد، فکر می‌کنم بهتر باشه برای علت دوم پست دیگه‌ای بنویسم. شاید باورتون نشه، ولی حاضر کردن همین پست، حدود ۳ ساعت طول کشید!

تا درودی دیگر بدرود!

من عاشق برگزاری رویداد و همایش هستم، یه طوری عاشق این کارم که شاید به جای اینکه اکسیژن رو برای تنفس مصرف کنم، رویداد و همایش تنفس می‌کنم. قطعاً اگه عاشق کاری باشین و حاضر باشین به خاطرش ساعت‌ها تلاش کنین و هیچ‌وقت هم ازش خسته نشین حس این لحظه من رو خیلی خیلی خیلی خوب درک می‌کنین.

شاید بشه گفت لذتش برابری می‌کنه با توانایی خوردن و لذت بردن از یک دست کلپچ. حالا چرا کلپچ؟ چون اکثر ایرانی‌ها این غذا رو دوست دارن و می‌دونن واسه درست کردنش چقدر باید سختی کشید و تلاش کرد و در نهایت اینکه خوشمزه بشه، فاکتورهای زیادی رو لازم داره.

همه اینا رو گفتم تا به چی برسم؟ شاید به اینکه چقدر خوشحالم از اینکه همایش دور دنیای کارآفرینی برگزار شد. چقدر خوشحالم از اینکه همایش دور دنیای کارآفرینی اینقدر خوووووب برگزار شد، چقدر خوشحالم از اینکه فیدبک‌هایی که از این همایش گرفتیم اینقدر انرژی‌بخش و راضی کننده است.

علی‌رغم فرصتی کمی که برای برنامه‌ریزی و سازماندهی و برگزاری یک همایش داشتیم، با وجود یه تیم واقعاً فوق‌العاده، این همایش خیلی خوووووب برگزار شد و خیلی خوووووب گذشت.

خوشحالم که برگزاری این همایش رو در پرونده و تجربه کاری ام در این زمینه دارم و خوشحالم که بخشی از تیم فوق‌العاده خوب دیموند بودم. مهم‌تر از همه خوشحالم از این فرصتی که بهم داده شده تا عضوی از خانواده دیموند باشم.

شاید بد نباشه برم سر اصل مطلب که خود همایش بود، خیلی دلم می‌خواد در مورد بخش‌های مختلف همایش و اینکه چه حرف‌هایی زده شد و چه اتفاقاتی افتاد بنویسم، ولی مثلی داریم که میگه: «کوزه‌گر از کوزه شکسته آب می‌خوره» و این مصداق ما برگزارکننده‌هاست. معمولاً تمام بخش‌های همایش رو از دست می‌دیم و امیدواریم فیلمش بهمون برسه.

موضوع بعدی اینکه، احتمال خیلی زیاد، همه دوست دارن فیلم این همایش رو ببینن، واسه اینکه از زمان انتشار فیلم همایش مطلع بشین، بهترین کار اینه که توی خبرنامه دیموند عضو بشین و دیموند رو در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنین.

سایت دیموند        دیموند در فیسبوک        دیموند در توییتر        دیموند در اینستاگرام        دیموند در لینکداین

موضوع آخر هم اینکه، پانزدهمین استارتاپ گرایند تهران، فردا در دیموند برگزار می‌شه. به نظر من این رویداد یه فرصت فوق‌العاده است که هم تجربه‌های یک کارآفرین رو بشنویم، هم شبکه‌سازی کنیم و هم اینکه شتابدهنده دیموند رو ببینیم. پس اگر وقت دارین، این فرصت رو از دست ندین.

– – –

پی‌نوشت: اگر در همایش دور دنیای کارآفرینی شرکت کردین، خوشحال می‌شم نظراتتون رو برام بفرستین.

دومین رویداد ماشین استارتاپ ناب تهران ۱ تا ۳ بهمن ۱۳۹۳ برگزار خواهد شد. در اولین دوره که اردیبهشت امسال برگزار شد، فرصت خوبی بود تا بیشتر با مفاهیم متدولوژی لین و لین استارتاپ آشنا بشم. پیشتر در مورد این رویداد نوشته بودم و اینکه در پشت صحنه برگزاری چی می‌گذره و و در نهایت چه خاطرات خوشی رو رقم می‌زنه.

ماشین استارتاپ ناب (LMS) کارگاهی سه روزه در زمینه ساخت یک کسب‌وکار موفق است. بیشتر شرکت‌های جدید شکست می‌خورند چراکه چیزی می‌سازند که کسی نمی‌خواهد. LSM یک فرآیند برای کشف اینکه چه محصولی در بازار موفق خواهد بود و کدام موفق نخواهد شد را به شرکت‌کنندگان می‌آموزد. ماشین استارتاپ ناب تجربه آموزشی ۴۸ ساعته و فراگیر است، کنفرانس نیست و هکاتون هم نیست.

برخلاف هکاتون‌ها، افرادی که در LSM شرکت می‌کنند ایده جدید کسب‌وکار خود را با مشتریان اعتبار سنجی می‌کنند، پیش از آن‌که آن را بسازند؛ از بازخورد مشتریان استفاده می‌کنند تا به سوی فرصت‌های جدید چرخش کنند. بسیاری از برندگان ماشین استارتاپ ناب در همان زمان برگزاری شروع به درآمدزایی کرده‌اند. یک کارآفرین-مارک آبرامسون- پنج بار چرخش کرد و در روز آخر توانست ۴۵۰۰ دلار کسب کند.
چندین استارتاپ هم که از تیم‌های شرکت کننده در این رویداد شکل گرفته‌اند توانسته‌اند موفقیت‌های بسیار کسب کنند. برای نمونه استارتاپ Twenty20 شش ماه پس از شرکت در این رویداد توانست به درآمد ۱/۵ میلیون دلار برسد.

رویداد LSM با توجه به اهمیت و تاکید بر آموزش، مجموعه قوانینی رو برای برگزاری در نظر گرفتن.

اولین مورد، برگزاری ۶ تا ۷ کارگاه اجباری در رویداد هست که تمام موارد بایستی توسط منتورهای با تجربه و کسانی که سابقه اون قعالیت رو دارن ارائه داده بشه.

دومین مورد، حداکثر تعداد شرکت‌کننده در رویداد ۷۰ نفر ذکر شده.

سومین مورد، تعداد اعضای تیم ۳ تا ۵ نفر هست، تیمی با کمتر از ۳ عضو نداریم همچنین تیمی با بیش از ۵ عضو وجود نداره.

چهارمین مورد، تمامی منتورها بایستی در آزمون سازمان جهانی شرکت کنن و حدنصاب نمره رو کسب کنن، زیرا آموزش‌ها بایستی بر اساس متدولوژی لین استارتاپ و تخته آزمایش باشه. البته تنها کسب حدنصاب نمره مد نظر نیست و تجربه عملی افراد هم در نظر گرفته میشه.

تمامی این موارد برای تضمین کیفیت رویداد هستند و کاملاً قابل اجرا هستند. رویداد پیش‌رو در تهران و پس از آن رویداد لین استارتاپ ماشین شیراز در اردیبهشت ۱۳۹۴ با حضور افراد علاقه‌مند، منتورهای مجرب و داوران و سرمایه‌گذاران برگزار خواهد شد.

می‌خواید توی رویداد استارتاپ ویکند شرکت کنید؟؟؟ دست نگه دارید، اول این پست رو تا انتها بخونید، بعد تصمیم بگیرید.

این پست حدود ۱۵ دقیقه وقت شما رو می‌گیره اما مطمئن باشید این ۱۵ دقیقه برای یک تصمیم‌گیری ۵۴ ساعته مفید خواهد بود. هدف تنها شفاف سازی برای تصمیم‌گیری بهتر شماست.

استارتاپ ویکند چیه؟

“استارتاپ ویکند یک رویداد آموزشی-تجربی در سراسر دنیاست که در ۳ روز متوالی برگزار می گردد. در این برنامه شرکت کنندگان پر انگیزه ای شامل برنامه نویسان، مدیران تجاری، عاشقان استارت آپ، بازاریاب های حرفه ای و طراحان گرافیک گرد هم می آیند تا در طی ۵۴ ساعت ایده هایشان را مطرح کنند، گروه تشکیل بدهند و هر گروه ایده ای را اجرا کند.”

البته همه می‌دونیم که این پاراگراف یه تعریف کلیشه‌ای، کلی و غیرواقعی از رویداد هست و فقط در قسمت معرفی تمامی رویدادها copy و paste میشه.

شاید براتون جالب باشه که بدونید برگزار کردن یه رویداد مشابه استارتاپ ویکند چه ملزوماتی داره، نیازمندی‌هاش چیا هستند، چند نفر به عنوان کادر اجرایی برای پیش از رویداد و حین رویداد فعالیت دارن، محل برگزاری چطوری باید انتخاب بشه و در آخر اینکه چنین رویدادی چقدر هزینه داره. تمامی این موارد برای برگزاری یک رویداد ایده‌آل هستند و همونطوری که همه می‌دونین هیچ چیز مطلقی وجود نداره.

اینایی که ذکر شد فقط بخشی از فعالیت‌های برگزاری رویداد هستند. اگه بخوایم بیشتر در مورد هزینه بگیم، خب رقم‌هایی که توی پست هزینه‌ها هستند، برای یک رویداد ایده‌آل با بهترین امکانات هست. تو کشورای توسعه یافته بیشتر از اینکه بخوان به ظاهر محل برگزاری فکر کنن، به این فکر می‌کنن که قرار هست چی یاد بگیرن و تجربه کسب کنن. اما اینجا اونقدری که به چشم و هم‌چشمی و اینکه از شهر دیگه بهتر برگزار کنیم هستند که کیفیت آموزش فدای این مسئله میشه.

در پروپوزال استارتاپ ویکند چنین جدولی رو می‌تونید ببینید. (این مربوط به بسته‌های حمایتی رویداد شیراز هست، در رویداد تهران رقم‌ها متفاوت هستند)

این جدولی هست که همراه با پروپوزال به سازمان‌ها و شرکت‌های مختلف برای جلب حمایتشون تقدیم میشه، خیلی از سازمان‌ها هستند که میگن: ما حمایت می‌کنیم، چند درصد از سودتون رو میدین به ما؟ بعضی‌ها هم هستند که میگن ما براتون ۱۰ تا شرکت‌کننده می‌فرستیم ما رو بزنید به عنوان حامی طلایی.

اگه ردیف دوم جدول رو ببینید نوشته شده سخنرانی در ابتدای مراسم، و این دقیقاً خلاف قوانین استارتاپ ویکند هست و چیزی هست که توی ایران بهش اضافه شده، چرا؟ چون میخوان اسپانسر جلب کنن و خیلی‌ها در صورتی اسپانسر میشن که فرصت ابراز خودشون رو داشته باشن.

در مورد بنر تبلیغاتی هم عموماً هر کسی از راه برسه با خودش یه استند میاره، بالاخره فرصتی هست برای معرفی و برندینگ شخصی. اگر برگزارکننده مدیریت صحیحی نداشته باشه، انواع و اقسام برندها و تبلیغات رو در حین رویداد خواهید دید.

اولین رویداد شیراز با حدود ۱۴ میلیون هزینه برگزار شد. چند اسپانسر بیشتر نداشت و عمده هزینه‌ها رو صندوق سرآوا و کانون کارآفرینی پرداخت کردند. بخش دیگه‌ای هم از ثبت‌نام و یک اسپانسر دیگه تامین شد.

رویداد فعلی شیراز ۷ اسپانسر طلایی و ۵ اسپانسر نقره‌ای حضور دارن. به نظر میاد رویداد از کیفیت بالایی برخوردار بشه. البته اگه همه طبق جدول پروپوزال حمایت مالی کرده باشن، نه اینکه صرفاً حمایت معنوی داشته باشن.

حالا بریم سراغ رویداد استارتاپ ویکند، روز اول با افتتاحیه، سخنان آغازین، ارائه ایده‌ها، رای‌گیری و تشکیل تیم شروع میشه، تا جمعه ظهر به فعالیت تیم‌ها اختصاص داره و در نهایت ارائه در حضور داوران و معرفی تیم برنده. ۷ داور تعداد استاندارد هست که داوران باید روز اختتامیه از فعالیت تیم‌ها بازدید کنند. داوری در مورد ارائه به تنهایی نیست، در مورد نحوه کار، ارزش‌آفرینی ایده و ارائه هست. یادتون باشه اگر برای ارزیابی ایده بیرون از محل برگزاری برید و مخاطب و مشتری و جامعه هدفتون رو پیدا کنید و ایده رو اعتبارسنجی کنید، یک امتیاز مثبت به حساب میاد.

یکی از سوالات مهم اینه که: از کجا مطمئن باشیم ایده‌مون رو نمی‌دزدن؟ جوابش راحته: ایده ارزشی نداره، فکر نکنید ایده‌ای که به ذهن شما رسیده نیاز فرد دیگه‌ای نبوده، چیزی که ارزش داره اجرای ایده و تصرف بازاره. فیلم The Social Network رو ببینید. در مورد تاریخچه فیسبوک ساخته شده. ایده شبکه اجتماعی از مارک زوکربرگ نبود، اما حالا مالک ایده است و صاحبان اصلی ایده چیزی جز اندک جریمه عایدشون نشد. نکته بعدی این هست که ایده‌ها حتی در حالت مستند شدن، خیلی زود فراموش میشن.

در کشورهای توسعه‌یافته، استارتاپ ویکند برای یادگیری و یافتن تیم برگزار میشه، و توی ایران تنها نتیجه رویداد شبکه‌سازی هست. (البته در مورد آموزش بستگی به خود شرکت‌کننده داره که بتونه همه سوالاتش رو بپرسه)

اگر واقعاً دوست دارید یه رویداد با یه فسیلیتیتور واقعی رو ببینید، ویدیوهای استارتاپ ویکند زنجان رو ببینید. به ترتیب لینکاشون رو براتون میذارم تا ببینید:*

• افتتاحیه:

۱- ۱۰ دقیقه اول به سرود کشورمون، قرآن و خوش‌آمدگویی اختصاص داشت

۲- شروع استارتاپ ویکند زنجان با معرفی رویداد توسط تسهیلگر جهانی

۳- وقتی به نظر نیک شرکت‌کننده‌ها کمی از یک جا بودن خسته شده بودن، یه بازی ترتیب داد تا انرژی شرکت‌کننده‌ها بیشتر بشه.

۴- بعد از سرحال شدن شرکت‌کننده‌ها نیک در مورد نحوه رای دادن به ایده‌ها صحبت کرد**

۵- یادتون باشه فقط ۶۰ ثانیه فرصت دارین که ایده‌تون رو ارائه بدین، تو این ۶۰ ثانیه نمی‌خواد خودتون رو معرفی کنید، نمی‌خواد رشته تحصیلی‌تون رو بگید و نه اینکه مدیرعامل شرکتی هستید. فقط اسم ایده، مشکل و کمبودی که در نبودن ایده شما وجود داره و توضیح کلی در مورد ایده.

۶- بعد از اتمام ارائه و رای‌گیری، تیم‌های منتخب معرفی میشن و باید تیم تشکیل بدن. ***

ویدیوهای ارائه ایده‌ها (۳۱ ایده) رو هم می‌تونید در کانال استارتاپ‌تی‌وی ببینید.

بعد از انتخاب ایده‌های منتخب، صاحبان ایده‌ها فرصت داشتن تا اعضای تیمشون رو پیدا کنن. پس از تشکیل تیم‌ها، همزمان با شام فرصت دارن که فعالیت تیمی‌شون رو شروع کنن و برای صبح روز بعد آماده بشن. پنجشنبه و صبح جمعه به کار اختصاص داره.

در ایران، صبح پنجشنبه کارگاهی نیم ساعته یا ۱ ساعته برگزار میشه برای آموزش بوم مدل کسب و کار، به گفته نیک استیونز این کارگاه یک کارگاه ۳ ساعته هست که بایستی یک هفته پیش از رویداد برگزار بشه که شرکت‌کننده‌ها فرصت فهم کاملشون رو داشته باشن، پیشنهاد میشه تمامی مطالب مربوط به بوم مدل کسب و کار رو پیش از شرکت در رویداد مطالعه کنید. این سایت هم راهنمای خوبی هست.

در زمان‌هایی که مربی‌ها حضور دارن تا تیم‌ها رو راهنمایی کنن، حضور فسیلیتیتور برای هماهنگی مربی‌ها و جلوگیری از راهنمایی اشتباه و تداخل و تناقض راهنمایی‌ها الزامی هست. پس اگر رویدادی فسیلیتیتور مجرب نداشته باشه، انتظار راهنمایی‌های متناقض رو باید داشت.

جلسات مربیان و هماهنگ بودن مربیان برای سر زدن به تیم‌ها خیلی مهم هست، نباید یک باره همه مربی‌ها سراغ یک تیم برن، و تیم‌ها هم نباید مربی‌ها رو به صورت دائمی تو محل کار خودشون نگه دارن. همه تیم‌ها حق دارن به صورت مساوی از حضور مربی‌ها استفاده کنن.

• اختتامیه:

۱- نیک استیونز صحبت‌های ابتدایی رو شروع کرد. یکی از بهترین کارهای نیک این بود که تیم‌هایی که باید ارائه بدن رو یک باره معرفی نکرد، و هیچ‌کس نمی‌دونست چه تیمی نوبت بعدی هست، زمانی که ارائه تیم فعلی شروع می‌شد تیم بعدی رو اعلام می‌کرد.

۲- در حین ارائه ممکن هست مشکلاتی پیش بیاد که نیک تیم‌ها رو راهنمایی کرد

۳- بعد از اتمام ارائه‌ها و زمان ۲۰ دقیقه‌ای که به شور داوران اختصاص داره، فسیلیتیور رویداد رو به برگزارکننده‌ها می‌سپاره.

۴- پیش از اعلام برنده‌ها، نیک استیونز میگه همه شما برنده هستید، شما در انتهای این رویداد کارآفرین نمیشید.

۵- موقع اعلام تیم‌های برنده داشتن خلاقیت یکی از مهم‌ترین خصوصیات لازم یک فسلیتیتور هست.

۶- در انتهای رویدادهای کشورهای خارجی، مراسم موسیقی و شادی دارن، که در زنجان با تقدیر و تشکر از فسیلیتیتور و اجرای موسیقی خاتمه پیدا کرد.

ویدیوهای ارائه تیم‌ها (۱۰ تیم) رو هم می‌تونید در کانال استارتاپ‌تی‌وی ببینید. اگر هم دوست دارید یاد بگیرید چه ارائه‌ای مناسب هست، ویدیو آقای کرمانپور رو ببینید.

شاید دوست داشته باشید بدونید توی ایران چه اشخاصی فسیلیتیتور (تسهیلگر) یا نماینده جهانی هستند. اول بگم که چطوری میشه این عنوان رو کسب کرد. اگر می‌خواید فسیلیتیتور بشید، باید حداقل در یک رویداد به عنوان شرکت کننده و نه کادر اجرایی شرکت کرده باشید. در حداقل دو رویداد برگزارکننده باشید (فرم اپلیکیشن اولیه برگزاری رو در سایت جهانی پر کرده باشین و در پی تایید اون فرم رویداد رو برگزار کرده باشید) و بعد از داشتن این شرایط اولیه باید دوره‌های آنلاین رو شرکت کنید.  در مورد افرادی که در ایران نماینده جهانی هستند، آقای مبین رنجبر، ایمان داوودیان، شایان شلیله، محسن ملایری، حمیدرضا احمدی و سید رضا علوی به عنوان نماینده جهانی فعالیت می‌کنند. اما در مورد اینکه شرایط پیش از فسیلیتیتور شدن رو طی کردن و در دوره‌ها و آزمون شرکت کردند هیچ اطلاعاتی وجود نداره.

اگر بخواید بدونید در حالت کلی چه اتفاقاتی در استارتاپ ویکند میفته این موارد می‌تونه بهتون کمک کنه:

• یک فضا برای شبکه‌سازی قوی با افراد متخصص که روحیه مشترکی با شما دارن
• افزایش تعداد دوستان شما در فیسبوک به صورت تصاعدی
• اضافه شدن شما به گروه‌های متفاوت در فیسبوک
• ایجاد یک هیجان و انرژی مضاعف که اگر مدیریت نشه خیلی زود از بین میره
• آشنا شدن با یک مدل کسب و کار که اگر واقعاً به صورت مفهومی اون رو یاد بگیرید حتی در تصمیم‌گیری‌های روزانه می‌تونه بهتون کمک کنه
• پیدا کردن دوستان جدید و گاهی صمیمی و عمیق
• اگر بخواید می‌تونید کار تیمی یاد بگیرید
• حدود ۱۰ گیگ عکس و فیلم البته اگه رویداد حامی رسانه‌ای داشته باشه
• ۳ روز صبحونه، ناهار، شام و میان وعده‌های خوشمزه
• در صورت وجود اینترنت، سه روز اینترنت مجانی واسه دانلودهای عقب افتاده‌تون (سعی کنید از این کار پرهیز کنید، چون کار درستی نیست)
• اگر با ذهن خام بیاید جلو و فکر نکنید عالم دهر هستید، بستر خوبی برای یادگیری هست، حتی اگه شخص مقابل رو قبول ندارید، همه حرف‌ها رو بشنوید، سرچ کنید و بهترین رو انتخاب کنید.
• کار تیمی فرصت خوبی هست برای از بین بردن خودخواهی و خودمحوری
• روز اول و جمع کردن رای و جمع کردن تیم فرصت خوبی هست برای شکستن غرور و شکستن خجالت
• تو استارتاپ ویکند یاد می‌گیرید هر ایده‌ای رای آورد لزوماً ایده خوبی نیست و هر ایده‌ای رای نیاورد لزوماً بد نیست، اگر ایده‌تون رای نیاورد می‌تونید خودتون با دانشی که دارید اون رو استارت بزنید تا بفهمید ارزش داره یا نه
• فرصت خوبی دارین که ارائه دادن رو تمرین کنید
• وقتی داوران ازتون سوال میپرسن تازه میفهمید چه ابعادی رو در نظر نگرفتین و ضعف‌هاتون رو میشناسین
• جدا از تمام اینها، استارتاپ ویکند فرصتی هست برای برندینگ شخصی، پس تظاهر کنید و خودتون رو خوب جلوه بدین، بیزنس کارت یادتون نره، و ۵-۶ تا اصطلاح عجیب غریب و علم روز هم حفظ کنید. ترجیحاً چیزی باشه که بقیه ازش اطلاعی ندارن و هر کی پرسید تخصصتون چی هست اون رو بگید.

حالا می‌خواید بدونید بعد از استارتاپ ویکند چه اتفاقاتی که پیش از اون گوشتون رو باهاش پر کردن نمیفته؟ موارد زیر رو بخونید:

• عموماً تیم‌هایی که تشکیل شدن در حد دوستان فیسبوکی باقی می‌مونن
• ایده‌ها اجرا نمیشن، چون همه انتظار دارن سرمایه‌گذار پیدا کنن، اما نمی‌دونن استارتاپ ویکند جایی واسه پیدا کردن سرمایه‌گذار نیست.
• ایده‌ها اجرا نمیشن چون هیجان ایجاد شده در رویداد به خاطر مدیریت نشدن از بین میره
• بعد از رویداد کسی حال شما رو نمی‌پرسه، دورهمی‌هایی برگزار میشن برای اینکه شما باز کنار هم قرار بگیرید اما تو این دورهمی‌ها تاثیر آنچنانی ندارن
• بعد از این رویداد شما کارآفرین نمیشید، شما فقط یک مدل کسب و کار یاد گرفتین
• بعد از این رویداد هزار تا پیشنهاد کار به سمت شما هجوم نمیاره، چون کسی دنبال شما نیست، شما باید دنبال کار باشید
• “ما عالی هستیم” فقط شعاره، هیچ مرزی و هیچ چیز مطلقی وجود نداره
• سرتیفیکیت رویداد هیچ جا هیچ ارزشی نداره، پس فکر نکنید مدرک فنی حرفه ای گرفتید، قابش هم نکنید بزنید به دیوار، تا زمانی که نتونید به تنهایی بدون سرمایه گذار استارتاپتون رو لانچ کنید انگار هیچ مهارتی یاد نگرفتین
• در کل توی ایران استارتاپ ویکند نه روند برگزاری صحیحی داره، نه چیزی جز چشم و هم چشمیه، فقط برگزار میشه که بگن برگزار کردیم.

با چشم باز تصمیم بگیرید، پرداخت ۱۲۵ هزار تومان پول به یک مشاور واقعی برای یافتن زمینه استعداد شما و شغلی که مناسب روحیه شماست چه بسا ارزش بیشتری داره.

– – – –

پی‌نوشت ۱: * نیک انگلیسی زبان بود، ولی رویداد در ایران و برای شرکت‌کنندگان فارسی زبان برگزار می‌شد، در تمامی لحظات، مترجمی که تیم برگزاری استارتاپ ویکند زنجان از ایشون دعوت کرده بودن حضور داشت.

پی‌نوشت ۲: ** توی شهرهای مختلف چند نفر رو مسئول می‌کنن که ایده‌ها رو بنویسن، بماند که در این بین اگر شخص نویسنده تمرکزش رو از دست بده چه اتفاق بدی میفته، حالت دوم اگه شنونده نتونه منظور کسی که ارائه میده رو درست بفهمه و درست منتقل کنه کل ایده ممکنه از بین بره. پس بهترین کار، همین روشی بود که نیک به کار برد، هر کسی که ارائه می‌داد، خودش مسئول نوشتن ایده‌اش روی کاغذ بود و برگزارکننده‌ها بهش کمک می‌کردن تا اون رو روی دیوار برای دیدن سایر شرکت‌کننده‌ها و زمان رای‌گیری نصب کنه.

پی‌نوشت ۳: *** وقتی ایده‌ها ارائه شد و همه کسانی که ایده داده بودن ایده‌هاشون رو نوشتن، فرصتی داده شد تا همه ایده‌ها رو ببینن و بهشون رای بدن. در این میان به صاحبان ایده‌ها کمک می‌شد تا بتونن ایده‌شون رو بهتر پرزنت کنن و رای جمع کنن. بعد از اتمام زمان رای دادن، خیلی راحت اول ایده‌هایی که رای نداشتند حذف شدند، بعد یک رای، دو رای، سه رای …. تا ۶ رای، تا ایده‌های منتخب مشخص بشن.

پی‌نوشت ۴:

کارآفرینی در فناوری از سال ۱۳۸۱ (۲۰۰۱) و با سرویس‌هایی نظیر #پرشین‌بلاگ شروع شده، نه با برگزاری رویدادهایی نظیر استارتاپ‌ویکند #bridge2014

— atakhalighi (@atakhalighi) September 10, 2014

پی‌نوشت ۵:  من برگزارکننده اولین رویداد استارتاپ ویکند شیراز بودم، باور دارم که اگر کسی واقعاً خودش بخواد، هم می‌تونه تیمش رو پیدا کنه، هم می‌تونه سرمایه‌گذار پیدا کنه، هم می‌تونه استارتاپش رو لانچ کنه، همه چیز به خود فرد و روحیه‌اش بستگی داره.

پی‌نوشت ۶: تمامی مواردی که به ذهنم می‌رسید رو بیان کردم تا با چشم باز انتخاب کنید. به نظر من شفاف سازی یکی از مهم‌ترین مسائل هست.

پی‌نوشت ۷: اگر در مورد فسیلیتیتورها اطلاعات بیشتری می‌خواید می‌تونید از شرکت‌کننده‌های رویدادهای پیشین بپرسید.

پی‌نوشت ۸: متن خیلی طولانی بود، اما مطمئن هستم متن مفید و قابل توجهی بود.

Slushیک رویداد مناسب برای استارتاپ‌های اروپایی – آسیایی و مستعدان دنیای فناوری هست تا بتونن با بهترین سرمایه‌گذاران بین‌المللی، مجریان و رسانه‌ها ملاقات کنند.Slush یک رویداد دو روزه هست که پاییز هر سال برگزار می‌شه و این دوره امسال 18 و 19 نوامبر در Helsinki با حضور بیش از 10 هزار شرکت‌کننده برگزار می‌شه.

شما به صورت آزاد می‌تونید در این رویداد ثبت‌نام کنید. اما یک امکان دیگه هم وجود داره، تیم برگزاری Slush مسابقه‌ای در کشورهای مختلف برگزار می‌کنن و به عنوان جایزه به تیم برنده امکاناتی برای شرکت در این رویداد میدن. تیم برگزاری Slush قرار هست به ایران بیان. پس آماده باشید.

این مسابقه که در یک رویداد 2 ساعته برگزار میشه، به این صورت هست که شما باید استارتاپ خودتون رو در مقابل داوران ارائه بدین، 3 دقیقه برای ارائه فرصت دارین و 5 دقیقه زمان پرسش داوران هست.

استارتاپ‌هایی که باید ارائه بدن چطوری انتخاب میشن؟

تو صفحه ثبت‌نام یک نفر از اعضای تیم، به عنوان استارتاپ ثبت‌نام می‌کنه و موارد خواسته شده رو کامل می‌کنه، 8 استارتاپ برای ارائه در روز مسابقه انتخاب میشن و از طریق ایمیل به شخصی که ثبت‌نام کرده اطلاع داده میشه.

در مورد نوع استارتاپ و اینکه در چه مرحله‌ای از رشد هست محدودیتی تعیین نشده ولی طبیعتاً برای بالا بردن شانس قبولی در این آزمون می‌بایست تیم تون تشکیل شده باشه و همچنین به یک MVP رسیده باشید.

یک سری قوانین هم برای ثبت‌نام استارتاپ‌ها بیان شده که در زیر بهشون اشاره میشه:

*** قوانین ثبت نام استارتاپ ها ***

• استارتاپی در حوزه تکنولوژی باشد(در همه زمینه ها) و به یک نسخه اولیه یا MVP رسیده باشد.
• بیشتر از سه سال از راه اندازی نگذشته باشد.
• بیشتر از 10 میلیون تومان سرمایه جذب نکرده باشد.

پیشنهاد میشه که پاورپوینت داشته باشید اما هر مدلی که بخواید (با اسلاید یا بدون اسلاید) می‌تونید ارائه بدین. اما باید داوران رو قانع کنید. پرزنتیشن هم به زبان انگلیسی است. اگر نمونه اولیه شما یک اپلیکیشن یا وب‌سایت هست، حتماً یک دیوایس (تبلت یا موبایل) با خودتون بیارید تا بتونید MVP رو نشون بدین.

بعد از اینکه ارائه‌ها تموم شد، تیم برنده به شور داوران انتخاب میشه، جایزه تیم برنده، امکان شرکت در رویداد Slush هست که شامل ثبت‌نام، ویزا، بلیت و اسکان میشه.

برای شرکت کردن حتماً نیاز نیست استارتاپ داشته باشین، اگر علاقه دارین می‌تونین به عنوان مهمان در این رویداد شرکت کنید. راستی شرکت در این رویداد رایگان هست.
این رویداد چهارشنبه 26 شهریور 1393 برگزار میشه. برای ثبت‌نام و اطلاعات بیشتر می‌تونید به صفحه ثبت‌نام و اطلاعیه گروه استارتاپ‌های ایران مراجعه کنید.

از پیش از عید، آقای غانم‌زاده در مورد برگزاری لین استارتاپ ماشین باهام صحبت کرده بودن و روزی که زنگ زدن و ازم خواستن جز کادر برگزاری باشم، بی چون و چرا قبول کردم. دو دلیل عمده این بود که فرصت این رو داشتم باز به افراد علاقه‌مند به پیشرفت خدمت کنم و دلیل دوم همکاری با آقای غانم زاده بود که از نظر من یکی از بهترین همکارهای دنیا هستن. شبکه‌های اجتماعی و مدیریت محتوا در مدتی که از شیراز کارها رو پیگیری می‌کردم به من سپرده شد که در این امر خانم المیرا جمالیان و آقای فتح‌زاده حسابی بهم کمک کردن.

بالاخره یک ماه سخت گذشت تا رسیدیم به هفته برگزاری رویداد …

سه‌شنبه ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۳، بعد از چندین هفته کم‌خوابی مداوم، ساعت ۵ صبح راه افتادم به سمت فرودگاه برای شروع یک آخر هفته ناب، آخر هفته‌ای که خیلی ناب‌تر از تصورم شد.

حدود ساعت ۹ صبح بود که رسیدم به دفتر شرکت ارتباط فردا، تا اون لحظه از وسایلی که آماده شده بود فقط عکس‌هاشون رو دیده بودم و دیدن استیکر و فولدر و تیشرت و بقیه چیزها واقعاً هیجان‌انگیز بود. یکی از نکات مثبت این رویداد این بود که از برگزارکنندگان و اسپانسرهای خوبی برخوردار بود و همه در تلاش بودن که یک رویداد با کیفیت رو برگزار کنن. روز سه‌شنبه بخشی از پکیج پذیرش رو آماده کردیم و در پایان همراه با آندراش یکی از سخنرانان رویداد که مهمان ما بود برای شام به یک رستوران بسیار خوب رفتیم.

روز چهارشنبه شد و سحرخیز باش تا کامروا شوی. مربیان در محل برگزاری جلسه پیش از برگزاری رویداد داشتن و ما هم پکیج پذیرش و تیشرت و شال‌ها رو آماده می‌کردیم، در این حین لایوبلاگ پیش از رویداد هم به همت آقای ارجمند در حال به روز رسانی بود.

کمتر از ۲ ساعت به شروع پذیرش مونده بود و ماژیک در سطح شهر ناپدید شده بود، آقای صادری و همسرشون بالاخره موفق شده بودن تمام لوازم‌التحریرهای انقلاب رو از ماژیک خالی کنن و به ما رسیدن. آویزهای گردنی رسید و حجم کارهای پیش از پذیرش ناگهانی چند برابر شد. با کمک چند تا از مربی‌های خوبمون، خانم شیخ نژاد فرد، آقای زاهدی، آقای سپیدفکر و آقای رنجبر، تمام پکیج‌ها آماده شد، آویزهای گردنی به ترتیب حروف الفبا روی میز چیده شد، بسته تیشرت‌ها با علامت سایز طبقه‌بندی شد و کانتر پذیرش آماده شد. آهان، منوال لین استارتاپ ماشین رو هم روی میز پذیرش داشتیم که به نظرم واقعاً وجود چنین منوالی در تمام همایش‌ها و رویدادها ضروری هست.

ساعت ۴ شد، نه صبر کنید، یه تعداد زیادی از شرکت‌کننده‌ها ساعت ۳ رسیده بودن به محل برگزاری، شور و شوق هیجان پیش از رویداد حسابی تاثیرگذار بوده. یه تعدادی از شرکت‌کننده‌ها هم که از شهر دیگه اومده بودن، با تخفیف هتل مجموعه تلاش در همون‌جا مستقر شدن.

فیدبک‌هایی که از شروع رویداد و تعجب شرکت‌کننده‌ها از دیدن پذیرش می‌گرفتیم بهمون انرژی مضاعف میداد تا بیشتر و بهتر در کنارشون باشیم و بهشون کمک کنیم.

همزمان با پذیرش شرکت‌کنندگان، مربیان هم پذیرش میشدن و تیشرت مخصوص به خودشون رو می‌گرفتن، از مربیان خواستیم تا به عنوان الگوی سایرین همون موقع تیشرت رو بپوشن تا همه یک دست باشن و شرکت‌کننده‌ها مربیان رو بشناسن و یاد بگیرن در طول سه روزی که هستن تیشرت‌هایی که براشون تهیه شده رو بپوشن.

راس ساعت ۵ رویداد لین استارتاپ ماشین با حضور مربیان، مهمانان، خبرنگاران و شرکت‌کنندگان عزیز آغاز شد. آرش ماهر عزیز، عضو استارتاپ‌تی‌وی به عنوان مجری برنامه رو آغاز کرد و بعد از سخنان آغازین آقای غانم‌زاده، برنامه با سخنرانی آندراش لوگار سخنرانی ادامه یافت.

بعد از سخنرانی، از من خواستن که آندراش رو بدرقه کنم و من در اون لحظه، تمام ۱۵ سال انگلیسی یاد گرفتن و حرف زدن رو به یک باره فراموش کردم و در جواب حرفای آندراش فقط میگفتم یس یس، البته آخرش هم گفتم have a nice trip که فکر می‌کنم به جا نبود.

با شروع ارائه ایده‌ها هیجان سالن چند برابر شد و ۱۸ ایده ارائه شد. ۹ ایده انتخاب شد و گروه‌های ۳ تا ۵ نفره تشکیل شد. بعد از یک شام سبک، دو ارائه آقای صفری و آقای میلانی رو داشتیم و بعد از اختصاص تخته آزمایش به تیم‌ها و توضیحات اولیه، روز اول تمام شد.

راس ساعت ۸ صبح پنجشنبه، صبحانه سرو شد و ساعت ۹ صبح اولین کارگاه برگزار شد و بعد از کارگاه با آژیر خطر شرکت‌کنندگان با شعار Get Out Of The Building به خارج از ساختمان راهنمایی شدن تا اولین تجربه ارزیابی ایده رو در بازار واقعی کسب کنن.

زمانی که شرکت‌کنندگان از محل برگزاری بیرون می‌رفتن، جلسات مربیان آغاز میشد، اولین جلسه مربوط بود به ارزیابی ایده “کافه استارتاپ”. در این کار مربیان بر اساس درس‌هایی که به شرکت‌کنندگان میدادن، فعالیت ارزیابی ایده رو شروع کردن، با تلفن زدن و انتشار متن در فیسبوک، مخاطبانی رو جذب کردن و مصاحبه انجام دادن. علاوه بر کار بر روی ایده، مربیان در مورد فعالیت تیم‌ها با هم صحبت می‌کردن و همه مربیان در جریان کار تمامی تیم‌ها قرار می‌گرفتن.

در روز دوم برگزاری بعد از هر کارگاه شرکت‌کنندگان از محل برگزاری خارج شدن و بعد از برگشت نتیجه ارزیابی ها رو با مربیان به اشتراک گذاشتن، بعضی ایده‌ها به طور کلی تغییر کرد و برخی با یک تغییر جزئی به فعالیتشون ادامه دادن. سخنرانی گریس به صورت آنلاین از نقاط عطف روز دوم بود که انگیزه و هیجان تمامی حاضرین رو بیشتر کرد. اینکه از لین استارتاپ ماشین جهانی به تمامی رویدادهای برگزارشده در سطح دنیا توجه دارن، واقعاً انرژی‌بخش هست.

روز سوم برای من و مهدیه با خبر پرس و جوی Sheryl Sandberg در مورد ما شروع شد. شعار Lean IN که روی شال‌هامون چاپ کرده بودیم، برگرفته از جنبشی به رهبری شریل بود که برای حمایت از بانوان در تمامی عرصه‌ها و حوزه‌ها فعالیت می‌کنن. این مسئله باعث جذب اونها شده بود و گریس، نولا و شریل در طی چند ایمیل از ما خواستن تا خودمون رو معرفی کنیم و اهدافمون رو بگیم و علت اینکه در رویداد شرکت کردیم رو براشون بفرستیم.

به نظر من هیجان بیرون کردن شرکت‌کننده‌ها با ماسک جیغ، یکی از بامزه‌ترین اتفاقات روز آخر بود. ارائه آقای کرمانپور و تئاتری که با کمک خانم شیخ‌نژاد فرد در نقش مریسا میر و آقای علیپور در نقش استیو جابز مرحوم اجرا کردن، یکی از جذاب‌ترین ارائه‌های این رویداد بود.

شرکت‌کننده‌ها فرصت داشتن تا پیش از ناهار برای بار آخر به بیرون از ساختمون برن، MVP اولیه خودشون رو بفروشن و با خریدار قرارداد ببندن. بعضی تیم‌ها تونسته بودن طرح اولیه کاغذی که از ارزیابی ایده‌شون بهش رسیده بودن رو با قیمت‌های متفاوتی بفروشن. بیشتر از همه من در جریان کار تیم Travel Maniac و تیم WeNote بودم. البته بد نیست بگم که ایده Qpay رو بیشتر از همه ایده‌ها دوست داشتم.

لحظات آخر پیش از شروع اختتامیه شلوغ‌ترین ساعات این سه روز هست، تیم‌ها ارائه‌هاشون رو آماده می‌کنن و برای مربی‌ها و برگزارکننده‌ها ارائه میدن. ازشون راهنمایی‌های نهایی رو می‌گیرن تا بتونن ارائه هر چه بهتری داشته باشن. داوران پیش از شروع اختتامیه در محل برگزار حضور پیدا کردن و از نزدیک فعالیت تیم‌ها رو دیدن، بعد از اون جلسه داوران با حضور آقای عباسی نماینده منتورها در هیئت داوران تشکیل شد تا استانداردهای داوری رو با هم مرور کنن. برای این کار یک جدول در اختیار همه قرار گرفتن تا بر اساس شاخص‌های ارزیابی به ارائه‌ها امتیاز بدن.

راس ساعت ۴ اختتامیه با سخنان آقای غانم‌زاده شروع شد. موقع سخنرانی دکتر نوشادی من در سالن نبودم، برای همین نمی‌تونم بگم در مورد چی سخنرانی می‌کردن، اما از ارائه ایشون به طور کامل فیلمبرداری شده که به محض اینکه بتونم، فیلمش رو از کانال استارتاپ‌تی‌وی در اختیار علاقه‌مندان خواهیم گذاشت.

شروع ارائه‌ها و فشردگی کار تیم لایوبلاگ در این لحظات، انرژی بیشتری لازم داشت که در این بین، حضور حورا وکیلی دوست خوبم به عنوان عکاس یاری رسان تک تک لحظات دشوار بود. بیشتر فشار کاری این رویداد برای تیم استارتاپ‌تی‌وی روی دوش حورا وکیلی، عابد ارجمند و آرش ماهر عزیز بود که به خوبی تونستن این رویداد رو پوشش بدن.

پس از ارائه تیم‌ها، مدتی که داوران در حال جمعبندی نظرات و امتیازهاشون بودن، از مربیان خواسته شد که صحبت‌های جمعبندی رو انجام بدن، آقای امینی، در مورد هر کدوم از تیم‌ها یک جمله یا پاراگراف رو گفتن تا انگیزه‌بخش ادامه کار افراد باشه.

تیم سپاس، سامانه پایش سلامت، تیم Qpay و تیم WeNote به ترتیب اول تا سوم شدن که هدایای خود را از بانک آینده و شرکت تجارت الکترونیکی ارتباط فردا دریافت کردن. با حمایت دکتر صادقی مدیرعامل شرکت لوتوس، هدایایی نیز برای تیم چهارم و پنجم، تیم ماجرا من و تیم NFC تقدیم گردید.

این رویداد با تشکر کادر برگزاری و مربیان از نماینده لین استارتاپ ماشین جهانی و بانی برگزاری این رویداد آقای ناصر غانم‌زاده به پایان رسید. برای تهیه این هدیه، من و مهدیه صبح روز آخر با استفاده از یک مدل کسب و کار ساده و با جذب مخاطبان (مربیان) مبلغی رو جمع کردیم و یک کتاب نفیس از آثار استاد فرشچیان و یک کتاب تاریخچه استان خوزستان سرزمین مادری آقای غانم زاده تهیه شد. علاوه بر این، یک تیشرت رو به رسم یادگار همگی امضا کردیم که امیدواریم آقای غانم‌زاده از هدایا راضی بوده باشن.

در پایان دوست دارم لینک نوشته‌هایی که پس از برگزاری منتشر شدن رو براتون بذارم:

لایوبلاگ لین استارتاپ ماشین – پیش از رویداد تا پس از رویداد : استارتاپ‌تی‌وی

گذری بر آنچه در اولین رویداد لین استارتاپ ماشین تهران گذشت : سهیل عباسی – خوشفکری

گزارش تصویری لین استارتاپ ماشین : سایت آی‌تی ایران

اولین رویداد لین استارتاپ ماشین ایران – تهران برگزار شد : اخبار فناوری اطلاعات و ارتباطات – ایتنا

– – –

پی‌نوشت ۱: این متن نه گزارش بود، نه آموزه‌های برگزاری، فقط مروری بود بر خاطرات ۴ روز در کنار عزیزانی که دوستی باهاشون غنیمت هست.

پی‌نوشت ۲: من هم عضو کادر برگزاری لین استارتاپ ماشین بودم، هم عضو تیم استارتاپ تی‌وی، تجربه داشتن دو مسئولیت سنگین در هر یک رویداد، تجربه واقعاً سخت و البته هیجان‌انگیز بود.

پی‌نوشت ۳: برای دیدن تصاویر خیلی بیشتر (حدود ۲۰۰ عکس) می‌تونید به فیسبوک استارتاپ‌تی‌وی حامی رسانه‌ای رویداد لین استارتاپ ماشین مراجعه کنید.

پی‌نوشت ۴: در این رویداد ۵۸ گیگ عکس، فیلم و پادکست توسط تیم استارتاپ‌تی‌وی تولید شد که مصاحبه‌ها و ارائه‌ها به مرور منتشر خواهند شد.

پی‌نوشت ۵: خوشحالم که بعد از مدت‌ها دوستان عزیزم ندا و مهدی رو دیدم، خوشحالم که برای اولین بار تیم استارتاپ‌تی‌وی بعد از کسب یک نتیجه عالی از یک تیم‌ورک مجازی دور هم جمع شدیم.

پی‌نوشت ۶: خوشحالم از آشنایی با سایر مربیان به شدت عزیز که بار اول بود ملاقاتشون می‌کردم.