سلام

همونطوری که تو پست قبلی اشاره کردم، من هم نتونستم از دست این ویروس کوچولو فرار کنم و بالاخره در ماه یازدهم حضور کرونا در زندگی‌هامون و همون هفته‌ای که واکسیناسیون رو تو آلمان شروع کردن، من کرونا گرفتم.

قصه از اونجایی شروع می‌شه که، من ۱۱ ماه آزگار از خونه کار کردم. رفت و آمدام کاملاً کنترل‌شده بود، فقط با یک دوست که پرستاره و یک روز در میون تست کرونا می‌ده. سفری که به ایران داشتم دو بار تست کرونا دادم، دو هفته قبل از سفر، کل مدت سفر و دو هفته بعد از سفر قرنطینه بودم. تو همه شرایطی از نظر ضدعفونی کردن، فاصله اجتماعی، ماسک و هر قانون دیگه رو با حداکثر توان رعایت می‌کردم.

طبیعی بود که هرگز فکرش رو هم نمی‌کردم تو خونه خودم کرونا بگیرم.

تا اینکه ….

سلام

این پست برگرفته از صفحه اینستاگرام “نبرد با روانشناسی کم‌عمق” است.

هنگام بحران های اجتماعی مهم ترین کاری که باید بکنیم، افزایش مراقبت از خود و فعالیت‌های مرتبط با خودمراقبتی هست

یعنی حتما باید غذای خوب بخوریم، ورزش و تفریح کنیم و ملاقات با دوستانی که دوست داریم رو تو برناممون بگنجونیم؛ این ها کمترین کارهایی هستند که می تونیم برای سلامت روانمون انجام بدیم‌.

این تصور اشتباهه که خودمراقبتی یا تلاش برای حال خوب به معنای عدم ناراحتی و بی احترامی به آسیب دیدگان است..

دومین کار اینه که تکلیفمون رو با خودمون و نسبت مون رو با وقایع مشخص کنیم،مثلا می خواهیم آدم مبارزی باشیم یا می خواهیم بی تفاوت باشیم یا چیزی بین این دو..
اگر می خواهیم مقابله کنیم،تا چه حد،چطور و چگونه…
این به نظر من مهم ترین گام در مرحله پسابحرانه،این یک انتخاب شخصی هست و شما خودتون باید بر اساس ملاحظات شخصی و نوع روحیه ای که دارید،انتخاب گر باشید..

سومین مسأله اینه که رابطه خودمون با واقعیت رو قطع نکنیم؛مثلا نگیم من خودمو از وقایع دور می کنم و نمیشنوم، چون حالمو بد می کنه؛
انسان باید پوست عاطفی داشته باشه، یعنی بتونه تحمل دیدن واقعیت رو داشته باشه و هم زمان توانایی زندگی کردن.کسی که توان دیدن واقعیت رو نداره، متوجه واقعیت های زندگی شخصیش هم نمیشه و مثلا ممکنه همسر خیانت کار و سادیستیک رو هم مهربانی دمدمی مزاج تصور کند.
چیزی در جهان زیباتر از واقعیت نیست، حتی اگر دردآور باشد..

چهارم : نیاز نیست که خودمون رو بیست و چهار ساعته غرق خبرها و فجایع کنیم باید زمان بندی داشته باشیم و یک تایم رو در طول روز به اون اختصاص بدیم.
رنج کشیدن مرتب،فضیلت نیست و نباید خودآگاهانه هم رنج رو طلب کنیم.امیدارم تمایز بین گزینه های سه و چهار آشکار باشد.

پنجم : به نظر من مهم ترین کار برای کسی که اکت سیاسی مستقیم نمی تواند داشته باشد، این است که تلاش کند بهترین خودش شود…تلاش برای بهبود زندگی خودتون یک اکت کاملا سیاسیه.دختری که تلاش می کند از یوغ دیکتاتوری پدرش خارج شود،تلاشی که می کند پایه های فکری یک سیستم را هدف قرار می دهد.

ششم : سکوت و پرهیز از بیان کلیشه های تکراری…اگر واقعا انتخاب کردیم، نسبت به وقایع بی تفاوت باشیم، حداقل کاری که می تونیم بکنیم اینه که به افرادی که خلاف ما عمل می کنند، حمله نکنیم،
حمله ما به اون ها نشانگر آسیب و رنجی است که خودپنداره مان از رفتاری که کرده ایم، خورده و تلاش می کند از طریق حمله به دیگری که آرزو داشتیم،جایش باشیم را جبران کند.
وقتی راجع مسأله ای اطلاع نداریم بهتره فقط سکوت کنیم و در بحث ها فقط هم دردی کنیم تا بخوایم کلیشه های تکراری بیان کنیم..
حمید فرزین

– – –

سال ۲۰۲۰، این بود قولی که دادی؟!!!!

سلام

۱- داشتن پوست شاداب‌تر و جوان‌تر
فقط کافیه کمی به زمان‌هایی که دستتون بیشتر خشک می‌شه دقت کنین، هر وقت میزان مصرف آب کمتر می‌شه، میزان آب موجود تا بدن کاهش پیدا می‌کنه و در نتیجه پوست خشک‌تر می‌شه.

۲- افزایش فعالیت بدنی
نوشیدن آب، باعث متعادل شدن دمای بدن و ساز و کار بدن می‌شه. پس انرژی بیشتری خواهیم داشت.

۳- بهبود سردرد و جلوگیری از بروز سردرد
اگر شما هم مثل من با میگرن درگیر باشین، شاید گاهی به ذهنتون خطور کرده باشه که وقتی آب بدن کم می‌شه، میزان سردردها بیشتر می‌شه. پس بیشتر آب بنوشیم.

۴- جلوگیری از بروز مشکلات گوارشی
می‌گن نیم ساعت قبل از غذا آب بنوشین و حین غذا آب ننوشین. این نوشیدن قبل از غذا، باعث می‌شه که حجم کمتری غذا بخورین، در نهایت هضم و دفع هم راحت‌تر می‌شه و دچار یبوست نمی‌شیم (یا کمتر مشکل خواهیم داشت).

۵- دکترا می‌گن
این سر دنیا وقتی بریم دکتر، از سرماخوردگی گرفته تا ضربه گیت پارکینگ به سر، دکتر می‌گه آب بخور! حتماً یه دلیل محکم و مستحکمی پشت این علم وجود داره. پس بیشتر آب بخوریم.

به عبارت این مثل‌های قدیمی:

پوست بهتر می‌خوای؟ آب بنوش!

می‌خوای وزن کم کنی؟ آب بنوش!

یکی ازت متنفره؟ تو آب غرقش کن! [ایموجی rolling on the floor laughing]

اگر شما هم مثل من کم‌حافظه‌اید، با تشکر از فعالین این عرصه، اپیلیکشن‌هایی وجود داره که بهمون یادآوری می‌کنه آب بنوشیم. بر اساس وزن، میزان لیتر آب مورد نیاز رو تخمین می‌زنه و در فواصل مناسب پیغام می‌ده یادت نره عزیزم و امثالهم.

معرفی اپلیکیشن:

اپلیکیشن WaterLama water tracker برای iOS

اپلیکیشن Water Drink Reminder برای اندروید

آب بنوش!

آب بنوش!

آب بنوش!

آب بنوش!

آب بنوش!

آب بنوش!

آب بنوش!

آب بنوش!

آب بنوش!

سلام

آیا شما همیشه استرس دارین؟ آیا شما همیشه نگرانید؟ آیا شما همیشه اضطراب دارید؟ آیا شما همیشه زیاد فکر می‌کنید اگه این بشه یا اون نشه چی می‌شه؟ آیا برای انجام یک کاری هزار بار بررسی می‌کنید درست باشه؟ و هزار تا سوال و مثال دیگه که هر کدوم می‌تونه نشونه استرس باشه یا نباشه.

امروز، همون روزیه که باید به آگاهی لازم از این مشکل برسید.

Stress Awareness Day

اگه شما هم مثل من جز اون دسته از آدمایی باشین که تا یک درجه تب می‌کنن یا تا یه سوزن می‌خوره به انگشت‌شون سریع می‌رن دکتر، احتمالاً با این جواب از سمت دکترها روبه‌رو شدین که این بیماریت از استرسه. بیماری استرسی تو دنیا وجود نداره که من نداشته باشم. که خب بگذریم.

شاید براتون جالب باشه که مقوله و مسئله استرس اینقدر مهمه که یک موسسه وجود داره به اسم International Stress Management Association – ISMA، ترجمه‌اش می‌شه موسسه بین‌المللی مدیریت استرس. این روز توسط این موسسه نام‌گذاری شده تا به جهت آگاهی دادن در مورد استرس به اشخاص و همچنین شرکت‌ها کمک می‌کنه.

این موسسه به طور معمول، تمرکزش روی کمک به کارمندانه. فکر می‌کنم فشار کاری و استرس کاری رو همه‌مون یه جورایی تجربه کرده باشیم. این استرس روی تمرکز و سلامتی تاثیر خیلی زیادی داره.

فشار روانی، تنیدگی یا استرس در روان‌شناسی به معنی فشار و نیرو است تنش و هر محرکی که در انسان ایجاد تنش کند، استرس زا یا عامل تنیدگی نامیده می‌شود. استرس یک فشار روانی و احساسی بیش از حد تحمل فرد است. در واقع استرس زمانی ایجاد می‌شود که ما نتوانیم با فشارهای کوچک کنار بیاییم. استرس در افراد مختلف متفاوت است، ممکن است عاملی برای فردی ایجاد استرس کند ولی در فرد دیگر، به هیچ عنوان استرس ایجاد نکند.

نشانه‌های استرس

• کم حوصلگی،
• سردرد
• تغییر ضربان قلب
• خستگی جسمی
• خشم و پرخاشگری
• بی خوابی
• فشار در سینه
• اختلال گوارشی
• سوزش معده
• عرق کردن
• خشکی دهان
• بی‌اشتهایی
• داغ شدن یا سرد شدن بدن
• غمگینی
• لرزش بدن
• میل به سیگار
• از دست دادن تمرکز
• احساس سرگیجه
• تغییر تنفس
• تکرر ادرار
• کم شدن حافظه
• دردهای بدنی پراکنده
• آه کشیدن
• تمایل به تنهایی
• آشفتگی
• التهاب
• سرخ شدن پوست صورت
• …

نشونه‌هایی که در مطلب بالا دیدین، به صورت اختصار می‌شه، هر گونه تغییر یهویی در عادات بدن و رفتارها. هر کسی واکنش و نشونه متفاوتی در مقابل استرس داره. شما وقتی استرس خیلی بهتون حمله کنه، چی کار می‌کنید؟

شاید بد نباشه این مقاله رو در مورد تاثیرات استرس روی مغز بخونید:

استرس چه تأثیری روی مغز می‌گذارد؟

استرس یا فشار روانی تأثیرات زیادی روی بدن می‌گذارد: خواب ما را مختل می‌کند، حال و هوای ما را برهم می‌زند و ما را بیمار می سازد. حالا یک پژوهش نشان داده است که استرس به مغز ما نیز آسیب می‌رساند.
استرس یا فشار روانی گاهگاهی عادی است. اما استرس دوامدار می‌تواند جسم و روان انسان را شدیداً متأثر بسازد. استرس ما را خسته می‌کند، بد خُلق می‌سازد، سبب اختلال خواب ما می‌شود و می‌تواند به از دست دادن اشتها و تمایلات جنسی منجر شود. افزون بر آن استرس خطر ابتلا به بیماری های مختلف را افزایش می‌دهد، مانند بیماری‌های سیستم گردش خون، جهاز هاضمه و بیماری شکر یا قند.

اما استرس روی مغز انسان چه تأثیری می‌گذارد؟ این پرسش را یک گروه پژوهشگران فاکولته طب دانشگاه هاروارد در بوستون نیز مطرح کرده و برای یافتن پاسخ به آن گام برداشته اند. آنها بیشتر از ۲ هزار نفر در سنین متوسط را در مدت هشت سال تحت نظر گرفتند. آنها در آغاز این پژوهش خود یک آزمایش روانی، حافظه و توانایایی ذهنی این افراد را انجام دادند.
این پژوهشگران علاوه بر آن میزان ماده کورتیزول در خون این افراد را آزمایش و تحلیل کردند. کورتیزول را هورمون استرس نیز می‌خوانند، زیرا در هنگام استرس میزان آن در خون بالا می‌رود.

نتیجه این پژوهش نشان داده است افرادی که میزان بلند کورتیزول دارند، نسبت به افرادی با میزان پایین تر کورتیزول، حافظه خرابتری دارند. پژوهشگران همچنان در وجود افرادی که استرس دوامدار داشته و میزان کورتیزول در خون شان بلند بوده است، نشانه های از دست دادن پیش از وقت حافظه را دریافته اند.

داکتر جستین ب. ایچوفو-تچویگی، که در رأس پژوهشگران قرار داشت، گفت: «تحقیقات ما از دست دادن حافظه و اتروفی یا به تحلیل رفتن مغز انسان در سنین متوسط را پیش از اینکه علایم آن دیده شود، نشان داده است.»
این پژوهشگر افزوده است: «پس مهم است که برای کاهش استرس راه های جست و جو گردد، مثلاً خواب کافی، ورزش به صورت منظم، گنجانیدن شیوه های خاص برای آرامش اعصاب در برنامه های روزمره و یا هم پرسیدن از داکتر در مورد میزان کورتیزول در خون و در صورت لزوم استفاده از دارو های خاص.»

خیلی خیلی خیلی زیاد مراقب سلامتی‌تون باشید. دنیا دو روزه!‌ یک روزش هم جمعه است.

سلام

با توجه به اینکه امروز روز جهانی شست‌وشوی دسته، گفتم شاید بد نباشه یه پست آموزشی در این رابطه بنویسم.

لینک‌های مرتبط:                سازمان مربوطه                  سایت DaysOfTheYear

اول از همه اینکه، دست خود را بشویید.

دوم از همه اینکه، به میزان کافی در طول روز آب بنوشید، و الا دستتون از شدت خشکی زخم می‌شه. من درس نگرفتم شما درس بگیرید.

سوم اینکه، کرم مرطوب‌کننده بزنید، البته جنس خوب استفاده کنین لطفاً. روغن زیتون هم خیلی خوبه، به شرطی طبیعی باشه.

چهارم اینکه، گوگل کنید، نتایج جذابی پیدا می‌کنین برای راهکارهای مختلف.

مثلاً:

درمان خشکی پوست دست با ۹ روش طبیعی و گیاهی در خانه

چه کنیم تا ابد دست‌هایی زیبا و جوان داشته باشیم

سلام

امروز روز جهانی سلامت روانی (World Mental Health Day) نام‌گذاری شده.

مطابق تعریف سازمان بهداشت جهانی، سلامت روانی عبارت از وضعیتی از آسایش روانی است که در آن حالت هر فردی می تواند  امکانات خود را تحقق بخشد، با فشارهای معمولی زندگی کنار بیاید، به‌صورتی بارور کار کند و به  انجام امور جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کند یاری برساند.
سلامت روانی، به عبارت دیگر، تنها نبود عدم سلامت روانی نیست  بلکه هم تجربه‌های فرد و هم روابط میان او و افراد دیگر و رابطه‌ی او با  بافت اجتماعی جامعه‌ای را که او در آن جامعه زندگی می‌کند در بر دارد.

سعی می‌کنم توی این پست، بیشتر از منابع دیگه اطلاعات مناسب و کاربردی رو براتون جمع‌آوری کنم:

سلامت روان شامل احساسات،‌ شرایط روانشناختی و بهبود اجتماعی است. سلامت روان بر نحوه تفکر ما، احساسات و دیگر جنبه های ما موثر است. سلامت روان همچنین تعیین کننده این است که ما چگونه می‌توانیم استرس را کنترل کنیم، مسائل مربوط به دیگران را مدیریت کرده و از میان گزینه‌های مختلف انتخاب کنیم. سلامت روان در تمام مراحل زندگی بخشی مهم است. تمام افراد در هر مقطع شاخصی از سلامت روان را نشان می‌دهند. مهم نیست که کودک یا بزرگسال باشند. اگر در زندگی به مشکلات سلامت روان برخورد کرده باشید، متوجه خواهید شد که تصمیم‌گیری و خلق و نحوه تفکر شما و به دنبال آن رفتار و عواطفتان نیز تحت تاثیر قرار خواهد گرفت. عوامل زیادی در به وجود آوردن مشکلات برای سلامت روانی دخیل هستند که می‌توان از آن‌ها به مواردی مانند عوامل زیستی، مثل ژنتیک و شیمی مغز، تجربیات زندگی، مثل سوء استفاده جنسی و تعرض و ضربه‌های روانی، سابقه خانوادگی و مشکلات سلامت روان اشاره کرد. مشکلات سلامت روان بسیار رایج اما قابل حل است. افراد با مشکلات سلامت روان می‌توانند با کمک به مشاورین و درمانگران بهبودی لازم را کسب کنند.

اینکه آدم شرایط سلامتی روح و روانش رو بررسی کنه و در صورت نیاز، دنبال کمک باشه، عاقلانه‌ترین و منطقی‌ترین تصمیمه. عدم مراجعه به روانشناس و روانپزشک به خاطر تابوهای اشتباه جامعه، مضرات بیشتری رو برای شما در پی خواهد داشت. حرف مردم رو بی‌خیال بشید و پیگیر سلامتی روان‌تون باشید.

چه موقع نیاز به کمک دارید؟
هر کسی در شرایط دشوار زندگی ممکن است که نیاز به کمک داشته باشد. از جمله این‌گونه موارد عبارتند از:
– مهاجرت از کشوری به کشور دیگر،
– مشکلات محل کار،
– از دست دادن محل کار،
– مشکلات خانوادگی،
– طلاق،
– مرگ یکی از بستگان نزدیک،
– بیماری
– و یا تغییرات دیگر زندگی.
همچنین موضوعات مثبتی همانند تولد نوزاد نیز ممکن است که آنقدر زیاد زندگی شما را تغییر دهند که در شرایط جدید زندگی نیازمند کمک باشید.
بعضی اوقات پس از گذشتن مدت طولانی از تجربیات و شرایط سخت زندگی و در شرایطی که زندگی شما به آرامش رسیده است، ناگهان ممکن است وضعیت روحی‌تان بد شود.

خب چطوری بفهمیم سلامت روانی ما دچار اختلال شده؟ سخت نیست، وقتی رغبت و تمایلی برای انجام کارهای روزانه نداشته باشین، وقتی سطح انرژی بدن پایین اومده باشه، همیشه هم کمبود ویتامین D نیست، یه وقتایی خیلی خیلی جدی، مسائل روانی درگیری شدیدی توی بدن ایجاد کرده:

تجربه یک یا دو مورد از موارد زیر به همراه رفتارها می تواند یکی از نشانه های اولیه مشکلات در حوزه سلامت روان باشد.
۱. به هم خوردن تعادل در غذا خوردن به صورت خوردن خیلی زیاد و یا خیلی کم
۲. به هم خوردن تعادل در خوابیدن به صورت خواب خیلی زیاد و یا خیلی کم
۳.خارج شدن از فعالیت‌های گروهی و ارتباطات انسانی
۴. کمبود انرژی
۵. احساس کرختی و بی اهمیت بودن دنیا
۶. دردهای بدون دلیل
۷. احساس ناامیدی و درماندگی
۸. مصرف سیگار، الکل، و استفاده از انواع داروها بیشتر از گذشته
۹. احساس غیرمعمول گم‌گشتگی، فراموشی، در لبه بودن، خشم، ناراحتی، نگرانی و ترس
۱۰. فریاد کشیدن و دعوا کردن با دوستان و خانواده
۱۱. تجربه تغییر خلق های بی شمار در ارتباطات عاطفی
۱۲. ناتوانی در دور کردن افکار و خاطراتی که تکرار می‌شوند
۱۳. شنیدن صداها و یا باورهای خلاف واقع
۱۴. تلاش برای آسیب زدن به خود و دیگری
۱۵. ناتوانی برای انجام کارهای روزانه مثل مراقبت از کودکان و یا فعالیت‌های شغلی و تحصیلی

تابوهای محیط رو نادیده بگیرید، چاره‌ای نیست! می‌دونم! خیلی زیاد می‌گن کسی که افسرده است یا مشکل روحی و روانی داره خودش باید به خودش کمک کنه.

ولی واقعاً مشکلات روانی مثل باتلاق آدم رو به درون خودشون می‌کشن و نیاز به کمک بیرونی وجود داره!‌ یه کمک خیلی خیلی خیلی قوی!

سلام

می‌دونم اسمش خنده‌داره، ولی خودش اصلاً خنده‌دار نیست. البته ترجمه و کلمه‌های دیگه‌ای هم برای Brain Concussion استفاده می‌شه:

• کانکاشن
• ضربه‌مغزی خفیف
• ضرب‌دیدگی مغز

البته در این مورد پزشک‌ها می‌تونن بنویسن و نظر بدن. من دانش کافی ندارم، فقط از منبعی که پیدا کردم، چند بخش رو ترجمه می‌کنم.

مرجعی که من برای ترجمه انتخاب کردم Mayo Clinic است (می‌باشد – هست فعل غلطیه).

خب حالا این کانکاشن اصلاً چیه؟

فرض کنین شما دارین راه می‌رین، ناغافل یه جسم بسیار سنگین می‌خوره تو سر شما و چند لحظه تا چند دقیقه بیهوش می‌شین. اما سر و جمجمه شما سالمه و خونریزی مغزی (نمی‌دونم عبارت درستیه یا نه) هم نداشتین.

از بعد از این ضربه یا چند ساعت دیرتر، دچار سردرد و سرگیجه می‌شید، حفظ تعادل براتون سخته، دچار فراموشی‌های متفاوتی می‌شین. مثلاً کلمه‌های عادی روزانه یادتون نمیاد. یه مقداری کلاً زندگی‌تون مختل می‌شه.

می‌ترسید، می‌رید دکتر، سی‌تی‌اسکن انجام میدین و دکتر می‌گه سالمین و با یه مسکن شما رو می‌فرسته خونه.

خب با تمام این تفاسیر، آیا شما واقعاً سالمید؟

اینجاست که کانکاشن وارد قصه می‌شه. نه شما کاملاً سالم نیستید، ناسالم هم نیستید. فقط مغز شما یه ضربه‌ای خورده و نیاز به زمان داره تا خودش رو درمان کنه.

در این بازه زمانی که مغز شما کاملاً درمان بشه، ممکنه علائمی رو تجربه کنید:

• سردرد یا احساس فشار در سر – Headache or a feeling of pressure in the head
• از دست دادن هوشیاری یا قدرت فهم به صورت موقت – Temporary loss of consciousness
• سردرگمی یا احساسات مه‌آلود – Confusion or feeling as if in a fog
• فراموشی – Amnesia surrounding the traumatic event
• سرگیجه یا دیدن ستاره‌ها – Dizziness or “seeing stars”
• سوت کشیدن در گوش – Ringing in the ears
• حالت تهوع – Nausea
• استفراغ – Vomiting
• لکنت زبان – Slurred speech
• تاخیر در پاسخ دادن به سوال‌ها – Delayed response to questions
• مبهوت شدن – Appearing dazed
• خستگی – Fatigue

یه سری علائم دیگه هم وجود دارن:

• مشکل تمرکز و حافظه – Concentration and memory complaints
• غیر قابل تحمل شدن و تغییرات در شخصیت – Irritability and other personality changes
• حساسیت به نور و صدا Sensitivity to light and noise
• مشکلات خواب – Sleep disturbances
• اختلال در روح و روان و افسردگی – Psychological adjustment problems and depression
• مشکل در حس چشایی و بویایی – Disorders of taste and smell

[امیدوارم البته درست ترجمه کرده باشم. چون مطمئن نیستم – اگر پزشک عزیزی این مطلب رو می‌خونه، ممنون می‌شم ایرادات متن رو بهم بگه]

نکته مهم اینه که این علائم ثابت نیستن، مثلاً یکی‌شون ظاهر می‌شه اون یکی غیب می‌شه، تو یه لحظه مشکل بینایی شدت پیدا می‌کنه، یه لحظه دیگه سرگیجه و عدم تعادل میاد سراغ آدم.

در کل اینکه، اگر سرتون ضربه خورد، ولی نشکست و دکتر معاینه کرد و گفت سالمین، اما شما حس کردین سالم نیستین، اشکالی نداره، چاره‌ای جز صبر کردن برای التیام کامل نیست. مغز کار خودش رو بلده.

در نهایت اینکه، اگر سرتون خیلی جدی ضربه خورد، حتماً برید دکتر.

سلام

۱۴ ژوئن (۲۴ خرداد) روز جهانی اهدای خون نام‌گذاری شده. این روز در سال ۲۰۰۴ برای آگاهی بیشتر مردم در مورد نیاز به خون و فرآورده‌های خونی و همچنین تقدیر از اهدا کنندگان نام‌گذاری شد.

این روز به علت تولد پروفسور کارل لندشتاینر انتخاب شده که کاشف گروه‌های خونی بود.

اگر گروه خونی شما O- هستش، شما می‌تونید به همه خون اهدا کنین، برای همین در زمان حوادث که فرصت تشخیص گروه خونی نیست، بیشترین کاربرد رو گروه خونی O- داره، پس اگر گروه خونی شما O- هستش، همین امروز فرصت مناسبی برای شروع کردن این کار خیره!

اگر شرایط خونی خوبی داشته باشید، هر سه ماه یک بار می‌تونین خون اهدا کنین. برای خانم‌ها اما شرایط کمی متفاوته، ۶ ماه یک بار یا سالی یک بار به تشخیص پزشک.

اینکه شما قصد داشته باشید خون اهدا کنین، کافی نیست، قبل از اهدای خون، چند تا آزمایش کوچیک روی شما انجام میدن، تست هموگلبین، فشار خون، قد، وزن،

بالاخره قرار نیست با اهدای خون، خودتون نیازمند خون بشید دوباره!

اگر هم تالاسمی مینور دارین، نگران نباشید، اگر سطح هموگلبین و فشار خون شما طبیعی باشه، می‌تونین خون اهدا کنین.

در صورتی هم که در مرحله آخر معاینه پزشکی پشیمون بشید، می‌تونید برگردین خونه! حتی می‌تونین درخواست بدین خون شما به دیگران اهدا نشه. مثلاً کسی که می‌دونه بیماری خاصی داره، می‌تونه از برچسب عدم انتقال به دیگران استفاده کنه. گاهی اوقات، افرادی که غلظت خون زیاد دارن، نوبت‌های مختلف به مراکز انتقال خون می‌رن تا غلظت خونشون کمتر بشه.

نکته قابل توجه اینه که بعد از اهدای خون، خون شما آزمایش می‌شه و نتیجه آزمایش خون رو هم در صورتی که بخواید می‌تونین از قسمت اداری سازمان انتقال خون دریافت کنین.

بالاخره باید خون برای بیماری‌های خاص که از طریق خون منتقل می‌شن آزمایش بشه.

در نهایت اینکه، سالی دو یا سه بار اهدای خون، برای ما ضرری نیست، اما ممکنه جون کسی رو نجات بده.

سلام

امروز، روزیه که بهش می‌گن: Save Your Hearing Day، یا از شنوایی خود محافظت کن!

یه قانونی هست با عنوان ۶۰:۶۰، که در این روز، کمتر از ۶۰ دقیقه به موسیقی گوش بدیم با ۶۰% صدای پخش اسپیکر یا هدفون یا غیره …

شنوایی خیلی مهمه، غیر از اینه؟ افرادی هستن که قدرت شنوایی ندارن و چه حیف. خیلی چیزا هست که می‌شه از شنیدنش لذت برد، صدای آبشار، صدای رودخونه، موسیقی‌های دلنواز (بر اساس سلیقه برای هر فرد متفاوته)

از بچگی می‌گفتن هویج بخور واسه چشم خوبه، به نظرتون خوراکی وجود داره که واسه گوش خوب باشه؟

(راهنمایی: جواب بناگوش کله‌پاچه نیست!)

مواد غذایی که منگنز، ویتامین C و ویتامین D دارن، برای تقویت شنوایی و گوش مفیدن. البته شاید بهتر باشه این پست رو کامل بخونید.

در نهایت اینکه، وقتی روزی به اسمی نام‌گذاری شده، برای جلب توجه به اون مطلبه! پس شاید بد نباشه امروز به گوش و شنوایی‌مون بیشتر توجه کنیم، مثل اینکه تولدشه!

گفتن و نوشتن از قاعدگی (یا همون پریودی!) همیشه برای نسل ما و شاید خیلی نسل‌های دیگه تابو بوده، البته برای من که برادر نداشتم همه چیز ساده‌تر بود، ولی تجربه دوستانم که برادر داشتن همیشه خیلی خیلی سخت‌تر بوده! به خاطر یک تابوی مسخره، به خاطر یک امر طبیعی زنانه!

این مسئله خاص کشور ما، یا کشورهای جهان سوم نیست، تابوهای مسائل زنان یه مسئله جهانیه! شاید برای نسل ما، این اتفاقات باعث بشه نسل بعدی بهتر و آگاه‌تر تربیت بشن.

امروز، روز جهانی بهداشت قاعدگی هستش، شاید بد نباشه از این روز نهایت استفاده رو برای آگاهی دادن بیشتر استفاده کنیم.

قاعدگی یه اتفاق طبیعیه! یک شرایط نرمال برای اکثر دختران و زنان، از حدود سنی ۱۲ سال تا ۶۰ سال (کمتر و بیشتر هم ممکنه)

چرا روز ۲۸ ماه May برای این مسئله انتخاب شده؟

ماه May پنجمین ماه ساله، به طور میانگین طول دوره قاعدگی ۵ روزه و به طور میانگین هم چرخه قاعدگی ۲۸ روزه!

احتمال زیاد می‌دونین، ولی اگر نمی‌دونین، قاعدگی مختص انسان نیست و برخی دیگه از گونه‌های پستانداران هم این مسئله طبیعی رو دارن.

خب که چی؟ ما که پریود نمی‌شیم، به ما ربطی نداره!

خب که چی نداره، می‌تونین از مسخره کردن خانم‌ها به خاطر شرایط قاعدگی اجتناب کنین. تغییرات هورمونی که تو این دوره اتفاق میفته اجتناب ناپذیره، برای خیلی‌ها شدیدتر و برای برخی کمتره. مهم اینه که کسی که تو دوره قاعدگی و خونریزیه، یا دوره قبل (PMS)، کثیف، نجس، بیمار یا هر چیز دیگه که خطابش می‌کنین نیست.

این به اصطلاح شرم و حیا و در اصل تابو و فرهنگ اشتباه رایج رو می‌شه تغییر داد. قاعدگی یه امر کاملاً طبیعیه! کاملاً طبیعی!

هر وقت تو داروخونه یا سوپرمارکت، بسته نوار بهداشتی رو تو پلاستیک سیاه می‌ذارن، من به شخصه مقابلش وایمیسم و می‌گم این کار رو نکنن! چرا دامن بزنیم به عرف و فرهنگ اشتباه؟؟!! ما مسئولیم، مسئول افزایش آگاهی و کنار زدن تابوهای اشتباه!

ما خانم‌ها هم باید از خودمون شروع کنیم، این مسئله قراره سال‌ها با ما همراه باشه، یاد بگیریم تغییرات هورمونی رو کنترل کنیم، راهی برای درمان دردهای شدید پیدا کنیم تا بتونیم سریع سر پا بشیم.

یادمون باشه این اتفاق طبیعی قرار نیست ما رو از زندگی روزمره بندازه!