کارگردان: رقیه توکلی – محصول سال ۱۳۹۵
بازیگران: هانیه توسلی، نازنین بیاتی، هومن سیدی، مریم بوبانی
هر فیلمی اگه حتی یه حرف کوچیک هم برای گفتن داشته باشه، ارزش دیدن داره. مثل فیلم مادری. این پست فقط معرفی فیلمه و ترجیح میدم بیش از این چیزی ننویسم.
بالاخره تماشای فیلم تفریحه، آدم نباید حتماً دنبال درس زندگی هم باشه موقع فیلم دیدن. اما گاهی یه چیزایی رو هم میشه از همین اوقات فراغت یاد گرفت.
کارگردان: ابراهیم ابراهیمیان – محصول سال ۱۳۹۴
بازیگران: محمدرضا فروتن، هدیه تهرانی، ساره بیات، حمیدرضا آذرنگ، حدیث میرامینی، پانته‌آ پناهی‌ها، شیرین یزدان‌بخش
من وقتی می‌بینم یه فیلم ایرانی تو IMDB صفحه مخصوص به خودش رو داره، خیلی خوشحال می‌شم. فیلم “آااادت نمی‌کنیم” در جشنواره فجر سی و چهارم برای بهترین بازیگر نقش اول زن و بهترین بازیگر نقش مکمل مرد نامزد شده و با توجه به اینکه رقیب قدری مثل “ابد و یک روز” داشته (حتی با اینکه من اصلاً فیلم ابد و یک روز رو دوست نداشتم و به نظرم پریناز ایزدیار به خاطر بازی بهترش تو سریال شهرزاد جایزه برد!! البته نظر منه و اهمیتی نداره.)، طبیعیه که برنده نشده ولی به هر صورت چیزی از ارزش‌های این فیلم و داستان خوب کم نمی‌کنه.
فیلم خوب ارزش دیدن داره، چه ایرانی باشه، چه ساخته مکزیک و چه ساخته مریخ یا آدم فضایی‌ها. فیلم‌های خوب ایرانی رو به هم معرفی کنیم.
اعتراف می‌کنم حضور ساره بیات تو یک فیلم، برای من نقطه مثبت‌تریه! به نظرم ساره بیات فیلم‌نامه‌ها و نقش‌هایی که می‌خواد بازی کنه رو هوشمندانه انتخاب می‌کنه.
– – –
پی‌نوشت: چرا فیلم‌ها رو به فیلیمو لینک می‌کنم؟ برای حمایت از حقوق ناشر و تهیه‌کننده. و البته اگر فیلم روی کاناپه هم موجود باشه، لینک این سایت رو هم اضافه می‌کنم.
کارگردان: مصطفی کیایی – محصول سال ۱۳۹۲
بازیگران: مصطفی زمانی، هانیه توسلی، هومن سیدی ، میلاد کی‌مرام، محسن کیایی، پریناز ایزدیار، میترا حجار
اینکه چرا اسم این فیلم رو گذاشتن “خط ویژه” شاید باید از نویسنده فیلم آقای کیایی پرسید. فیلم “خط ویژه” یکی از فیلم‌هایی هست که ارزش دیدن داره.
اگر برای آخر هفته برنامه گردش در طبیعت و مهمونی ندارین، کمتر از دو ساعت از وقت‌تون رو به تماشای این فیلم خوب اختصاص بدین.
معرفی فیلم و سریال هر بار سخت‌تر میشه چون باید مراقب باشم هیچ جوری قصه فیلم رو لو ندم، خودتون ببینید و از این فیلم اجتماعی پویا لذت ببرید.
– – –
پی‌نوشت ۱: به عنوان یک غیرطرفدار مصطفی زمانی، بازی ایشون تو این فیلم واقعاً قابل توجه بود و نشون داد استعداد خوبی داره. (من بقیه نقش‌هایی که ازش دیدم رو دوست ندارم، به خصوص فرهاد سریال شهرزاد، و البته این هم سلیقه ایه)
پی‌نوشت ۲: راستی، روز معلم مبارک!
کارگردان: مصطفی تقی‌زاده – محصول سال ۱۳۹۵
بازیگران: ساره بیات، بهرام رادان، شهرام حقیقت‌دوست، بهاره کیان‌افشار، مهرداد صدیقیان
زرد زرد زرد
آه ای زرد، ای زردی که معروفی به رنگ تنفر، فیلمت قراره چی باشه؟ این فیلم یکی از فیلمایی هست که بهتره قبل از شروع فیلم، متن توضیحی‌اش رو نخونین، و الا کلاً Spoil میشه، حالا چرا کلمه Spoil، چون معادل فارسی اش مفهوم رو نمی‌رسونه.
فکر کنم برای روز آخر تعطیلات نوروزی فیلم مناسبی باشه [البته طنزه، جدی نگیرید]
بر هیچ کسی پوشیده نیست و اگر حافظ شیرازی هم به شما نگفته هنوز، به نظر من ساره بیات یکی از بهترین بازیگرای ایرانه و هر فیلم و سریالی که ساره بیات بازی کنه، بی‌نظیره، چون واقعاً عالی بازی می‌کنه.
این فیلم کلی هم جایزه خارجی گرفته که خب به نظرم اگه ملاکتون برای انتخاب فیلم جایزه از جشنواره داخلی و خارجی باشه، پس انتخاب خوبیه.
—————————————–Spoiler Alert—————————————–
بعد از تماشای این فیلم، این پست اینستاگرام رو گذاشتم:
نمیدونم شما اولین باری که اسم فیلم زرد رو شنیدین چه تصوری داشتین ازش، کلمه زرد تو مباحث هنری و روزنامه ها و اخبار، همیشه بار منفی داره!
انتظار من از فیلم با شنیدن اسمش، چنین چیزی بود. اینکه شاید مثلاً این فیلم به چنین حواشی زردی اشاره داره.
با شروع فیلم انتظار یه فیلم شاد و پر از شور و هیجان جوونی داشتم.
به نظرم فیلم زرد بر خلاف تمام انتظارات پیش میره و احساسات انسان های واقعی رو نشون میده.
هیچ انسانی سفید نیست، هیچ انسانی هم سیاه نیست، همه خاکستری ان.
به نظرم این فیلم خیلی عالی این رو نشون داد.
چند تا نظر دیگه هم دوست داشتم بنویسم که چون به موضوع و سکانس های فیلم اشاره داره، نمینویسم.
این فیلم ارزش دیدن رو داره و بهتون پیشنهاد می‌کنم حتماً ببینیدش، یا الآن که میتونید برید سینما، یا زمانی که به پخش خانگی رسید.
نظرم همچنان همینه، این فیلم فوق‌العاده است. حتماً ببینیدش.
کارگردان: سیدمحمدرضا خردمندان – محصول سال
بازیگران: ساره بیات، مهدی قربانی
فیلم بیست و یک روز در جشنواره فجر نامزد شده ولی جایزه نبرده. البته تو جشنواره‌های دیگه جایزه برده و چیزی از ارزش‌هاش هم کم نشده.
البته شاید امشب، زمان مناسبی برای معرفی فیلم جدی و کمی غمگین نباشه، چون کمی جنبه طنز نوشته‌ام بالا رفته. البته خیلی دارم تلاش می‌کنم متن جدی بنویسم و فقط خودم می‌تونم میزان جدی نبودن رو حس کنم، چون خیلی دارم تلاش می‌کنم جدی باشم!
مثلاً می‌خواستم بنویسم:
این فیلم برای جشنواره نامزد شده ولی ازدواج نکردن، که خب مناسب این نوشتار نبود، شاید برای گشت ارشاد یا تگزاس خوب باشه!
بگذریم از طنازی و شاید هم فکاهی!
برسیم به فیلم بیست و یک روز بعد، به نظر شما بیست و یک روز بعد چی میشه؟ یا چی قراره بشه که فقط ۲۱ روز یعنی ۳ هفته وقت باقی مونده ازش؟! یا شاید هم یه کاری باید تو ۲۱ روز انجام بشه!
قبل از اینکه این فیلم رو ببینید، حدسیات‌تون رو بنویسید و بعد از تماشای فیلم مقایسه کنید. کی فکرش رو می‌کرد قصه این باشه؟!
آهان تا یادم نرفته بگم، توضیحاتی که سایت‌های مختلف در مورد فیلم نوشتن رو هیچ‌وقت نخونین، تقریباً قصه فیلم رو به قول خارجیا Spoil می‌کنن!
راستی معادل فارسی Spoil چیه؟
– – –
پی‌نوشت: بین هیاهوی خونه‌تکونی، شاید دیدن یه فیلم بد نباشه، البته خب شاید فیلم غمگین مناسب نباشه، شما همون گشت ۲ رو ببینین.
کارگردان: حسین نمازی – محصول سال ۱۳۹۶
بازیگران: آنا نعمتی، امیرعلی دانایی
فیلم آپاندیس در ایران جایزه‌ای نگرفته و به نظر می‌رسه توجه خاصی هم بهش نشده. نمیدونم چند درصد از افراد این فیلم رو دیدن، ولی جالبه بدونید که این فیلم جایزه بهترین فیلمنامه از چهل و هفتمین جشنواره مونترال کانادا رو از آن خودش کرده. اگر جایزه گرفتن ملاک شما برای انتخاب فیلمه، پس به شدت این فیلم رو بهتون پیشنهاد می‌کنم.
کل وقایع فیلم در یک روز و یک لوکیشن اتفاق میفته: بیمارستان! محلی سراسر اضطراب و نگرانی و آشفتگی! شاید هم محلی پر از خبرهای خوب و سلامتی! شاید هم محلی پر از اتفاق‌های خنثی!
این فیلم همه این اتفاق‌ها رو مثل یک زندگی روزمره عادی به تصویر کشیده، یک زندگی روزمره، در اثر یک تصمیم و عواقب و تبعات اون تصمیم.
آخر هفته خوبی داشته باشید.
کارگردان: بیژن میرباقری – محصول سال ۱۳۹۴
بازیگران: نیکی کریمی، روزبه بمانی، سروش صحت
به نظر من نقطه قوت این فیلم، آهنگ‌های فوق‌العاده زیبای این فیلمه. آهنگ خوب و صدای خوب آقای بمانی واقعاً در این فیلم تاثیرگذاره.
البته برسیم به قصه فیلم، که یک حادثه، زندگی یک ستاره سینما رو تحت‌الشعاع قراره میده و به بازی می‌گیره. و چقدر سخته مشکلات و مسائلی که برای این شخص ایجاد میشه.
شاید من نوعی هیچ‌وقت مسائل یک ستاره (سلبریتی) رو درک نکنم، ولی کاش آدم‌ها برای حریم شخصی و زندگی خصوصی این افراد، احترام بیشتری قائل بودن. اونها هم انسانن و مثل همه ما.
کارگردان: محمدحسین فرح‌بخش – محصول سال ۱۳۹۳
بازیگران: سحر دولت‌شاهی، میلاد کی‌مرام، باران کوثری، فرهاد اصلانی
خب من این موضوع رو الآن فهمیدم که این فیلم، کپی از فیلم آمریکایی ماتیک ساخته سال ۱۹۷۶ است (هستش یا هست). البته به نظرم کپی بودنش، دردی از غم و غصه این فیلم کم نمی‌کنه که این فیلم پر از غم و غصه است. غصه‌ای که برای مظلومان و کسایی که خواستن حق‌شون رو بگیرن وجود داره و برای افراد معروف این غصه به مراتب شدیدتر و خطرناک‌تره!
فکر می‌کنم میلاد کی‌مرام دقیقاً نقشی که براش مناسبه رو پیدا کرده و چقدر خوب بازی می‌کنه و حس نفرت و انزجار رو منتقل می‌کنه.
– – –
پی‌نوشت: علت معرفی این دو فیلم در یک پست، شباهت‌های موضوعی که داشتن بود.
چند روز پیش فیلم Never Let Me Go رو دیدم و تصمیم گرفتم امروز در مورد این فیلم و ماجرای این فیلم و برداشت‌هایی که از این فیلم داشتم بنویسم. این فیلم بر اساس یک رمان از کازوئو ایشی‌گورو ساخته شده.
هرگز رهایم مکن – ویکی‌پدیا فارسی هرگز رهایم مکن – ویکی‌پدیا
فیلم Never Let Me Go در سال ۲۰۱۰ به کارگردانی مارک رومنک و نویسندگی الکس گارلند، ساخته شده.
– – –
Spoiler Alert
– – –
اگر می‌خواید این فیلم رو ببینید، الآن این پست رو نخونید، چون توی این پست در مورد موضوع فیلم و اتفاقات فیلم به طور واضح خواهم نوشت. دیدن این فیلم رو به شدت توصیه می‌کنم و دوست دارم نظرتون رو بدونم.
– – –
این فیلم تو یه مدرسه شبانه‌روزی شروع میشه، تا چند دقیقه ابتدایی فیلم متوجه نمی‌شیم قصه چیه، تا اینکه یک معلم به بچه‌ها می‌گه چه آینده‌ای در انتظارشون هست. آینده‌ای که این بچه‌ها به خاطرش به دنیا اومدن و هدف غایی‌شون از زندگی کردن چیه.
توی این مدرسه، سلامتی بچه‌ها خیلی مهمه و سیستم بهداشتی خیلی خوبی دارن. تو این لحظه‌های فیلم حس می‌کنی چه مدرسه شبانه‌روزی جالبی، حتماً برای بچه‌های پولداره.
تا می‌رسه به سکانس معلم مدرسه که به بچه‌ها می‌گه شما قرار نیست هیچ‌وقت پیر بشید، شما تربیت می‌شید برای اهدای عضوهای حیاتی بدن‌تون.
به این قسمت فیلم که رسیدم، فکر می‌کردم قراره شخصیت‌های اصلی فیلم فرار کنن و زندگی متفاوتی بسازن از آینده از پیش تعیین شده. ولی این فیلم قرار نیست فیلم هندی باشه!
اینجاست که می‌رسیم به برداشتی که از این فیلم داشتم. شخصیت‌های این فیلم / رمان تربیت شده بودن برای اهدای عضو، اینکه می‌تونن اعضای حیاتی بدن‌شون رو اهدا کنن براشون نهایت لذت و غرق شدن در هدف غایی و جادوانگی بود. برای مرگ در حین عمل کلمه Complete رو به کار می‌بردن. انگار شخصی وظیفه‌ای که بهش محول شده بوده رو تمام و کمال و به نحو احسن کامل کرده.
شاید بعد از دیدن این فیلم، به این فکر کردم که چقدر خوشبختم که تو زندگی حق انتخاب داشتم و کسی هدف غایی برام تعیین نکرده. درگیر اجبار نبودم.
از طرفی هم فکر کردم شخصیت‌های این فیلم / رمان چقدر ساده زندگی می‌کردن، هیچ چالشی نداشتن، فقط باید سالم می‌موندن تا به مرحله “برداشت از بدن”شون برسن. به مرحله اهدای اعضای حیاتی‌شون.
انگار محصولی که کاشته شده تا به فصل برداشت برسه!
پنجشنبه و آخر هفته است، اگر برای آخر هفته برنامه فیلم دیدن دارین، “من” پیشنهاد منه.
کارگردان: سهیل بیرقی – محصول سال ۱۳۹۴
بازیگران: لیلا حاتمی، امیر جدیدی
فیلم “من” یکی از متفاوت‌ترین فیلم‌های ایرانی هست که دیدم. موضوع متفاوت و البته بازی متفاوت. به نظر من وقتی یک داستان جدید و متفاوت باشه، نتیجه میشه فیلمی مثل “من”.
هر توضیح بیشتری بخوام بنویسم، متاسفانه داستان فیلم میشه و Spoiler Alert، در نتیجه، خودتون فیلم رو ببینین و نظرتون رو بگین.
– – –
پی‌نوشت: برای احترام به حقوق تهیه‌کننده، می‌تونین این فیلم رو از سایت فیلیمو یا سایت کاناپه تماشا کنین.
دوست دارم چند تا فیلم ایرانی که اسمشون کمتر شنیده شده، ولی به نظر من موضوع متفاوت داشتن و خوش‌ساخت بودن رو معرفی کنم. فیلم‌هایی که شاید تو زندگی هر کدوم از ما اتفاق بیفته. فیلم‌هایی که باعث میشه با شخصیت‌های اون همذات‌پنداری کنیم. درد و رنج و غم به تصویر کشیده شده رو حس یا تصور کنیم.
هر کدوم از این قصه‌ها و فیلم‌ها، حرفی برای گفتن دارن، درسی برای زندگی. کاش بتونیم درس بگیریم و جز اون دسته نباشیم که تا سر خودمون به سنگ نخورده، از روزگار درسی نمی‌گیریم.
کارگردان: علیرضا امینی – محصول سال ۱۳۹۲
بازیگران: امیر جعفری، پانته‌آ بهرام
به نظر شخصی من، یکی از نکته‌های خوب این فیلم، بازی فوق‌العاده آقای امیر جعفریه.
کارگردان: ابراهیم ایرج‌زاد – محصول سال ۱۳۹۶
بازیگران: پریناز ایزدیار، علی مصفا، مینا ساداتی، صابر ابر
شکی وجود نداره که پریناز ایزدیار بازیگر مطرح و قابلی هست و در قوی‌تر بودن فیلم نقش به‌سزایی داره، ولی وقتی داستان و قصه فیلمی تازه و جدید باشه و تمام حوادث و احساسات به خوبی به تصویر کشیده شده باشن، نتیجه میشه یه فیلم عالی مثل تابستان داغ. در جشنواره فجر سی و پنجم، این فیلم نامزد ۱۳ سیمرغ بلورین شد و خب با وجود رقابت زیاد، سیمرغ بلورین بهترین فیلمبرداری و بهترین تدوین رو گرفت. با توجه به وجود فیلم “بدون تاریخ، بدون امضا” طبیعی بود که سیمرغ‌های بیشتری نگرفت.
کارگردان: حمیدرضا قربانی – محصول سال ۱۳۹۴
بازیگران: علی مصفا، مهناز افشار، سارا بهرامی
این فیلم رو دقیقاً در تاریخ ۲ آذر سال ۹۶ دیدم، این رو یادمه، چون اینقدر تحت تاثیر این فیلم قرار گرفته بودم که یک پست اینستاگرام نوشتم و این فیلم رو معرفی کردم. همون متن رو اینجا هم می‌نویسم.
فیلمی پر از اندوه و پر از حس همدردی!
یکی از بهترین فیلم‌های ایرانی بود که تا حالا دیدم، یک اتفاق که موضوع فیلم بود و تمام حواشی این اتفاق!
قابل ذکره که بازی سارا بهرامی عزیز در بهتر شدن این فیلم قطعاً تاثیرگذار بوده. البته همه بازیگرها عالی بودن، سارا بهرامی خودش خیلی خاصه
اینکه اینقدر زیبا اندوه رو می‌شد همراه با تماشای این فیلم حس کرد و حالِ دلِ تک‌تک شخصیت‌های فیلم رو حس کرد، اون هم از ته ته ته دل و قلب!
این فیلم در جشنواره فجر سی و چهارم، در بخش نگاه نو وارد شده که خب قابل درکه که با وجود فیلم “ابد و یک روز” که همین‌طور سیمرغ درو می‌کرد، نتونست جایزه‌ای رو از آن خودش کنه.
– – –
پی‌نوشت ۱: فیلم از نظر من کاملاً سلیقه‌ایه. مثلاً من از فیلم “ابد و یک روز” نه تنها خوشم نیومد، حتی درک نمی‌کنم چرا اینقدر جایزه گرفته. [ایموجی خنده] هنوز هم فکر می‌کنم پریناز ایزدیار، در واقع به خاطر بازی خوبش در سریال شهرزاد، توجه همه رو به خودش جلب کرد و تحت تاثیر اون بازی هنرمندانه، ابد و یک روز جایزه گرفت. شاید حتی جایی شنیدم این فکر رو. البته به طور قطع، من در جایگاهی نیستم برای نقد یا قضاوت، این کاملاً سلیقه و نظر شخصی من بود.
پی‌نوشت ۲: فیلم‌های ایرانی خوبی تو این سال‌ها ساخته شدن، خیلی‌هاشون حتی شاید آنچنان معروف نباشن. به نظرم هر فیلم ایرانی خوبی که دیدین، به هم معرفی کنین. اینطوری صنعت سینمای ایران هم روز به روز بیشتر پیشرفت می‌کنه.
پی‌نوشت ۳: اول خواستم تعداد بیشتری فیلم رو معرفی کنم. اما در نهایت تصمیم گرفتم این پست دنباله‌دار بشه و در آینده هم فیلم‌های دیگه‌ای رو معرفی کنم. شاید مثل قدیم، به برنامه‌های هفتگی وبلاگ برگردم.