سلام

هوای حوصله برای هر نوشتنی ابری است، اینقدر سخت می‌تونم ذهنم رو متمرکز کنم برای نوشتن. هراس این روزها رو هیچ‌وقت تا آخر عمر از یاد نخواهیم برد!

ماه ژانویه، ماهِ چایِ داغه!

من تا همین چند وقت پیش نمی‌دونستم این همه مدل چای داریم. حداقل ۷۷ تا رو من پیدا کردم تو سایت‌های مختلف

چای سیاه که خب چای معمولیه.

چای سبز هم که داریم

چای یاسمین – بی‌نهایت خوشمزه است

چای میوه‌های مختلف رو هم من شنیدم و چای منگو [انبه می‌شه؟] رو نوشیدم.

این هم یه لیست شاید کامل:

۱٫یونجه
۲٫ چای گیاهی ریشه سنبل ختایی
۳٫ چای گیاهی بادیان رومی (بادیان ستاره ای)
۴٫ چای گیاهی کوهوش سیاه
۵٫ اذان الحمار
۶٫ بابا آدم
۷٫ چای گیاهی گل گاوزبان
۸٫ کوله خاس
۹٫ چای گیاهی گل همیشه بهار
۱۰٫ دانه های زیره
۱۱٫ ارجنگ
۱۲٫ چای گیاهی علف گربه
۱۳٫ چای گیاهی بابونه
۱۴٫ چای گیاهی علف نخودی
۱۵٫ چای گیاهی میخک (یا شکوفه های میخک)
۱۶٫ گیاه علف شیر
۱۷٫ چای گیاهی دارچین
۱۸٫ کلاله ذرت
۱۹٫ قاصدک
۲۰٫ دونگ کوئی
۲۱٫ چای گیاهی سرخارگل
۲۲٫ چای گیاهی میوه اقطی
۲۳٫ چای گیاهی بابونه گاوی
۲۴٫ چای اکالیپتوس
۲۵٫ چای گیاهی گل خوش
۲۶٫ چای گیاهی دانه یا برگ های رازیانه
۲۷٫ چای گیاهی زنجبیل شامی
۲۸٫ چای گیاهی سیر
۲۹٫ چای گیاهی زنجبیل
۳۰٫ گینگو
۳۱٫ چای گیاهی جینسینگ
۳۲٫ روئینه زردین
۳۳٫ آب بشقابی
۳۴٫ چای گیاهی زوفا
۳۵٫ چای گیاهی عسل
۳۶٫ رازک
۳۷٫ دم اسبی
۳۸٫ چای سبز
۳۹٫ یاسمن
۴۰٫ چای گیاهی کاوا
۴۱٫ اسطوخدوس
۴۲٫ چای گیاهی بادرنجبویه
۴۳٫ آب لیمو
۴۴٫ علف لیمو
۴۵٫ چای گیاهی مرزنجوش
۴۶٫ چای گیاهی شیرین بیان
۴۷٫ زیرفون
۴۸٫ پنیرک
۴۹٫ چای گیاهی به لیمو
۵۰٫ مارشمالو
۵۱٫ چای گیاهی نعناع
۵۲٫ برنجاسف
۵۳٫ گل ماهور
۵۴٫ چای گیاهی گزنه
۵۵٫ چای پونه کوهی
۵۶٫ چای پوست پرتقال
۵۷٫ پودر ریشه زنبق زرد
۵۸٫ چای گیاهی آویشن
۵۹٫ برگ های تمشک
۶۰٫ چای گیاهی شبدر سرخ
۶۱٫ چای گیاهی تمشک قرمز
۶۲٫میوه گل نسترن
۶۳٫ رزماری
۶۴٫ چای گیاهی مریم گلی
۶۵٫ ساسافراس
۶۶٫ عشبه بیابانی
۶۷٫ نارون امریکایی
۶۸٫ چای گیاهی نعناع تند
۶۹٫ چای گیاهی استویا
۷۰٫ گل راعی
۷۱٫ چای گیاهی برگ های توت فرنگی
۷۲٫ چای گیاهی گل ساعت
۷۳٫ انگور خرس
۷۴٫ چای گل شاه پسند
۷۵٫ بنفشه (برگ ها و گل ها)
۷۶٫ چوب گردو سفید
۷۷٫بومادران

هر کدام از این چای‌ها خاصیت خودشون رو دارن. مهم اینه چای باید داغ باشه، داغِ داغ! لب‌ریز و لب‌سوز و لب‌دوز!

سلام

اگه شیرازی باشین که قطعاً و اگه به شیراز رفته باشین احتمالاً این جمله رو شنیدین:

بیا برات یه چایی لبریز و لب‌سوز و لب‌دوز بریزم.

البته فکر کنم بقیه شهرها هم بگن، نمی‌دونم! پیگیری نکردم!‌ تنبلی کردم، به بزرگی خودتون ببخشید. اگه بقیه هم می‌گن، حتماً برام بنویسید.

البته که عکس این پست، آنچنان که باید لبریز نیست. رستوران‌های ترکی اینجا، اعتقاد چندانی به لبریز بودن چایی ندارن.

من یه مقداری در مورد تاریخچه این چایی لبریز و لب‌سوز و لب‌دوز جستجو کردم، اما متاسفانه به منبعی نرسیدم. پس برمی‌گردم به خاطرات خودم.

قدیم چایی رو با استکان و نعلبکی میاوردیم. چایی رو اینقدر می‌ریختیم که لب‌به لب می‌شد و بزرگترهامون، به محض اینکه استکان به دستشون می‌رسید، یه قند می‌ذاشتن روی زبون بین دندون‌ها، چایی رو می‌ریختن تو نعلبکی و می‌خوردن.

قند بین دندون و لب که انگار لب‌ها رو دوخته، چایی توی استکان لبریز بوده و از شدت داغی هم لب‌سوز.

همه ما هم وقتی کوچیک بودیم و خواستیم مثل بزرگترها چایی بخوریم، دچار سوختگی لب، زبان و مری شدیم [ایموجی خنده هیستیریک – بالاخره تجربه ارزون بدست نمیاد]

هورت کشیدن چایی با نعلبکی، وقتی یه تیکه قند یا بین دندون‌هاست یا گوشه لپ، خیلی لذت‌بخش بود.

حتماً امتحانش کنین.

– – –

چایی جان روزت مبارک!

– – –

پی‌نوشت: روز ۱۵ دسامبر به روز چایی نام‌گذاری شده.