سلام

زندگی‌هامون دیگه هیچ‌وقت مثل قبل نمی‌شه. همه چیز رو به پیشرفته. حتی یادمون نمیاد زندگی‌هامون قبل از وجود این همه وسیله الکترونیکی و بعد از اون وسایل هوشمند، چطوری بوده.

شما یادتون میاد؟

آره خب، هنوز یه چیزایی یادمون میاد از وقتی که کامپیوتر نبود، یا حتی قبل‌تر، از وقتی که حتی تلفن هم نداشتیم.

که البته یادآوری گذشته و سبک زندگی قبلی، موضوع این پست نیست.

خب یه خونه هوشمند چه خصوصیاتی داره؟ آیا اینکه یه تلفن همراه هوشمند داشته باشیم یا با داشتن یه Google Home خونه ما هوشمند می‌شه؟

درسته وجود اینا بخشی از یک خانه هوشمند محسوب می‌شه، اما همه امکانات نیست.

وقتی شما سیستم‌های یک خانه هوشمند رو داشته باشید که زیرساخت، سخت‌افزار و نرم‌افزار رو شامل می‌شه، تمام امور (یا حداقل اکثر امور) خونه رو می‌تونین باهاش مدیریت کنین.

فرض کنین قصد دارین از یه سفر طولانی به جزایر خوش و آب و هوای هاوایی، برگردین به خونه‌تون که تو سردسیرترین منطقه دنیا واقع شده. به این فکر می‌کنید که وای حالا اگه برسم خونه یخ می‌زنم از سرما که یادتون میاد می‌تونین سیستم گرمایشی خونه رو با اپلکیشنی که روی موبایل‌تون دارین، روشن کنین و دمای خونه رو پیش از رسیدن به دمای مطبوع برسونید.

فرض کنین صبح برای بچه‌ها غذا پختین و رفتین سر کار، اما یادتون نمیاد زیر گاز رو خاموش کردین یا نه؟

فرض کنین صبح یه جلسه مهم دارین و زنگ ساعت نمی‌تونه شما رو بیدار کنه، از خونه هوشمندتون می‌خواین شما رو بیدار کنه.

بله، یک خونه هوشمند می‌تونه برخی یا همه این قابلیت‌ها رو داشته باشه.

این مقاله رو بخونید. بر اساس این مقاله، این قابلیت‌ها رو یک خونه هوشمند می‌تونه داشته باشه:

• روشنایی
• امنیت
• دما
• لوازم خانگی
• تفریح
• تشخیص تحرک
• امکان مدیریت با تلفن همراه هوشمند
• سیستم بیدار باش

البته ممکنه من درست ترجمه نکرده باشم. پس حتماً مقاله اصلی رو بخونید.

حالا بریم سراغ بهترین وسایل برای خانه هوشمند شما:

• قفل‌های هوشمند
• Google Home یا Alexa
• سیستم‌های امنیتی هوشمند
• ترموستات هوشمند
• لوازم آشپزخانه هوشمند
• جاروبرقی هوشمند
• ….

این مقاله رو خوندم احساس می‌کنم تو غار زندگی می‌کنم [ایموجی خنده هیستریک].

به نظرتون در آینده کاری باقی می‌مونه که ما بتونیم انجام بدیم؟

برای پایان‌نامه دوره کارشناسی، پروژه‌ای که انجام دادم با این عنوان بود: “فناوری اطلاعات، آسایش، آرامش”. البته سال ۱۳۹۰ که من این پروژه رو داشتم، دنیا اینقدر پیشرفت نکرده بود. اگه درست خاطرم باشه، هنوز واتزاپ و تلگرام هم نبودن. همون سال بود که آیپد ۲ رو گرفتم.

اون زمان نتیجه پایانی پروژه این بود که شاید امکانات تکنولوژی برای ما آسایش فراهم کردن، اما آرامش ما رو از بین بردن. البته که جامعه آماری من کوچیک بود، فقط تونستم ۲۷۶ داده جمع‌آوری کنم. شاید روزی دوباره بشه چنین پروژه‌ای رو انجام داد. البته مطمئنم افرادی دیگه هم پیگیر این مباحث هستن.

در پی این همه پیشرفت، شما نگران آینده هستین یا هیجان‌زده و خوشحالید؟

دلتون می‌خواد زودتر به آینده بعدی برسیم یا دیرتر؟

شاید هم دلتون یه ساعت برنارد می‌خواد که همه‌چیز رو همونطوری که الآن هست نگه دارین؟

سلام

دیروز یه خبرنامه به دستم رسید که چونان یک نوستالژی خیلی خیلی قدیمی، منو پرت کرد به دنیا دنیا خاطره و اون خبرنامه چیزی نبود جز خبرنامه برگزاری نهمین استارتاپ گرایند شیراز.

جامعه کسب و کار شیراز فضایی برای تعامل کارآفرینان و فرصتی برای آشنایی و گفتگو با علاقه‌مندان و فعالان کسب و کار است.

با شرکت در این رویداد :

• با کارآفرینان مطرح کشورتان آشنا شده و از آنها بیاموزید
• قصه پیدایش، شکست و رشد کسب و کارها را بشنوید
• دوست و همکار پیدا کنید و شبکه کاریتان را گسترش دهید

بخش زیادی از خاطرات ۷ سال گذشته من، تو دنیای استارتاپ‌ها و اکوسیستم استارتاپی ایران گذشت. خوشحالم که با کمک همه آدم‌های عزیزی * که در کنارم بودن، بهم کمک کردن، حمایتم کردن، تونستم قدمی در توسعه این اکوسیستم بردارم.

خوشحالم که نهضت همچنان ادامه داره، درسته دورم، ولی دلیل نمی‌شه حمایت نکنم.

استارتاپ گرایند یکی از اثربخش‌ترین رویدادها واسه دیده شدن، شناختن همکارهای آینده و آشنا شدن با آدم‌هایی هستش که تاثیر زیادی توی آینده حرفه‌ای شما خواهند داشت.

من شخصاً تجربه‌های فوق‌العاده‌ای از این رویداد کسب کردم و با آدم‌هایی آشنا شدم که حضورشون تاثیر مثبتی در پیشرفت من در زندگی حرفه‌ای داشته.

از حامد تکمیل خیلی تشکر می‌کنم که جامعه کسب و کار شیراز رو رهبری می‌کنه و با کمک همه شماهاست که این اکوسیستم می‌تونه رشد کنه.

به همتون افتخار می‌کنم شیرازیای عزیزم.

اگه بخوام از خاطره و احساساتی که بعد از دریافت ایمیل داشتم بنویسم، شاهنامه‌ای می‌شه برای خودش، فقط همین رو می‌گم که بی‌نهایت خوشحالم، شماها می‌تونین صنعت IT رو گسترش بدین، من نفس کم آوردم و رفتم، شما که هستین و موندین و دارین می‌جنگین، باعث افتخارین.

این رویداد، چهارشنبه همین هفته، پنجم تیر ماه برگزار می‌شه.

لینک ثبت‌نام

– – –

پی‌نوشت: واسه پیدا کردن یه عکس، تمام عکس‌های ۵ تا رویداد اول که خودم حضور داشتم رو دیدم و هزاران هزار خاطره برام زنده شد. این رویدادها اتفاق نمی‌افتادن اگه تیمی به اون معرکه‌ای کنار من نبودن. تشکر می‌کنم از همشون.

– – –

* حامد تکمیل، میلاد صابری، میثم عبدالهی، ایمان قصرفخری، امین نوبخت، مرضیه بهشتی، مهسا رادین‌مهر، هستی تیمناک، بنفشه قصرفخری، محدثه خدامی، مهسا آل موسی، منصوره امامی، علیرضا رحیمی، محسن راجع، حسین اکبری، نوید فروزان، محسن طهماسبی، امین بازرگانی، محمد حسین فرشاد، حمیدرضا رضایی، علیرضا مروج، آقای معدلی

شاید شعار به نظر بیاد، ولی واقعاً از پدر مادرم و همینطور خواهرم ممنونم. پدر مادرم به خاطر حمایت‌شون، خواهرم هم به خاطر کمک‌هاش و همراهی‌هاش برای تمام رویدادهایی که من عضوی از تیم برگزاری بودم.

ممکنه اسم کسی رو از قلم انداخته باشم، به بزرگی خودتون ببخشید، متاسفانه اسم یکی دو نفر رو اصلاً یادم نمیاد و ممکنه کسایی رو هم از قلم انداخته باشم.

سال ۷۹ در دوره راهنمایی بود که دلم می‌خواست مهندس کامپیوتر بشم. علاقه‌های شغلی در دوره دبیرستان از کامپیوتر به معماری و در نهایت به آی تی تغییر پیدا کرد. بالاخره ۹ سال پیش بعد از رد شدن از سد کنکور، قدم در پلکان مهندسی فناوری اطلاعات گذاشتم. اینجاست که قصه شروع میشه.

– چی می‌خونی؟

– آی‌تی

– یعنی چی؟

– فناوری اطلاعات

– همون کامپیوتره؟

– واحد مشترک داریم، ولی فرق داره

– چی کاره میشی؟

– …

و این سوال‌ها ۹ سال هست که ادامه داره، بماند که شاید به نوعی خودم هم هنوز ندونم کی هستم و چی کار انجام میدم و چه شغلی در آینده خواهم داشت. این مختص من نیست، توی محیط دانشگاه کمتر کسی پیدا میشه بدونه یه مهندس آی‌تی واقعاً چه کاره میشه و هنوز کسی نمی‌دونه اسم رشته شغل رو تعیین نمی‌کنه، چیزی که شغل رو تعیین می‌کنه، گرایش و تخصص و مهارت هست، آی‌تی یه اقیانوس خیلی بزرگ هست در مورد تمام علوم کامپیوتر، مخصوصاً اون بخشی که به انسان‌ها بیشتر مربوط میشه. هم سخت‌افزار رو شامل میشه و هم نرم‌افزار. مهندس آی‌تی حتی می‌تونه مدیر شبکه باشه، طراحی سایت هم یکی از تخصص‌هایی هست که یه مهندس آی‌تی می‌تونه دنبالش بره و …

از اولین روزی که وارد شاخه مهندسی شدم، انتظارات جالبی رو از اطرافیان دیدم. رادیو مادربزرگ خراب میشه یا نیاز به تعویض باتری داره از من می‌خوان درستش کنم، به قول مادربزرگم: “فقط خانم مهندس می‌تونه رادیو رو درست کنه”. ساعت دیجیتال ماشین بابا و تنظیمش یکی از تخصص‌های این روزای من به عنوان مهندس آی‌تی هست.

کم کم به مراحل سخت وارد میشیم که از من مثل یه مهندس سخت‌افزار انتظار دارن کار با تمامی قطات کامپیوتر و تعمیرشون رو بلد باشم و به جایی میرسم که ناچارم تعمیر کامپیوتر هم یاد بگیرم. هر چی بیشتر وارد عرصه آی‌تی بشین می‌فهمین خیلی چیزای بیشتری هست که باید یاد بگیرین.

یه مهندس آی‌تی باید با تمامی تکنولوژی‌ها و موارد وابسته و غیره و غیره، آشنایی کامل داشته باشه، اگه مهندس آی‌تی هستین، باید در مورد همه موضوعات اطلاعات سطحی داشته باشین و در مورد گرایش تخصصی خودتون اطلاعات کامل داشته باشین.

من به عنوان یه مهندس آی‌تی خیلی چیزا می‌دونم ولی گاهی خودم بین اون همه دانسته سردرگم میشم و گاهی حتی شاخه اصلی که بهش علاقه دارم رو گم می‌کنم، اینقدر مباحث نزدیک به هم در اقیانوس آی‌تی هست که گاهی گرایش‌‌های مختلف با هم ترکیب میشن و نتیجه‌اش میشه علمی مثل طراحی UI/UX، چیزی که مرتبط با تمامی علوم طراحی سایت، طراحی نرم‌افزار و HCI هست.

حالا برمی‌گردم به عنوان پست: مهندس آی‌تی یا آچار فرانسه؟؟؟

– – –

پی‌نوشت ۱: این سیصدمین پست وبلاگ هست.

پی‌نوشت ۲: HCI = Human and Computer Interaction تعامل انسان و کامپیوتر

پی‌نوشت ۳: تمامی تعاریفی که من نوشتم برداشت‌های خودم در طی این ۹ سال هست، هر کسی تعریفی از علم آی‌تی داره که خوشحال میشم تعبیر بقیه رو بدونم.

پی‌نوشت ۴: تصویر انتخاب شده برای پست بدین علت هست که یه مهندس آی‌تی داشتن چنین میز کاری براش عادی هست.

زمان پدربزرگای ما، اگر کسی بیشتر از کلاس ششم درس می‌خونده، میگفتن تحصیلات عالیه داره. یه معیاری مثل تحصیلات با بالا رفتن میانگین مدارج و مدارک دانشگاهی در طول زمان تغییر می‌کنه. در زمان کنونی افراد زیادی به دنبال ادامه تحصیل هستن و الآن گرفتن مدرک ارشد یه اصل جدانشدنی از تحصیلات هست. به عبارت دیگه دوره 12 ساله اجباری تحصیل تبدیل شده به دوره 18 ساله. که به علت وجود کنکور و سختی‌هاش برای برخی بیشتر طول می‌کشه.

من شاید به شخصه جز اون دسته‌ای نباشم که به خاطر عرف جامعه و انتظارات بقیه به دنبال تحصیل هستم. شاید از اون دسته افرادی هستم که یادگیری و علم رو فقط به خاطر خود علم دوست دارم. درس خوندن رو دوست دارم. اینکه میگم شاید برای این هست که تصور خودم و انتظاری که از خودم دارم این هست و دلم نمی‌خواد گفتن “من اینطوری هستم” نشانه‌ای از اعتماد به نفس کاذب و غرور نابه جا باشه، پس صفاتی رو که آرزو دارم داشته باشم و تلاش می‌کنم بهشون برسم با “شاید” بیان می‌کنم.

اینکه خواستم در مورد تحصیلات تکمیلی و رشته‌ام بنویسم یه علت داشت. علتی که دنبالش هستم بهش برسم این هست که اگر واقعاً دنبال تحصیلات عالیه هستین رشته مورد علاقه‌تون رو پیدا کنید، یا حداقل نزدیک‌ترین رشته به رشته خودتون رو پیدا کنید.

سال 84 بود که علاقه به فناوری اطلاعات در من شکل گرفت و دنبالش رفتم. از اون دسته افرادی بودم که هیچ راهنمایی نداشتم و توی دانشگاه تا ترم آخر نفهمیدم زمینه علاقه و استعدادم در کدام قطره این اقیانوس بزرگ هست. سال آخر دانشگاه با گرفتن درس “تعامل انسان و کامپیوتر” متوجه شدم که به این فیلد علاقه دارم و با انجام دادن پروژه ام در همین زمینه استعداد بالقوه خودم رو کشف کردم. مبحث طراحی تجربه کاربری من رو حسابی جذب کرد و به این فکر افتادم که چطوری میتونم در این فیلد کار واقعی انجام بدم.

از همین رو، دنبال طراحی وب و طراحی اپلیکیشن تحت وب رفتم و با برنامه‌نویسی تحت وب به صورت واقعی و ملموس رو به رو شدم. شاید به کار بردن کلمه ملموس برای دنیای مجازی عجیب به نظر برسه ولی در طراحی تجربه کاربری این واژه یکی از واژه های کلیدی هست که محصول باید برای کاربر ملموس و قابل فهم باشه.

از اونجاییکه دوست دارم ذهن و مغزم رو در ابعاد مختلف رشد بدم هم زمینه آکادمیک رو دنبال کردم و هم زمینه کسب و کار واقعی. در زمینه آکادمیک، گرایش HCI در ایران ارائه نمیشه و من گرایش “مدیریت سیستم‌های اطلاعاتی” رو انتخاب کردم و به عنوان اولین درس اختیاری درس “تعامل انسان و کامپیوتر یا HCI” رو گرفتم تا بتونم مقاله‌هام رو کار کنم.

در زمینه طراحی سایت و UI هم با پیش‌زمینه دو کلاس فنی که شرکت کردم، مطالعه و کدنویسی رو ادامه میدم تا بتونم استارتاپ خودم رو هر چه قوی‌تر و کاربردپذیرتر با یک تجربه کاربری ویژه راه‌اندازی کنم.

در هفته‌های اخیر که به عنوان یکی از اعضای کادر اجرایی استارتاپ‌ویکند شیراز فعالیت داشتم، هم از نظر بار علمی و هم از نظر برنامه‌ریزی و مدیریت تجربه‌های خوبی کسب کردم که واقعاً مدیون این رویداد هستم.

– – –

پی‌نوشت:

اجازه ندین در یک بعد از زندگی غرق بشین، درس همه چیز نیست، همونطور که کسب و کار همه چیز نیست. همیشه علم خودتون رو با مطالعه به روز کنید و هیچ وقت اجازه ندین غرق شدن در کسب و کار شما رو از مطالعه محروم کنه. همینطور اجازه ندین غرق در علم شدن شما رو از کسب و کار دور کنه. و در ادامه اجازه ندین درس و کسب و کار شما رو از زندگی واقعی، خانواده، تفریح و سلامتی فردی‌تون دور کنه. مهم‌ترین اصل زندگی برنامه‌ریزی هست. امیدوارم موفق باشید.

استارتاپ ویکند یک رویداد آموزشی-تجربی (Experiental Education) در سراسر دنیاست که در ۳ روز متوالی (در انتهای هفته) برگزار می گردد. در این برنامه شرکت کنندگان پر انگیزه ای شامل برنامه نویسان، مدیران تجاری، عاشقان استارتاپ، بازاریاب ها و طراحان گرافیک گرد هم می آیند تا طی ۵۴ ساعت ایده هایشان را مطرح کنند، گروه تشکیل بدهند و هر گروه ایده ای را اجرا کند.

رویداد استارتاپ ویکند برای اولین بار در کشور، در شهریور ۱۳۹۱ در شهر تهران برگزار گردید و اکنون توسط مشتاقان و داوطلبان در شهرهای مختلف کشور برگزار می گردد.

رویدادهای آینده:

استارتاپ ویکند اصفهان ۱۳-۱۵ شهریور

استارتاپ ویکند مشهد  ۱۰ – ۱۲ مهر

استارتاپ ویکند بابلسر ۱۷-۱۹ مهر

استارتاپ ویکند اهواز ۸-۱۰ آبان

استارتاپ ویکند شیراز ۸-۱۰ آبان

سایت هر رویداد، در خود رویداد پیوند خورده که با مراجعه به هر کدام می‌توانید اطلاعات تکمیلی را دنبال کنید.

واژه سی آر ام واژه ای هست که من به واسطه رشته تحصیلیم همون ترم اول باهاش آشنا شدم و خیلی زیاد بهش علاقه دارم

Customer Relationship Management

مدیریت روابط با مشتری

امروز از جلو نانوایی محل رد میشدم که خانمی داشت به نانوا میگفتش که: من مشتری همیشگی تون هستم، برشته اش کنید برام

این جمله رو که شنیدم یاد سی آر ام افتادم و به فکر افتادم که ریشه سی آر ام خیلی خیلی قبل تر از ایجاد فناوری اطلاعات و مباحث مربوطه اش بوده

اینکه از قدیم مغازه دارها مشتری های همیشگی شون رو میشناختن و بهشون تخفیف میدادن یا امثالهم، اینا نشون میده که یه بحث تخصصی دلیل نداره حتماً ریشه ای مثل قانون نسبیت داشته باشه بلکه از همون انفاقات روزمره زندگی ناشی میشه. مثل قانون جاذبه که با افتادن سیب روی زمین کشف شد.

واقعیت هم همینه، اکثر علوم امروزی و مخصوصاً علوم وابسته به فناوری اطلاعات از نیازها و اتفاقات روزمره ناشی میشن، یه علمی مثل تعامل انسان و کامپیوتر رو اگه با باهاش آشنا باشید میبینید که یه سری قوانین داره که ما به صورت ناخودآگاه تو زندگی روزمره انجامشون میدیم و وقتی یه پژوهشگر به همین مسائل ساده فکر میکنه میتونه علم رو گسترش بده و آگاهی رو برای عموم به وجود بیاره.

پس دنبال  این نباشید که یه مقاله یا کنفرانس دنبال آزمایش های پیچیده است یا یه خلاقیت حتماً باید طراحی های پیچیده داشته باشه. همه چیز از توجه به حوادث روزانه به وجود میاد. پس بیشتر توجه کنید و بیشتر دقت کنید و بیشتر فکر کنید.