نمی‌دونم تا چه حد با مازلو، مثلث مازلو و سلسله مراتب نیازهای انسانی آشنا باشین. مازلو نیازهای انسان رو به 5 دسته تقسیم کرد، نیازهای فیزیکی، امنیت، تعلق خاطر، احترام و خودشکوفایی.
همینطوری که در این عکس می‌بینین، اضافه شدن WiFi به صورت یه شیطنت شاید کودکانه، یه اصل جدایی ناپذیر زندگی کنونی رو به ما نشون میده. هفته گذشته که برای اولین بار این عکس رو دیدم لبخندی زدم و گفتم: “واقعاً!” یه جورایی اینترنت و وایفای عضو جدایی ناپذیر زندگی ما شدن. دیدن این عکس شاید فقط لبخند به لبمون بیاره تا اینکه …
همین چند ساعت پیش، وقتی مودم ADSLام سوخت و با توجه به قانون عزیز مورفی، 3g رایتل هم قطع بود، به این باور رسیدم که اینترنت تبدیل شده به اساسی‌ترین نیاز زندگی، تا این حد که عدم وجودش مثل گرسنگی و تشنگی روحیه من رو تحت تاثیر خودش قرار داده بود و حس می‌کردم ناتوان شدم و هیچ‌کاری نمی‌تونم انجام بدم.
شاید نیاز به اینترنت یا وابستگی به اینترنت از نظر عموم جامعه و دانشمندا اعتیاد باشه، ولی به نظر من یه نیاز اساسی مثل آب و غذاست، بدون اینترنت خیلی از کارهای امروزی به هم می‌ریزن، پس اسمش رو اعتیاد نذاریم، اسمش رو بذاریم “نیاز پایه“. همونطوری که به حد نیازمون آب می‌نوشیم یا غذا می‌خوریم، به همون مقدار لازم از اینترنت بهره می‌بریم، بهره و نیاز هر کسی هم با توجه به فعالیت‌هاش متفاوت هست. کسی که زیاد آب بنوشه هاری نداره و کسی که زیاد غذا بخوره شکم‌پرست نیست، هر کسی نیاز خودش رو می‌شناسه.
ما امروزه، برای تمام کارهامون به اینترنت نیازمندیم.
