حس کودکی
شهر موشها ۲ نوستالژی زیبایی هست برای بچههای دهه ۵۰ و ۶۰٫ شاید بد نباشه در مورد سریال مدرسه موشها و فیلم سینمایی شهر موشها بخونید.
یه تجربه جالب موقع دیدن این فیلم داشتم، لحظهای که خوندن شعر قدیمی شروع شد (ک مثل کپل … ) همه سینما که بیشتر بزرگسال و متولدین دهه ۵۰ و ۶۰ بودن شروع کردن به دست زدن. برای شخص من، این اتفاق ناخودآگاه افتاد و حس دوره کودکی و شادابی اون دوران تو وجودم زنده شد.
بعد از سینما فهمیدم با همراهان خودم این حس مشترک بوده و اونا هم ناخودآگاه شروع کردن به دست زدن.
حس نوستالژی و یادآوری کودکی باعث شادابی میشه، واسه همینه که میگن: “دلت جوون باشه“
یک دیدگاه بگذارید