آنچه گذشت – ۲۰۲۲

مهاجرت کهکشانی
۱۰ دی ۱۴۰۱ ۶ دیدگاه
Photo by zero take on Unsplash

سلام

یک سال دیگه هم گذشت …

نوشتن از امسال – امسال میلادی – تو این روزها کار ساده ای نیست. ولی بر این اساس می نویسم که وبلاگم چندان خواننده نداره. شاید روزی که شرایط بهتری جاری باشه، کسی این نوشته رو بخونه.

سال ۲۰۲۲، برای من، از اون سال هایی بود که همه عمرت تلاش کردی برای رسیدن بهش.

  • شغل خوب تو بعد حرفه ای زندگی
  • سفرهای متعدد تو بعد شخصی زندگی
  • حس خوب در زندگی
  • ساختن روابط دوستی بالغانه

خلاصه اش کردم به همین چهار مورد.

بریم ادامه رو با هم بخونیم …

داشتم تو منجلاب عذاب وجدان غوطه ور می شدم که خیلی به موقع این پست اینستاگرام رو خوندم:

عروسی داییم بود. یکی دو روز قبلش، پسرخاله‌‌اش، جَوون جَوون، با گازگرفتگی فوت می‌کنه. مادرِ پسرخاله، برای اینکه عروسی بهم نخوره، فوت بچه رو علنی نمی‌کنه و بچه‌اش رو توی سردخونه نگه می‌داره تا عروسی برگزار شه. آدم‌های زیادی، اون شب توی اون عروسی رقصیدند درحالی که داغدار بودند و با هر بار کِل کشیدن، بغض گلوشون رو درد می‌آورد.

برای من، خودمراقبتی گاهی اینشکلیه. بغض داری ولی باید برقصی. می‌خوای افسردگی به فرزندخوندگی بگیرتت ولی باید شلوار گرم‌کنت رو تنت کنی و بروی بدوی.

خودمراقبتی، امر تجملی نیست. خودمراقبتی بایدِ زندگیه. با بغض برید پیاده روی و یک کافه‌ای بشینین و یک چای تلخ بخورین. یوگا کنید و بعدش ایمیل بزنید به فلان نماینده‌ی پارلمان فلان کشور و اعتراضات ایران رو به گوش جهان برسونید.

گاهی رقصِ با بغض، یه بایده، یه خودمراقبتیه.

در خیلی از نقاط دنیا، این روزها، روزهای سالِ نوئه. با بغض، سالِ نو رو جشن بگرید. ببوسید، برقصید، بگردید، گریه‌تون رو هم بکنید.

امیدوارم سالِ نوی میلادی، به معنای واقعی کلمه مبارکِ همه‌مون بشه.

لینک

شرایط حاضر، به خصوص تو شبکه های اجتماعی، پر شده از سرزنش گری. بالاخره باید راهی باشه تا همگی مقابل هم قرار بگیرن، حتی اگر همین باشه که من بهتر از تو مبارزه می کنم و تو درگیر زندگی معمولی شدی …

بگذریم از این حرفا که موضوع دلننیست. شاید بعدتر در موردش بنویسم. ولی همین رو اضافه کنم که خوندن این پست اینستاگرام، باعث شد متوجه بشم نیازی نیست برای نوشتن این پست که برای من حکم “خودمراقبتی” داره، عذاب وجدان بگیرم.

بریم سراغ گزینه هایی که نوشته بودم:

شغل خوب | بعد حرفه ای زندگی

با موضوع شغل نوشتم که بخش عمده زندگی من تو سال ۲۰۲۲ بود، و تاثیر خیلی خیلی عمیق و بالایی هم توی زندگیم داشت. حتی زندگی فردی. اونقدر که جو شرکت سالمه و روحیه موجود در تیم به پیشرفت شخصیت من کمک کرد، مهم ترین دلیلی بود که با این بخش، لیست دستاوردها رو شروع کردم.

سال ۲۰۲۲ برای من با شغل جدیدی شروع شد که سال ها آرزوش رو داشتم. البته نه اونقدر طولانی. یادمه سال ۹۴ تو آژانس تبلیغاتی داروگ کار می کردم، وقتی استعفا دادم، یکی از همکارا بهم گفت داری اشتباه می کنی و جای تو توی آژانس تبلیغاتی کاملا درسته.

خیلی طول کشید تا به حرفش برسم ولی بالاخره رسیدم. از روزی که مهاجرت کردم، بیشتر از هر جای دیگه برای Media Agency های مختلف اپلای می کردم، تا بالاخره، تو یه موقعیت حساس و عجیب، وقتی قرارداد شغل دومم تو مونیخ، تو دوره آزمایشی فسخ شده بود، با کمک یک Recruiter به شرکت فعلی معرفی شدم و شد آنچه شد.

با توجه به اینکه سابقه کار و تجربه کار تو Media Agency با این حجم و عظمت کار رو نداشتم، طبیعی بود که برای فهمیدن تمامی پروسه ها به حمایت و آموزش و مطالعه بیشتری نیاز داشته باشم. خوشحالم که تو این مسیر، بهترین مدیر دنیا رو کنارم داشتم که با صبوری همه چیز رو برام توضیح می داد و بهم فرصت داد تا به تجربه، یاد بگیرم و پیشرفت کنم.

البته که تلاش مستمر خودم هم تو این مسیر خیلی تاثیرگذار بود. تو این یک سال، متوجه شدم که بهره وری کاری من چقدر بالاتر از تمام فیدبک های شرکت های قبلی بوده و اینکه اونها فیدبک منفی به من دادن، مشکل از من نبوده. اینکه من با داشتن منابع مناسب، چطوری میتونم تمام توانایی ها و قابلیت هام رو به کار ببرم و به توسعه پروژه ها کمک کنم.

مهم تر از همه اینکه، تو این بازه، با کمک مدیر و تیم خوبی که در کنارم داشتم، یاد گرفتم برای کارمند محبوب بودن، نیازی نیست people pleaser باشم، میتونم نظراتم رو عنوان کنم، حتی مخالف، میتونم نه بگم. میتونم در زمان مناسب مخالفت کنم یا حتی پروسه ها رو تغییر بدم.

باید یه پست مستقل در مورد تجربه یک سال گذشته در یک محیط حرفه ای بالغ بنویسم حتما.

چندین سال پیش، با اینکه شغل خوب داشتم، وقتی جایی لازم بود خودم رو معرفی کنم، هیچ اشاره ای نمی کردم بهش. چه بخوایم چه نخوایم، موقعیت اجتماعی و حرفه ای روی برداشت و حتی برخورد آدم ها فرق داره. یه وقتایی لازمه به اصطلاح فروتنی و افتادگی رو کنار بذاریم و از تاثیر به سزایی که تو جامعه داریم حرف بزنیم. همین که به چرخه تولید کمک می کنیم، ارزشمنده.

سفرهای متعدد | بعد شخصی زندگی

تعداد سفرهام نزدیک به ۱۵ سفره. البته برخی مقاصدش تکراری:

  • مونیخ ۳ بار
  • پاریس ۳ بار
  • برلین ۳ بار
  • شمال فرانسه / دینان و مونت سنت میشل
  • هایدلبرگ
  • لندن
  • لوتون
  • کلن
  • و البته ایران

همیشه دوست داشتم زیاد برم سفر، و بالاخره سال ۲۰۲۲ این اتفاق افتاد. اینکه اجازه این رو داشتیم از شهرهای دیگه و حتی کشورهای دیگه کار کنیم. حتی از بقیه Office های شرکت می تونستیم کار کنیم و همین باعث شد بتونم بدون مرخصی برم سفر. کار کردن از پاریس و از لندن خیلی برام لذت بخش بود. اینطوری فرصت این رو داشتم زندگی تو شهرهای دیگه رو هم تجربه کنم.

حس خوب | بعد شخصی زندگی

قدمت جلسات روانکاوی ام به دو سال رسیده، جلساتی که این روزا تاثیر مثبت شون اونقدر مشهود بوده که خیلی راضی ام. حجم آرامشی که تجربه می کنم. توانایی که توی تفکیک احساسات پیدا کردم. تمرکزی که دارم و اینکه شبیه خودم شدم. ظاهر و باطن یکی. این خیلی خیلی خیلی برای من لذت بخشه. سال ۲۰۲۲، مهم ترین دستاوردها رو داشتم توی این موضوع.

ساختن روابط دوستی بالغانه | بعد اجتماعی زندگی

اوایل سال ۲۰۲۲ بود که از مونیخ اسباب کشی / مهاجرت کردم به فرانکفورت. اوایل می گفتم اصلا نمی خوام دوست پیدا کنم. چون تو فاصله کمتر از ۶ ماه دو بار اسباب کشی کردم و آمادگی اش رو ندارم تا روابط دوستی جدیدی بسازم. یکی از دلایلی که خیلی سفر رفتم همین بود، به خصوص به مقاصد برلین و مونیخ و پاریس. چون دوستام این شهرها زندگی می کردن.

بالاخره یه جا تصمیم گرفتم وقتشه دوست جدید پیدا کنم و الآن دوستای جدید دارم. هم ایرانی و هم غیر ایرانی. همین که تونستم با آدم های کاملاً جدید، ارتباط برقرار کنم و رابطه دوستی بالغانه بسازم، خیلی خیلی خوشحالم.

موضوع مهمی که شاید باید بالاخره تمام ترس ها رو کنار بذارم و در موردش بنویسم، تاثیرات اتفاقات بیش از سه ماه اخیره.

بر هیچ کسی تو دنیا پوشیده نیست که اتفاقات داخلی ایران، اعتراضات گسترده ای که از نظر رییس جمهور فرانسه به عنوان انقلاب به رسمیت شناخته شده، چه شرایطی رو برای همه ایرانیان داخل ایران و خارج از ایران رقم زده.

منم از این قاعده مستثنی نیستم. درسته محل سکونت دائمی دیگه ایران نیست، ولی خانواده و دوستان و عزیزانی دارم که از تمامی این شرایط آسیب می بینن. اینکه خودم با اقامت موقت چه آسیبی می بینم اصلا مهم نیست.

تفاوت برای من این بود که تو این بازه، جدا از جلسات روانکاوی مرتب، حمایت روحی از سمت همکارام داشتم، با اینکه درکی از شرایط نداشتن، ولی تمام تلاش شون رو کردن که شنونده باشن و حمایت کنن.

همین باعث شد بتونم کمتر درگیر هیجان، اضطراب و افسردگی بشم و تا اینجا و امروز دووم آوردم.

برای ادامه هم ….

سال ۲۰۲۲ گذشت و به زودی سال ۲۰۲۳ تو کل دنیا تحویل می شه. گرچه به نظر من تحویل سال تقویم خودمون قشنگ تره، ولی هر تحویل و تحولی، یه نقطه آغاز و یه شروع دیگه است.

سال ۲۰۲۳ با همه مون مهربون تر باش.

تا بعد

اشتراک گذاری: