سلام

روز ۷ دی، در ایران، به روز نهضت سوادآموزی نام‌گذاری شده. علت این نام‌گذاری اینه که در سال ۱۳۵۸، در همین روز، امام خمینی دستور می‌دن که نهضت سوادآموزی تاسیس بشه.

نهضت سوادآموزی برای آموزش به بزرگسالان و همچنین کودکانی که در مدرسه دسترسی ندارن تشکیل شد.

شما رو نمی‌دونم، ولی مادربزرگ من، یکی از همون بزرگسالاست، بزرگسالانی که تو سن بالا، سواددار شدن. چرا تو زمان خودش سواد نداشتن؟

چون تو دوره کودکی مادربزرگم، دخترها مدرسه نمی‌رفتن و ۹ سالگی ازدواج می‌کردن!

سازمان‌های زیر تاکنون با هدف سواد آموزی به بزرگسالان در ایران فعالیت نموده‌اند:

1. سازمان تعلیمات اکابر (۱۳۲۰–۱۳۱۵)
2. سازمان آموزش سالمندان (۱۳۳۵–۱۳۳۲)
3. سازمان آموزش بزرگسالان (۱۳۴۳–۱۳۳۵)
4. کمیته ملی پیکار جهانی با بی‌سوادی(۱۳۵۵–۱۳۴۳)
5. سازمان جهاد ملی سوادآموزی (۱۳۵۷–۱۳۵۵)
6. نهضت سوادآموزی(۱۳۵۸ تاکنون)

نمی‌دونم هنوز هم جایی در ایران وجود داره که به مدرسه دسترسی نداشته باشه و نهضت سوادآموزی برای آموزش اونجا فعالیت داشته باشه یا نه. اطلاعاتی در این مورد پیدا نکردم.

ولی ممنونم از این سازمان، که کمک کرد من و مادربزرگم هم‌کلاسی بشیم و من هم باهاش چند جلسه سر یک کلاس نشستم، با بقیه مادربزرگ‌های مهربونی که با عینک‌های ته‌استکانی و چین و چروک، مثل دختربچه ۶ ساله کلاس اولی، شاد بودن، می‌خندیدن و مشق می‌نوشتن، حتی از روی دست هم یواشکی تقلب می‌کردن.

سلام

ریشه‌ها یا همون اصل و نسب! البته اصل نه با اون مفهوم منفی و عجیب‌غریبی که وجود داره!‌ به معنای همون پیشینیان! (چه کلمه سختی شد).

روز ۲۳ دسامبر به “روز ریشه‌ها” نام‌گذاری شده.

– – –

می‌دونم تصویر این پست، بر خلاف تصور نسبت به ریشه‌ها باشه. اینکه ریشه باید در خاکی باشه، اما، نظر من کمی فرق داره، چون ریشه در خاک، حس زمین و کشور رو می‌ده.

این ریشه، ارتباط به اجداد ما داره، خیلی از ما و دوستان ما، اجدادی از کشورهای دیگه داشتن، روسیه، انگلیس، پرتغال و حتی عربستان.

خب حالا این ریشه و اینکه اجداد ما کی بودن چه اهمیتی داره؟

به نظر من هیچی! جز اینکه شاید یه سری ژن معیوب و بیماری ژنتیکی از اجدادمون به ما رسیده باشه، اهمیت آنچنانی نداره.

مهم اینه که ما می‌خوایم تو زندگی کی باشیم و برای چی تلاش کنیم و کجای دنیا رو بگیریم!

چطوری زندگی کنیم! چه مسیری رو تو زندگی انتخاب کنیم!

نام نیکو گر بماند ز آدمی
به کاز او ماند سرای زرنگار

ماه ژوئن به ماه مراقبت از (یا توجه به) پدربزرگ و مادربزرگ (Care For Your Grandparents) نام‌گذاری شده.

اکثر ما، همیشه غرق محبت پدربزرگ مادربزرگ‌هامون شدیم، خیلی از ماها، موقع کودکی وقتی پدر / مادر دانشگاه یا سر کار بوده، خونه پدربزرگ / مادربزرگ می‌موندیم!

عیدی می‌گرفتیم، وقت و بی وقت بهمون هدیه می‌دادن، هر چیزی دوست داشتیم واسمون تهیه می‌کردن و همیشه هم طرفدارمون بودن.

یکی از مادربزرگ‌هام مریض احواله و همین شد که با دیدن نامگذاری ماه ژوئن، فکر کردم که چه موضوعی بهتر از این.

مادربزرگ / پدربزرگ‌ها اول از همه که نوه‌هاشون رو خیلی دوست دارن، دوم اینکه دیدن نوه‌هاشون خوشحالشون می‌کنه و مهم‌تر از همه دوست دارن با نوه‌هاشون حرف بزنن و واسشون قصه تعریف کنن و از گذشته بگن.

ما جوون‌ها ولی درگیر زندگی شخصی می‌شیم و گاهی فراموش‌شون می‌کنیم! کار سختی نیست هفته‌ای یک بار، دو هفته‌ای یک بار بهشون سر بزنیم یا حداقل تلفن بزنیم.

خوشحال کردن مادربزرگ / پدربزرگ‌ها خیلی ساده است، شاید این پست راهنمای خوبی باشه.

– – –

پی‌نوشت: لطفاً برای شفای مادربزرگم دعا کنین.