سلام

شما رو نمی‌دونم، ولی یکی از آرزوهای من، رفتن به دیزنی‌لند پاریسه! امروز هم روز والت دیزنیه، چه بهتر که در این روز عزیز، این پست رو بنویسم و این آرزو رو مکتوب کنم تا وقتی بهش رسیدم، این پست رو هم لینک کنم بگم دیدین به آرزوم رسیدم؟

(اگه عمری باقی باشه – اینو حتماً باید می‌گفتم)

امروز، ۱ دسامبر، علاوه بر اینکه اولین روز از آخرین ماه سال میلادیه، به نام والت‌دیزنی هم نام‌گذاری شده.

نمی‌دونم چند درصد از ما، اما من خودم با کارتون‌های والت‌دیزنی بزرگ شدم و شاید علت اینکه اینقدر زیاد علاقه دارم برم دیزنی‌لند، همین حس نوستالژیک باشه.

اسم دیزنی تقریباً تو تمام دنیا معروفه. شخصیت‌های کارتونی که از کمپانی دیزنی می‌شناسیم:

• میکی‌ماوس
• سفیدبرفی و ۷ کوتوله
• سیندرلا – ۳ قسمت
• زیبای خفته
•  پینوکیو
• فانتازیا
• دامبو
• بامبی
• آلیس در سرزمین عجایب
• پیتر پن
• ۱۰۱ سگ خالدار – ۲ قسمت
• شمشیر در سنگ
• کتاب جنگل – ۲ قسمت
• رابین هود
• روباه و سگ شکاری – ۲ قسمت
• دیگ سیاه
• کارآگاه موش بزرگ
• الیور و دوستان
• پری دریایی کوچولو – ۳ قسمت
• دیو و دلبر – ۲ قسمت
• علاءالدین – ۳ قسمت
• شیرشاه – ۳ قسمت
• پوکوهانتس – ۲ قسمت
• داستان اسباب بازی – ۴ قسمت
• کریسمس سحر انگیز
• آناستازیا
• هرکول
• زندگی یک حشره
• تارزان
• زندگی جدید امپراتور
• شرکت هیولاها
• عصر یخبندان – ۵ قسمت
• سیاره گنج
• در جستجوی نمو
• شگفت انگیزان – ۲ قسمت
• خانه‌ای در مزرعه
• کبوتر بی‌باک
• جوجه کوچولو
• ماشین‌ها – ۳ قسمت
• راتاتویی
• داستان پرنسس‌های دیزنی: رویاهایت را دنبال کن
• تیزپا
• وال ئی
• جی فورس
• شاهدخت و قورباغه
• بالا
• گیسو کمند (۵۰امین انیمیشن کلاسیک والت دیزنی پیکچرز)
• رالف خرابکار – ۲ قسمت
• هواپیماها – ۲ قسمت
• یخ زده – ۲ قسمت
• ۶ ابر قهرمان
• درون و بیرون
• دایناسور خوب
• پاندای کونگ فوکار ۳
• در جستجوی دوری
• زوتوپیا
• موآنا
• کریستوفر رابین

فکر می‌کنم دیو و دلبر، انیمیشن و داستان مورد علاقه من باشه. شما چطور؟

سلام

من از دوم سپتامبر، تبلیغ کنسرت سیاوش قمیشی رو دیدم و تو این دو ماه تا روز ۵ نوامبر که بلیط خریدم، هر چند روز یک بار سایت بلیط رو چک می‌کردم و فکر می‌کردم که برم یا نرم. انگار یه گل با بی‌نهایت گلبرگ رو پرپر کنی و نتونی تصمیم بگیری.

با توجه به این پست، می‌تونین حدس بزنین که بالاخره این گل اونقدر پر پر شد تا به جواب “برم” رسید.

البته که سیاوش قمیشی خواننده مورد علاقه من نیست و شاید در مجموع ۱۰ تا آهنگش رو شنیده باشم. برای همین فکر نمی‌کردم اینقدر بهم خوش بگذره و اشک شوق بریزم.

خیلی هیجان‌انگیز بود، انگار یه نوستالژی، آخه من وقتی نوجوون بودم آهنگ‌های قمیشی رو گوش می‌دادم، به خصوص آلبوم نقاب.

فرصت خوبی بود برای زنده شدن یه سری شوق‌ها! شوق‌هایی که انگار به مرور زمان به خواب زمستونی یا کما می‌رن. احتمال می‌دم بعد از این تلاش کنم تمام کنسرت‌های خواننده‌های ایرانی رو برم.

یه مدت پیش، سروری که وبلاگم روش بود سوخت و کل اطلاعات از بین رفت، آخرین بک آپی که از وبلاگم داشتم تا پست ۳۷۴ رو داشت، در نتیجه تمامی پست های بعدی (۳۷۵، ۳۷۶، ۳۷۷ و ۳۷۸) پاک شدن. فقط می‌دونم موضوع آخرین پستی که نوشتم چی بود و بقیه پست ها رو به هیچ عنوان یادم نمیاد، فقط عکسی که برای اون پست‌ها استفاده کردم رو دارم و خب مطمئنم متن هاش هم به زودی یادم میاد، در نتیجه جای خالی شون رو حفظ کردم تا با مورد مناسب پر شود. [اسمایلی لبخند]

خیلی وقت بود دلم می‌خواست بنویسم، الآن اینقدر موضوع برای نوشتن دارم که باید برنامه‌ریزی کنم و به ترتیب همه رو بنویسم!

نوشتن باعث میشه آدم بهتری باشم، من با نوشتن بهترم!

اینقدر قصه و درس و اتفاق، که دوست دارم نوشته بشن و به خاطرم بمونن! دوست دارم نوشته بشن و به یادگار بمونن حتی!

برای خالی نبودن این پست از محتوای مفید، می‌خوام یه سریال معرفی کنم که این اواخر می‌دیدم،

سریال Travelers

من از سریال‌های کمی تخیلی خیلی خوشم میاد، کلاً تصور و تخیل رو خیلی دوست دارم، هیجان و کمی هم راز و رمز که باعث بشه فکرم با سریال درگیر بشه هم همینطور.

پس اگر سلیقه مشابهی با من دارید، پیشنهاد می‌کنم سریال Traveler رو ببینید:

لینک سریال در ویکیپدیا         لینک سریال در IMDB

شهر موش‌ها ۲ نوستالژی زیبایی هست برای بچه‌های دهه ۵۰ و ۶۰٫ شاید بد نباشه در مورد سریال مدرسه موش‌ها و فیلم سینمایی شهر موش‌ها بخونید.

یه تجربه جالب موقع دیدن این فیلم داشتم، لحظه‌ای که خوندن شعر قدیمی شروع شد (ک مثل کپل … ) همه سینما که بیشتر بزرگسال و متولدین دهه ۵۰ و ۶۰ بودن شروع کردن به دست زدن. برای شخص من، این اتفاق ناخودآگاه افتاد و حس دوره کودکی و شادابی اون دوران تو وجودم زنده شد.

بعد از سینما فهمیدم با همراهان خودم این حس مشترک بوده و اونا هم ناخودآگاه شروع کردن به دست زدن.

حس نوستالژی و یادآوری کودکی باعث شادابی میشه، واسه همینه که میگن: “دلت جوون باشه“

12 آبان امسال، از یه دوست خوب، یه کتاب هدیه گرفتم. کتابی با رنگ و بوی کودکی‌هامون و حس نوستالژی شدید. کتابی که با دیدن کارتونش در کودکی باهاش آشنا بودم. من هدیه گرفتن کتاب و هدیه دادن کتاب رو خیلی دوست دارم. سعی می‌کنم وقتی کتابی هدیه می‌گیرم خوندنش رو سریع شروع کنم، اما این بار سه ماه طول کشید تا بتونم خوندن کتاب رو شروع کنم.

معرفی کتاب و خوندن در مورد رمان زنان کوچک رو بر عهده خودتون میذارم. این رمان با موضوع عاشقانه کلاسیک، در سال‌های 1868 و 1869 در دو جلد منتشر شده است. نویسنده این کتاب لوییزا می‌آلکوت نام داره. فیلم، سریال و انیمه‌های مختلفی با این رمان ساخته شده است که من انیمه این کتاب رو در کودکی می‌دیدم.

موردی که دوست داشتم بیان کنم این هست که، با خوندن این کتاب، شخصیت‌های کارتونی توی ذهنم نقش می‌گیرن و صدای هر شخصیت صدای دوبلری هست که در این کارتون به جای شخصیت‌ها حرف زده. با توجه به این ایجاد ذهنیت، میشه حس کرد که حافظه تصویری و صوتی چقدر ماندگار هست. همونطوری که میگن:

“تنها صداست که می‌ماند!”