شنبه، ۲۰ مرداد ۱۳۹۷، اولین روز گردش در پاریس فوق‌العاده و دوست داشتنی! هیچ‌وقت فکرش رو نمی‌کردم شهری رو ببینم که اینقدر زیاد دوست داشتنی باشه و در یک نگاه (گردش) بشه عاشقش شد.

صبح شنبه رو با یه صبحانه فرانسوی، تو خونه دوست مراکشی شروع کردیم. شنبه‌هایِ آخرِ هفته خارجی‌ها. من تا این روز، فکر می‌کردم مارمالاد چیز عجیب و غریبی باید باشه تا اینکه فهمیدم همون مربای خودمونه فقط همه میوه‌ها کاملاً له شدن در حد ناپدید شدن.

برای چای هم، دوستم چای جاسمین ژاپنی درست کرده بود که طعم و عطری شبیه به بهارنارنج بود و به شدت خوشمزه بود. بهتون پیشنهاد می‌دم حتماً این چای فوق‌العاده رو امتحان کنید.

یکی دیگه از دوستامون قرار بود تا ظهر بهمون بپیونده، تصمیم گرفتیم تا اومدنش، اطراف خونه باشیم و کمی بگردیم. خونه دوستم تو مرکز شهر و نزدیک به خانه اپرا بود و پیاده راه افتادیم. به سمت محله مون‌مارتر رفتیم و البته کلی خرید کردیم. بالاخره سفر بی خرید و سوغاتی نمیشه که.

به سمت کلیسای ساکره‌کور (Sacré-Cœur) یا قلب مقدس پاریس رفتیم و اینقدر زیبا بود که تا ابد حس اون لحظه که این کلیسا رو دیدم در یادم می‌مونه. یه حال آرامش عجیبی داشت.

کمی از این کلیسای فوق‌العاده و زیبا بگم:

• قدمت این کلیسا حدود ۱۵۰ ساله
• به نظر بعضی افراد، این کلیسا شباهت به تاج محل هند داره.
• حتی قبل از ساخته شدن این کلیسا، تپه‌های مون‌مارتر، محل عبادت بودن.
• وقتی این کلیسا رو ساختن، می‌خواستن از همه شهر قابل دیدن باشه.
• از محوطه کلیسا، مثل بام شهر، میشه پاریس رو دید و فوق‌العاده زیباست (عکس اول این پست)
• پلکانی وجود داره که می‌شه به بالای گنبد کلیسا رفت و کل شهر رو دید.
• بزرگترین ناقوس فرانسه تو همین کلیساست.
• معنی اسم این کلیسا یعنی ساکره کور، قلب مقدسه
• محوطه ساکره کور پر از دستفروشه و کلی یادگاری قشنگ می‌شه ازشون خرید.

یادتون باشه برای ورود به این کلیسا و دیدن زیبایی‌های داخل کلیسا و رفتن به گنبد و تماشای منظره پانارومای پاریس، باید سعه صدر داشته باشین. چون پاریس اکثر اوقات پر از توریسته و ساعت‌های زیادی باید توی صف باشید.

تو راه برگشت به خونه هم مولن روژ (Moulin Rouge) پاریس رو دیدم. البته متاسفانه من آشنایی باهاش نداشتم، اما به شدت معروفه و فیلم‌های زیادی توی این محله و لوکیشن فیلم‌برداری شدن و البته خود محل هم تاریخچه زیادی داره.

در مورد مولن روژ بیشتر بخونید.

همچنان ویترین مغازه‌ها، ماشین‌ها و خیابون‌ها واسه من جذابیت‌های تقریباً هم‌‌تراز با جاذبه‌های گردشگری داشتن. تعداد ماشین‌های جذابی که توی این سفر دیدم اینقدر زیاد بود که واقعاً فرصت عکاسی از همه نبود. البته اکثر ماشین‌ها در حال حرکت بودن و تا موبایل رو در میاوردم رفته بودن.

نکته قابل توجه در مورد ساختمون‌های پاریس که خیلی به چشم میومد، ترکیب رنگ و معماری متفاوت بود. توی آلمان و سوئیس ساختمون‌های رنگی‌تر و شادتری دیده می‌شدن. اما به نظر می‌رسید معماری به تعبیر من کلاسیک و رنگ‌های کدر، جزئی از فرهتگ معماران پاریسی باشه. تقریباً رنگ همه ساختمون‌ها مشابه بود و دیدن یک ساختمون که تو بالکن گل‌های رنگی داشته باشه برای من جاذبه محسوب می‌شد.

عکس‌های بیشتر از سفر رو می‌تونید تو بخش هایلایت اینستاگرام ببینید.

بالاخره به خونه رسیدیم و با یه ناهار خوشمزه با ادویه مراکشی، صبح تا ظهر روز چهارم سفر رو هم به پایان رسوندیم. پیش به سوی ادامه روز چهارم با انرژی بیشتر.

– – –

سفرنامه اروپا – قسمت اول – مقدمات سفر

سفرنامه اروپا – قسمت دوم – پرواز رفت

سفرنامه اروپا – قسمت سوم – خاک غریب

سفرنامه اروپا – قسمت چهارم – روز اول

سفرنامه اروپا – قسمت پنجم – روز دوم صبح تا ظهر

سفرنامه اروپا – قسمت ششم – روز دوم بعدازظهر تا شب

سفرنامه اروپا – قسمت هفتم – روز سوم

سفرنامه اروپا – قسمت هشتم – روز چهارم صبح تا ظهر

سفرنامه اروپا – قسمت نهم – روز چهارم بعدازظهر تا شب

سفرنامه اروپا – قسمت دهم – روز پنجم

سفرنامه اروپا – قسمت یازدهم – روز ششم – صبح تا بعدازظهر

سفرنامه اروپا – قسمت دوازدهم – روز ششم – بعدازظهر تا شب

سفرنامه اروپا – قسمت ۱۲+۱ یا قسمت آخر – روز هفتم

بالاخره رسیدیم به روز سوم، جمعه ۱۹ مرداد ۱۳۹۷، برای گشت و گذار نیمی از روز رو فرصت داشتیم، چون بعدازظهر، قرار بود به سمت پاریس حرکت کنیم.

مطمئنم دیگه حسابی براتون جا افتاده که، خانواده دوستم مراکشی هستن و یه لباس مراکشی خیلی قشنگ بهم هدیه دادن. از نظر خونگرمی و محبت کردن، با این خانواده مراکشی شباهت زیادی به هم داشتیم. اینکه حس می‌کردن بابت هدیه‌ها و سوغاتی‌هایی که من براشون بردم، بهم هدیه بدن و به نوعی هر طوری تلاش می‌کردن محبت‌شون رو بهم نشون بدن.

بعد از صبحونه خوشمزه فرانسوی با چای مراکشی، رفتیم سمت آلمان و فروشگاه‌های Aldi و Muller که کمی خرید کنیم. کلی دستگاه‌های جالب دیدم.

دستگاه بازیافت پلاستیک که در ازای انداختن بطری های مشخص، کوپن تخفیف برای خرید از فروشگاه می‌داد. دستگاه برش زدن نان که اینقدر برام جذاب بود که از دستگاه فیلم گرفتم.

از اونجایی که هنوز وقت داشتیم، توی شهر دوستم که خودشون سن‌وی تلفظ می‌کردن چرخ زدیم و چند جایی رو دیدم. متاسفانه اسم کلیساها و یادبودهایی که دیدم رو فراموش کردم و سرچ کردن تو اینترنت کمک زیادی بهم نکرد.

به جز بناهای تاریخی، ماشین‌ها هم برای من جذابیت خاصی داشتن، مثل دیدن ژیان!

عکس‌های بیشتر رو می‌تونید در قسمت هایلایت اینستاگرام ببینید.

بعد از خرید و گردش در شهر برای ناهار به خونه دوستم برگشتیم و با یه غذای مراکشی بسیار خوشمزه، ازم پذیرایی کردن. غذای Moroccan Couscous که رسم روز جمعه شون بود.

روزهای جمعه، یا این غذا یا یه غذای دیگه که متاسفانه اسمش رو یادم نمیاد رو درست می‌کردن و همه خانواده از یک ظرف غذا می‌خوردن.

دو تا دستور پخت از این غذا رو توی اینترنت پیدا کردم اما کمی تفاوت دارن با نحوه پختی که مادر دوستم این غذا رو تدارک دیده بودن.

دستور پخت اول رو در این لینک بخونید.

دستور پخت دوم رو در این لینک بخونید.

از اونجایی که خانواده دوستم با من مثل عضوی از خانواده‌شون برخورد می‌کردن، همگی با هم توی همین سینی توی عکس غذا خوردیم. لیوان‌های کناری هم دوغ بود که طعم مشابهی با دوغ‌های قوطی پاکبان داشت.

ترکیباتش تا اونجایی که فهمیدم:

• گوشت
• هویج
• نخود
• یه چیزی شبیه بادمجون یا کدو
• سایر موارد

تجربه خوشمزه و دلچسبی بود. سعی کنید به قول معروف از comfort zone خارج بشید و خوراکی‌های جدید رو تجربه کنید. البته مطمئن باشید در سفر به چین همین عقیده رو نخواهم داشت. ?

این تجربه هم ماند به یادگار و مطمئنم اگه به مراکش برم یا باز مهمون دوستم باشم، ازشون می‌خوام باز همین غذا رو درست کنن.

بعد از ناهار وسایل رو جمع کردیم و آماده برای رفتن. برای رفتن به پاریس BlaBlaCar گرفته بودیم. یه چیزیه مثل همین تاکسی‌های اینترنتی خودمون برای سفرهای مختلف درون‌شهری و برون‌شهری و بین‌شهری و اینا و به صورت اشتراکیه. مثلاً آقا یا خانم راننده میاد می‌گه من این ساعت از این مبدا می‌خوام برم این مقصد. شما می‌تونین درخواست بدین و راننده درخواست شما رو می‌خونه و پروفایل شما رو می‌بینه و اگر اوکی باشه، قبول می‌کنه.

ما با آقای راننده، جلوی ایستگاه قطار شهر Mulhouse قرار داشتیم. با ماشین دوستم به این شهر رفتیم. مثل خانواده‌های ما، خانواده دوستم هم با این اپلیکیشن‌ها و سرویس‌های جدید احساس غریبگی دارن و به خاطر احساس عدم امنیت، به خانواده دوستم نگفتیم که با بلابلاکار سفر میریم. (شباهت فرهنگ و رفتار بیداد می‌کرد)

آقای راننده به صورت اتفاقی یه آقای مراکشی بود به اسم مصطفی و وقتی دیده بود ما دو تا خانم هستیم، مسافر چهارم قبول نکرده بود تا ما راحت باشیم. از اونجایی که آقای راننده انگلیسی بلد نبود، دوستم تمام مسیر باهاش فرانسوی حرف می‌زد و من بیشتر مسیر تا پاریس رو خواب بودم.

آقای مصطفی که فهمیده بود من توریستم و از ایران اومدم، توی پاریس ما رو گردوند و ایفل و میدان شارل دوگل رو نشونم داد. وقتی می‌رسیدیم به محوطه دوستم می‌گفت Let’s Do Chinese و ما سریع از ماشین پیاده می‌شدیم تند تند عکس می‌گرفتیم و می‌رفتیم. بین فرانسوی‌ها این اصطلاح شده. هم اینکه توریست چینی زیاد دارن و چینی‌ها تند تند عکس می‌گیرن و میرن.

در نهایت ما رو به خونه دوستم رسوند. در آخر هم کلی هدیه و سوغاتی بهم داد. من هم یه بسته لواشک بهش دادم.

و این گونه روز سوم سفر هم به پایان رسید.

– – –

پی‌نوشت: تمام توانم رو جمع کردم تا به پایان روز سوم برسم. برای اینکه روز چهارم و اولین دیدار من با پاریس فوق‌العاده دوست داشتنی بود. پر از هیجان و ذوق‌زدگی فراوان. امیدوارم بتونم حسی که تو اون لحظات داشتم رو از طریق این نوشته‌های وبلاگ و سفرنامه باهاتون شریک شم.

– – –

سفرنامه اروپا – قسمت اول – مقدمات سفر

سفرنامه اروپا – قسمت دوم – پرواز رفت

سفرنامه اروپا – قسمت سوم – خاک غریب

سفرنامه اروپا – قسمت چهارم – روز اول

سفرنامه اروپا – قسمت پنجم – روز دوم صبح تا ظهر

سفرنامه اروپا – قسمت ششم – روز دوم بعدازظهر تا شب

سفرنامه اروپا – قسمت هفتم – روز سوم

سفرنامه اروپا – قسمت هشتم – روز چهارم صبح تا ظهر

سفرنامه اروپا – قسمت نهم – روز چهارم بعدازظهر تا شب

سفرنامه اروپا – قسمت دهم – روز پنجم

سفرنامه اروپا – قسمت یازدهم – روز ششم – صبح تا بعدازظهر

سفرنامه اروپا – قسمت دوازدهم – روز ششم – بعدازظهر تا شب

سفرنامه اروپا – قسمت ۱۲+۱ یا قسمت آخر – روز هفتم

از آلمان، شهر فرانکفورت با قطار به سمت سوئیس و شهر بازل حرکت کردم. با دوستم قرار گذاشته بودم که ایستگاه قطار بیان دنبالم. دوستی که میگم رو از طریق سایت couchsurfing با هم آشنا شده بودیم و اردیبهشت ۹۶، چند روزی رو در شیراز مهمان ما بودن و اینقدر مهربون بودن که با هم بیشتر از دوست و حتی خانواده شدیم.

شهر بازل، شهر مرزی فرانسه و آلمان و سوئیس هست و تقریباً بزرگترین ایستگاه قطار اون محدوده رو داره و نزدیک‌ترین ایستگاه قطاری که من میتونستم بهش برم و نزدیک به شهر Saint Louis یا سن‌وی که خونه دوستم اونجا بود. که البته این شهر تو فرانسه است.

به همین راحتی، در عرض کمتر از یک ساعت، سه تا کشور رو رد شدم. آلمان، سوئیس و فرانسه! از اونجایی‌که خط موبایلم رومینگ بود، هر لحظه اسمس اپراتور اون کشور برام میومد تا هزینه‌هام رو بدونم و تو دو روز اول که بین این سه تا کشور بودم، فکر کنم همراه اول هم قاطی کرد از بس اسمس رومینگ و تغییر اپراتور برام فرستاد.

با ورود به خونه دوستم که اصالتاً مراکشی بودن، یه پذیرایی و مهمان‌نوازی خیلی خیلی گرم داشتم. با عصرونه بسیار خوشمزه شروع شد و وقتی خواستم برای جمع کردن میز کمک کنم، مادرش گفتن اومدی تفریح و گردش، پاشید برید بیرون.

خوراکی‌های خوشمزه، شیرینی و کیک‌ها رو هم مادر دوستم درست کرده بودن که همگی شیرینی‌جات مراکشی هستن.

قبل از بیرون رفتن، سوغاتی‌هایی که از ایران گرفته بودم رو بهشون دادم، من برای سوغاتی، حلوای مسقطی لاری، مویز، نبات، زعفران، آجیل، خرما و اینجور چیزا برده بودم، واقعاً نمی‌دونستم چی ببرم که خودشون بهترش رو نداشته باشن. برای دوستم که هم مسلمونه، روسری هدیه گرفته بودم و کیف گلیمی. یک دستبند هم که خودم بافته بودم و یک گیره روسری که خواهر هنرمندم درست کرده بود.

وقتی جایی مهمان هستید، سعی کنید مهمان‌های خوبی باشید. بالاخره من نماینده‌ای بودم از ایران، بین یک خانواده مراکشی که حدود ۴۰ سال بود ساکن فرانسه هستند. باید طوری رفتار می‌کردم شایسته ایران و کشورم. همونطور که وقتی دوستانم تو ایران مهمان ما بودن می‌خواستیم مهمان‌نوازی اصیل ایرانی رو ببینن، حالا باید مهمان خوبی براشون می‌بودم.

پدر مادر دوستم به زبان عربی صحبت می‌کردن و دوستم ترجمه می‌کرد حرفامون رو برای هم‌دیگه، فقط لبخند زبان واحدمون بود 🙂 در نهایت هم من چند کلمه صبح بخیر شب بخیر رو به عربی یاد گرفتم، سلام علیکم که بین ما و اونها مشترک بود و اونها هم احوالپرسی رو به فارسی یاد گرفتن (خوبی؟ خوبم)

کمی تو شهر Saint Louis یا همون سن‌وی به بیان خودشون چرخیدیم و بعدش با رد شدن از رود راین رفتیم آلمان و رو یه تپه‌های خیلی قشنگ که می‌شد سه تا کشور رو در یک قاب دید.

تو عکسی که در بالا می‌بینید، بعد از تپه اول آلمان، بعد از رود راین، سمت راست می‌شه فرانسه و سمت چپ می‌شه سوئیس.

این تپه‌ها اینقدر قشنگ و آرامش‌بخش بودن، دوستم می‌گفت هر وقت دوست داره تنها باشه و فکر کنه میاد اینجا و واقعاً سکوت و آرامش بی‌نظیری داشت.

تا قبل از اینکه من برسم اروپا، هوا خیلی گرم بوده و همون روز بارون خیلی خوبی اومده بود که دوستم می‌گفت خیلی خوب شد که هوا اینقدر بهتر شده.

از تپه‌ها برگشتیم سمت فرانسه، از شهر Huningue رد شدیم که به شهر سن‌وی چسبیده، مثل شهرهای شمال ایران. توی یه پارک قشنگ که یه رودخونه کوچیک وسطش بود قدم زدیم، قایقرانا داشتن تمرین قایق سواری می‌کردن و واقعاً جالب و لذت‌بخش بود که اینقدر خوب از تمام منابع شهرشون استفاده می‌کنن.

این عکس‌ها حدود ساعت ۹ شب گرفته شده و خب هنوز روزه! خورشید حدود ساعت ۹ و نیم غروب می‌کرد. بعد از گشت و گذار، برگشتیم خونه و مادر دوستم سبزی پلو و کوفته درست کرده بودن، سبزی‌پلو با ادویه مراکشی بود که به شدت خوشمزه بود، کوفته هم شبیه به کباب ماهیتابه‌ای ما بود که همونطور که مشخصه، هیچ عکسی از این شام خوشمزه در دست نیست.

بعد از شام هم دیگه من هیچی یادم نیست، به گفته دوستم در حالی که داشتم باهاش حرف می‌زدم، از خستگی زیاد خوابم برده. البته خب بی‌خوابی شب قبل، ۲٫۵ ساعت عقب بودن ساعت زمانی آلمان و فرانسه نسبت به ایران هم بی‌تاثیر نبود. جت‌لگ شدن رو تقریباً واسه اولین بار تجربه می‌کردم و فکر نمی‌کردم با ۲٫۵ ساعت اختلاف زمانی برام اتفاق بیفته.

تمام این لحظات ۱۷ مرداد ۱۳۹۷، یک روز پیش از پایان ۳۰ سالگی، برای من خاطره شد. شاید هیچ‌وقت احساس این لحظاتم تو هیچ کلمه و جمله‌ای نگنجه، تمام تلاشم، تمام اتفاقاتی که تا رسیدن به این لحظه افتاد، همه و همه تا ابد تو قلبم حک شده.

اگه دوست دارید کاری تو زندگی انجام بدین، براش تلاش کنین، دوست دارین جهانگرد بشین، سفر برید، حتی شده سفر رو با رفتن به اطراف شهر خودتون شروع کنید. گرچه من سفرهای ساده و دست یافتنی‌تر رو دوست ندارم، همیشه دنبال هدف‌های دورتر مثل اروپا بودم. روح من یه جایی بین ایران و اروپا سرگردانه، نه متعلق به اینجام نه اونجا. فقط و فقط تو سفر به آرامش می‌رسه روحم.

– – –

پی‌نوشت: چی دوست دارین از سفر بدونین؟ هر سوالی دارین بپرسین.

– – –

سفرنامه اروپا – قسمت اول – مقدمات سفر

سفرنامه اروپا – قسمت دوم – پرواز رفت

سفرنامه اروپا – قسمت سوم – خاک غریب

سفرنامه اروپا – قسمت چهارم – روز اول

سفرنامه اروپا – قسمت پنجم – روز دوم صبح تا ظهر

سفرنامه اروپا – قسمت ششم – روز دوم بعدازظهر تا شب

سفرنامه اروپا – قسمت هفتم – روز سوم

سفرنامه اروپا – قسمت هشتم – روز چهارم صبح تا ظهر

سفرنامه اروپا – قسمت نهم – روز چهارم بعدازظهر تا شب

سفرنامه اروپا – قسمت دهم – روز پنجم

سفرنامه اروپا – قسمت یازدهم – روز ششم – صبح تا بعدازظهر

سفرنامه اروپا – قسمت دوازدهم – روز ششم – بعدازظهر تا شب

سفرنامه اروپا – قسمت ۱۲+۱ یا قسمت آخر – روز هفتم

این داستان: ایران ایر

قصه از اونجایی شروع شد که برای مسیر تهران – کلن برای دو نفر مسافر بلیط صادر کردم، مطابق با ویزا (۱۵ روزه توریستی) از تاریخ ۲۸ اسفند تا ۱۳ فروردین (۱۹ مارچ به ۲ آپریل) با خیال راحت از اینکه پرواز مستقیم به کلن هستش و دیگه دردسر استاپ و عوض کردن هواپیما و معطلی و تاخیر و هزار تا مسئله دیگه رو نداریم.

روز یکشنبه ۱۳ اسفند، ساعت ۱۷:۳۰ عصر، ۱۵ روز مانده به پرواز، ایران ایر خبر داد که پرواز برگشت شده ۳ آپریل!!!!! یعنی یک روز دیرتر و یک روز طولانی‌تر از ویزای مسافر! در فرودگاه امام خمینی با این بلیط مسافر رو سوار نمی‌کردن و حتی اگر سوار می‌کردن در فرودگاه کلن آلمان، مسافر دیپورت می‌شد!

سه روز تمام، درگیری با ایران ایر به عنوان نماینده آژانس هیچ نتیجه‌ای نداشت، کارمند مسئول ایران ایر، خیلی ساده میگه همینه که هست! بیا پولت رو پس بدم.

قطعاً با وضعیت بلیط های عید آشنایی دارین، هر بلیطی تو این فاصله نسبت به عید حداقل ۵ میلیون برای هر نفر قیمتش میشه و ما بلیط ایران ایر رو با قیمت ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان تهیه کرده بودیم. ماهیت پروازهای بین‌المللی همینطوره که هر چه زودتر تهیه کنین ارزون‌تر می‌شه و رو همین حساب ما ۲ ماه زودتر تهیه کردیم تا بتونیم نرخ پایینی رو برای پرواز داشته باشیم و بودجه مسافر برای بقیه سفرش هزینه بشه.

تمامی هتل‌ها و بلیط‌های داخلی اروپای مسافر هم غیر قابل استرداد بود! چرا؟ چون مسافر ۶ ماهه برای این سفرش برنامه‌ریزی کرده و با خیال آسوده بر اساس بلیط ایران ایر، شهرهای انتخابی اش رو مشخص کرده و ….

در نهایت، ما از ایران ایر خواستیم پرواز فرانکفورت رو که روز ۲ آپریل برقرار هستش رو برای مسافر جایگزین کنه و ایران ایر با کمال پررویی و وقاحت میگه من این کار رو نمی‌کنم مگر اینکه تو بهم پول بدی!!!!! اون هم تو چه شرایطی؟ شرایطی که تمام قوانین پروازهای بین‌المللی میگن که ایرلاین موظف هست بلیط مشابه رو برای مسافر به صورت رایگان ارائه بده، تمامی مدیران و مسئولان ایران ایر هم همین رو می‌گفتن که باید بلیط فرانکفورت رو برای شما جایگزین کنیم اما مسئول مربوطه می‌گفت باید و باید نفری ۳۰۰ هزار تومان به ما جریمه بدین!

من تاکید می‌کردم که شما پرواز رو تغییر دادین و مسافر بر اساس ویزاش باید ۲ آپریل برگرده و شما موظفید بدون جریمه این رو تغییر بدین و خیلی راحت گفتن همینه که هست، نمی‌خوای بیا پولت رو پس بدم!!

تا آخرین وقت اداری روز سه شنبه ۱۵ اسفند، ۱۳ روز مانده به پرواز، من به عنوان آژانس هر گونه پیگیری لازم رو کردم و هیچ، تاکید می‌کنم هیچ جوابی نگرفتم!

روز چهارشنبه ۱۶ اسفند، ۱۲ روز مانده به پرواز، من به عنوان خود مسافر تماس گرفتم با واحد شکایات ایران ایر و به من شماره‌ای دادن از مدیریت پروازهای خارجی. تاکید می‌کنم به عنوان خود مسافر زنگ زدم و گفتم آژانس به من گفته باید رایگان این تغییر انجام بشه و ایران ایر قبول نمی‌کنه!

مدیر یا مسئول پروازهای خارجی به من گفت ما یک ماه پیش به آژانس‌ها اعلام کردیم که این پرواز تغییر کرده، نه ۴ روز پیش! من با دانشی که داشتم، گفتم آزانس از بخش اطلاعیه‌هاش برای من اسکرین‌شاتی فرستاده که تاریخ دقیق و ساعتی که ایران ایر اطلاع تغییر پرواز رو داده برای من فرستاده! ایشون قبول نکردن و حتی گفتن آژانس به ما تاییدیه داده و همون پرواز ۳ آپریل برای شما نهایی شده، با توجه به اینکه آژانس صادر کننده خودم بودم و می‌دونستم چنین اتفاقی هرگز نیفتاده، بهشون گفتم من هیچ تاییدیه‌ای ندادم و اگر به هر قسمی این بلیط نهایی شده باشه، از آژانس و از ایران ایر شکایت می‌کنم و تمام ضرر و زیان سفرم رو از شما می‌گیرم.

بعد از این صحبت، من مستقیم با واحد شکایات سازمان هواپیمایی کشوری تماس گرفتم و تمام موارد و صحبت‌های انجام شده رو منتقل کردم، تمام حرفایی که به عنوان نماینده آژانس با ایران ایر بحث کرده بودم و تمام مواردی که به عنوان مسافر صحبت کرده بودم.

جواب سازمان هواپیمایی کشوری که قراره تخلفات ایرلاین رو پیگیری کنه جای تامل داره:

“اگر تا ۶ روز قبل از تاریخ پرواز به شما اطلاع داده باشن، هیچ مشکلی نیست و ایرلاین فقط موظفه پول شما رو پس بده!”

۶ روز قبل از پرواز ۲ آپریل که تبدیل شده به ۳ آپریل، اون هم توی مقصدی که ویزای مشخص و مدت اقامت مشخص داره! یعنی اگر مسافر در طول سفر باشه و تا تاریخ ۲۷ مارچ، ایران ایر بگه که پرواز ۲ آپریل انجام نمیشه، از نظر خودشون کاملاً قابل قبوله! و همینه که هست!

در نهایت به سازمان هواپیمایی کشوری گفتم که می‌خوام شکایت کنم و گفت متن شکایت رو بنویس و فکس کن. بعد از این دو مکالمه آخر با مدیر پروازهای خارجی ایران ایر و واحد شکایات سازمان هواپیمایی کشوری، در نهایت با من تماس گرفتن که پرواز شما رو جایگزین می‌کنیم و بلیط قطار کلن به فرانکفورت رو هم براتون صادر می‌کنیم که البته در نهایت چون بلیط با قیمت اصلی ایران ایر صادر نشده بود و با تخفیف برای مسافر صادر شده بود، بلیط قطار رو ندادن! در کمترین حالت مسافر من ناچاره حدود ۲۰ یورو برای هر نفر برای قطار کلن به فرانکفورت پرداخت کنه که نه تنها ایران ایر قبول نمی‌کنه هیچ سازمان دیگه‌ای هم در تهران و ایران حمایتی از منشور حقوقی مسافر نداره.

یه بخش دیگه از ضرر و زیان‌های مسافر رو هم لازم می‌دونم بگم.

۱- بلیط قطار کلن به فرانکفورت که توضیح داده شد! حداقل ۵۰ یورو

۲-  مسافر بر اساس برنامه سفری که تنظیم کردیم، دو روز قبل از پرواز برگشت با یک پرواز داخلی اروپایی که کاملاً غیرقابل استرداد هست به شهر کلن برمی‌گرده. این بلیط از نظر قیمتی دقیقاً دو برابر همون بلیط به مقصد فرانکفورت بود! تا اینجا اولین ضرری که به مسافر خورده که عدد کمی هم نبود! حداقل ۱۵۰ یورو

۳- بخش دوم ضرر مسافر، هتل کلن هست که برای ۲ شب برنامه ریزی شده، غیر قابل استرداده و مسافر مجبوره بره فرانکفورت برای پرواز برگشت، اگر بخواد صبح روز پرواز به سمت فرانکفورت بره کاملاً ریسکه، در نتیجه مجبوره شب قبل بره فرانکفورت و یک هزینه هتل فرانکفورت هم به هزینه‌هاش اضافه شده! که الآن اگر هتلی هم نزدیک فرودگاه پیدا بشه برای یک شب حداقل ۷۰ یورو هزینه داره!

شما فقط تصور کن ۶ ماه برای یک سفر برنامه‌ریزی کردی، پس‌انداز کردی، بودجه تعیین کردی و هزار تا کار دیگه! بعد ۱۵ روز قبل از شروع سفرت، ایرلاین معتبر کشورت چنین بلایی سرت بیاره!

لازم به ذکره ما طی چند ماه گذشته، دو تا ایرلاین رو داشتیم که پروازهاشون به تهران لغو شد، اتحاد و تای ایرویز، هر دوی این ایرلاین‌ها، پروازهای قطر ایرویز و امارات که هم کلاس پروازی و هم کلاس نرخی‌شون چندین برابر بلیط مسافر بود رو جایگزین کردن!

اما ایران ایر، ایرلاین کشور عزیزمون، میگه: همینه که هست!

– – –

پی‌نوشت ۱: این تجربه باعث شد من به عنوان یک ایرانی دیگه هیچ‌وقت یه پرواز ایرانی رو به مسافرهای که توریستی می‌رن و ویزای مدت دار دارن پیشنهاد ندم! و این به نظرم شرمساریه که منِ ایرانی اینقدر از یک سازمان ایرانی شاکی باشم و حاضر نباشم به کسی پیشنهادش بدم!

پی‌نوشت ۲: البته اگر در نهایت پرواز ایرانی تاریخ مناسبی داشته باشه و مسافر به اون اصرار داشته باشه، از مسافر خواهش می‌کنم دو روز از برنامه سفر کم کنه و بلیطش کمتر از طول مدت ویزا باشه.

پی‌نوشت ۳: برای املای درست کلمه معظل یا معضل من خیلی جستجو کردم و هر سایت ممکن رو دیدم، از اونجایی که با هر دو مورد نوشته شده بود، ترجیح دادم هر دو رو بذارم.

یکی از معروف‌ترین میدان های شیراز، فلکه گاز هست. هر کسی وارد شیراز میشه می‌پرسه: “فَلَکه‌ی گازووو کجاست؟” دریغ از اینکه نمی‌دونن شیرازی‌ها اصلاً اووو آخر این عبارت نمی‌ذارن و اینطوری میگن: “فِلْکِی گاز“

حالا چرا آخر این کلمه اووو نمی‌ذاریم، اگه زبان فارسی رو یادتون باشه، اسم‌های معرفه داشتیم و نکره، اسم‌های معرفه تو گویش زیبای شیرازی، اووو نمی‌گیرن، فقط اسم‌های نکره. پس دیگه تا یه شیرازی دیدین نگین فلکه گازووو، ما بهتون می‌خندیم [ایموجی خنده]

این میدان در شمال شیراز واقع شده. فاصله این میدان تا دروازه قرآنبسیار کوتاه است. نام جدید آن میدان آزادی است.

وقتی از دروازه‌قرآن وارد شهر میشین، دو راه دارین برای رسیدن به فلکه گاز، که بهترین راه، نه راه اول هست نه راه دوم، از مردم سوال بپرسید تا آدرس رو به شما نشان بدن.