سلام

ادامه این سفر ۸ ساعته ۳۰ هزار قدمی رو با من همراه باشید.

برای ادامه، شاید بد نباشه یه دیدگاه کوچیکی از نقشه مسیر داشته باشید. اینکه موفق شدم این همه جا رو ببینم، علتش همین نزدیکی جاذبه‌های گردشگری بود.

از رستوران VAPIANO حرکت کردیم، از جلوی موزه حمل و نقل (Dresden Transport Museum) رد شدیم تا به شاخص‌ترین جاذبه گردشگری درسدن از دیدگاه سایت‌های گردشگری برسیم.

گفتم از دیدگاه سایت‌ها، چون نظر من قطعاً چیز دیگه است که در ادامه خواهیم دید.

این جاذبه گردشگری شاخص که واقعاً هم خیلی شاخص و جذاب بود، جایی نیست جز کلیسای بانوان (Frauenkirche – در زبان آلمانی Fraen یعنی بانوان و Kirche یعنی کلیسا) – عکس اول این پست، عکس همین کلیسای زیباست.

کلیسای بانوان درسدن نشانه‌ای از زجر کشیدن شهروندان آلمان بعد از ویران شدن آن در جریان بمباران جنگ جهانی دوم است. این بنا در سال ۲۰۰۵ بعد از یک دوره طولانی و سخت مورد بازسازی قرار گرفت. این کلیسا شاید مشهورترین بنای درسدن باشد و تصویر ویرانه آن در دید جهانیان نشانه‌ای از خرابی‌های جنگ جهانی دوم است. در مراسم افتتاح دوباره کلیسا و در حین مراسم تقدیس اسقف «یوآخین بوهل» گفت: «زخمی عمیق که برای مدت طولانی خونریزی داشته است می‌تواند درمان یابد. از میان نفرت و اهریمنی که در یک جامعه وجود دارد مصالحه می‌تواند رشد کند و صلح را ممکن سازد».

از تاریخ و جزییات تاریخی بگذریم، تو سایت‌های مختلف می‌تونین در مورد تاریخچه این کلیسا بخونید. اگر دل و طاقت دیدن ویرانه‌ها رو ندارین، سعی کنین عکس‌های گذشته این جاذبه گردشگری رو نبینید. من هم اشتباه کردم دیدم، حالم دگرگون شد و حس و حالش شبیه به حس و حال یادبود هولوکاست برلین بود برام. پر از درد و رنج! پر از سیاهی و مرگ!

بگذریم و اما بگم از حس و حال این فضا.

محوطه جلوی این کلیسا به نسبت تمام محوطه‌های اطراف کلیساهای مختلف وسیع‌تر بود، چندین مجسمه از اشخاص معروف هم در این محوطه دیده می‌شد. این محوطه که می‌گم به Neumarkt شناخته می‌شه. یکی از مجسمه‌های موجود هم Martin Luther Statue است / می‌باشد.

شاید این محوطه وسیع به برجسته‌تر شدن این کلیسا کمک کرده، شاید هم عظمت و زیبایی این کلیسا اونقدر زیاده که نیازی به این حواشی نداره.

تو این محوطه، هنرمندهای مختلفی مشغول به هنرنمایی بودن، موسیقی خیابونی بی‌نهایت دلنواز و این حباب‌سازها (نمی‌دونم به هنرشون چی می‌گن).

از همه این‌ها که بگذریم، نمای درونی این کلیسا بی‌شک یکی از زیباترین‌هاست.

آرنولف برینگ مورخ مشهور آلمانی می‌گوید: کلیسای بانوان درسدن نه تنها یک کلیسا است بلکه نشانه‌ای از سقوط شهر بود. من فکر می‌کنم اینکه آلمان‌ها سعی می‌کنند بخش‌هایی از گذشته شهر خود را دوباره به دست آورند بسیار مفید است چرا که خواهند دانست گذشته‌ای داشتنه‌اند.

اون نقشه‌ی بالایی رو یادتونه؟ مسیر رو از جلوی Academy of Fine Arts Dresden ادامه دادیم، Albertinum رو ضلع غربی‌اش دیدیم و به باغ Brühlschen رفتیم تا برسیم به Brühl’s Terrace

نمی‌شه گفت بام، بیشتر شبیه بام رودخونه بود. اکثر قایق‌های تفریحی تو اسکله رو‌به‌روی این باغ و تراس ایستگاه‌شون بود. اسکله نمی‌شه گفت، بیشتر شبیه ایستگاه قایق‌های تفریحی

فضای مطبوعی برای پیاده‌روی و حتی نشستن داشت. بشینی و ساعت‌ها به رود نگاه کنی. درسته هیچ رودی راین نمی‌شه، ولی هر رودی قشنگی خودش رو داره. مثل این رود الب یا البه!

تو این باغ دو تا مجسمه هم وجود داره که جنبه تاریخی و جاذبه گردشگری داره:

• Delphinbrunnen
• Moritzmonument

بعد از این باغ و تراس، در مسیر پیاده‌روی Terrassenufer حرکت کردیم، از جلوی Academy of Fine Arts Dresden و مجسمه Porträtbüste von Ernst Rietschel و شاید دیوان عدالت یا ساختمان دادگستری Oberlandesgericht رد شدیم و دوباره به کلیسای کاتولیک هوف (Katholische Hofkirche) که روبه‌روی پل آگوستوس بود رسیدیم.

بقیه سفر در قسمت بعدی ایشالا.

– – –

تصاویر این سفر رو هم می‌تونید در هایلایت اینستاگرام ببینید.

– – –

سفرنامه درسدن – قسمت اول

سفرنامه درسدن – قسمت دوم

سفرنامه درسدن – قسمت سوم

سفرنامه درسدن – قسمت چهارم

سفرنامه درسدن – قسمت پنجم

سفرنامه درسدن – قسمت ششم

سفرنامه درسدن – قسمت هفتم

سفرنامه درسدن – قسمت هشتم

سفرنامه درسدن – قسمت آخر

سلام

بریم سراغ ادامه این سفر ۸ ساعته؟

بریم بریم [ایموجی ذوق زده و سرشار از هیجان – از این استیکر متحرک‌های تلگرام]

یه کمی برگردیم به عقب، به قبل از پیدا کردن رستوران، به بعد از رد شدن از پل آگوستوس

وقتی از پل رد شدیم، یه طوری تو تاریخ غرق شدیم که ناهار رو فراموش کردیم. بین جاذبه‌های گردشگری که همون ابتدا روبه‌روی پل آگوستوس هستن گشتیم. کلیسای درسدن، گِئورگِنتور و صف شاهزادگان (Fürstenzug)، ورودی Hausmannsturm و مجسمه Friedrich August dem Gerechten رو دیدیم، اجرای زیبای نوازندگان خیابونی رو شنیدیم و حرکات نمایشی آقای خرس قطبی رو دیدیم.

برای این قسمت به علت خیلی درب و داغون بودن عکس‌هایی که گرفتم، ناچارم پناه ببرم به سایت ۵۰۰px:

توی این عکس، از سمت راست:

• پل آگوستوس
• کلیسای درسدن Katholische Hofkirche
• ورودی Hausmannsturm
• Oberlandesgericht Dresden
• Academy of Fine Arts Dresden

رو می‌بینین.

آدم اگه فرصت داشته باشه، می‌تونه ساعت‌ها همین طرف رودخونه بشینه و هی ذوق کنه! چه عجیبه تاریخ و چه عجیبن این یادبودهای تاریخ!

– – –

تصاویر این سفر رو هم می‌تونید در هایلایت اینستاگرام ببینید.

– – –

سفرنامه درسدن – قسمت اول

سفرنامه درسدن – قسمت دوم

سفرنامه درسدن – قسمت سوم

سفرنامه درسدن – قسمت چهارم

سفرنامه درسدن – قسمت پنجم

سفرنامه درسدن – قسمت ششم

سفرنامه درسدن – قسمت هفتم

سفرنامه درسدن – قسمت هشتم

سفرنامه درسدن – قسمت آخر

سلام

بخش شمالی رود الب رو تا ساعت ۱۲ و نیم ظهر دیدیم و تصمیم داشتیم اول ناهار بخوریم و بعد به گشت و گذار در بخش جنوبی بپردازیم.

از روبه‌روی سوارکار طلایی به سمت پل آگوستوس حرکت کردیم. از تاریخ که بگذریم، از قسمت‌های زیادی از پل که در حال ترمیم هم بود بگذریم، دلم می‌خواد تو این بخش، در مورد حس اونجا بگم.

تصور کنین از یه خیابون سرسبز قشنگ به یه مجسمه طلایی رسیدین که حسابی چشم‌نوازه، رو‌به‌روی شما یه ساختمونی وجود داره که نمی‌دونید تاریخیه یا نه و وقتی تلاش می‌کنین با وجود پرتو مستقیم خورشید چشماتون رو باز کنین، اون طرف پل تاریخ زنده با شما حرف می‌زنه، طوری که دلتون می‌خواد کل مسیر پل آگوستوس رو بدوید و در تاریخ غرق بشید. تاریخی که بعد از جنگ باز ساخته شده. تاریخی که مثل ققنوس از دل خاکستر دوباره متولد شده.

کمی هم از تاریخ بگم، در همین محل پل آگوستوس، از قرن دوازدهم پلی وجود داشته. در قرن هجدهم، زیر نظر آگوستوس قوی دوم، در بین سال‌های ۱۷۲۷ تا ۱۷۳۱ یک پل با ۱۲ طاق ساخته می‌شه.

البته پلی که امروزه می‌بینیم در قرن بیستم ساخته شده که بخش تاریخی جنوبی رو به محله جدید شمالی وصل می‌کنه. سه خط Tram از روی این پل رد می‌شه. فعلاً هم پروسه بازسازی و ترمیم خط قطار روی پل در حال انجام بود. این یک اتفاق طبیعیه. توی برلین هم تقریباً هر ۶ ماه یک بار نوبتی یه بخشی از ایستگاه‌ها رو تعطیل می‌کنن و ریل‌ها رو با ریل جدید تعویض می‌کنن.

وقتی از پل رد شدیم، یه طوری تو تاریخ غرق شدیم که ناهار رو فراموش کردیم. بین جاذبه‌های گردشگری که همون ابتدا روبه‌روی پل آگوستوس هستن گشتیم. کلیسای درسدن، گِئورگِنتور و صف شاهزادگان (Fürstenzug)، ورودی Hausmannsturm و مجسمه Friedrich August dem Gerechten رو دیدیم، اجرای زیبای نوازندگان خیابونی رو شنیدیم و حرکات نمایشی آقای خرس قطبی رو دیدیم.

که البته همونطوری که می‌دونید، عکس‌های بیشتر از این جاذبه‌های گردشگری رو به همون ترتیبی که من دیدم، می‌تونین در هایلایت اینستاگرام ببینید.

اما به هر صورت گرسنگی بر ما غلبه کرد و با گشتن در گوگل‌مپ نزدیک‌ترین رستوران رو پیدا کردیم که یک رستوران ایتالیایی زنجیره‌ای هست به اسم VAPIANO. به آدرس Schössergasse 14, 01067 Dresden

برای رسیدن به این رستوران از کنار Old and New Green Vault و Dresden Castle رد شدیم.

این تجربه در VAPIANO یکی از بهترین و متمایز‌ترین تجربه‌های من در رستوران محسوب می‌شه. وقتی وارد رستوران می‌شین، یه کارت به شما داده می‌شه، شما می‌تونین در قسمت بار یا قسمت آشپزخانه، مستقیم به آشپز یا بارمن (نمی‌دونم به مسئول نوشیدنی چی می‌گن) یا باریستا غذا یا نوشیدنی که می‌خواین رو سفارش می‌دین و براتون تهیه می‌کنه، کارتی که دادن رو روی صفحه مخصوص می‌ذارین و سفارش‌تون به کارت اضافه می‌شه تا در آخر بتونین هزینه رو پرداخت کنین.

برای پاستا، پیتزا و لازانیا و سالاد بخش‌های جدا از هم داشتن. توی این عکس می‌تونین ظاهر بخش آشپزخانه رو ببینین.

سرآشپز یکی یکی اجزای غذا رو از شما می‌پرسه که آیا دوست دارین این ادویه یا این مواد اضافه بشه یا نه، شما هم می‌تونین بر اساس سلیقه یا حساسیت غذایی، هر چیزی رو از غذای انتخابی کم کنید یا حتی موارد بیشتری رو سفارش بدین. توی منو نوشته شده که چه مواد اولیه‌ای رو می‌تونین بیشتر درخواست کنین.

مثلاً من گفتم که پیاز رو نزنه ولی سیر رو بیشتر بزنه. علاقه وافری به سیر دارم.

همین که از اولین مرحله پخته شدن غذا تا آماده شدن رو می‌بینید، یه جذابیت خاص و عجیبی داره. برای همین می‌گم تجریه متمایزی بود و بین تمام تجربه‌های رستوران که داشتم شاخصه.

غذایی که من سفارش دادم اسمش RAVIOLI CON RICOTTA E RUCOLA بود، خود آشپز گفت راویولی Regular، همون نرمال یا عادی.

از سایت رستوران می‌تونین منوی رستوران رو دانلود کنین. توی رستوران منوی انگلیسی زبان هم داشتن که بسیار خوشحال و خرسندکننده بود.

از نظر حجم غذا و خوشمزگی هم هر چی بگم کم گفتم دیگه! همه چی عالی و نمونه!

بد بودن عکس‌ها رو هم به بزرگی خودتون ببخشید، به علت گرسنگی و عجله در خوردن غذا، فقط سریع عکس گرفتم که به یادگار بمونه. خیلی گشتم بتونم یه عکس قشنگ از غذام تو اینستاگرام پیدا کنم، ظاهراً آدمایی که راویولی سفارش می‌دن اینستاگرامی نیستن. [ایموجی خنده]

اون سبزی‌هایی هم که روی غذا به جهت تزیین گذاشته، اسمش رو نمی‌دونم چیه، ولی من معمولاً توی سالاد استفاده می‌کنم و بعضی‌هاش تنده و طعم جالبی به سالاد میده. احتمالاً علت وجودش روی غذا هم برای سالم‌سازی این غذای چاق‌کننده است.

یکی از تجربه‌های هیجان‌انگیز هم وجود یه مواد اولیه کاملاً جدید توی غذام بود، Pine nuts که می‌شه آجیل میوه کاج! خیلی خوشمزه بود.

نمی‌دونم VAPIANO تو کدوم کشورها شعبه داره، اما هر جا بودین، و این رستوران شعبه داشت، حتماً تستش کنین، واقعاً ارزش یه تجربه جدید و متفاوت رو داره.

اینقدر این تجربه خوبه که برای هفته آینده که دوستانم از ایران میان، توی برنامه گذاشتم. همین الآن هم که این پست رو نوشتم، یاد و خاطره اون غذای خوشمزه در ذهنم و طعمش برام زنده شد.

– – –

تصاویر این سفر رو هم می‌تونید در هایلایت اینستاگرام ببینید.

– – –

سفرنامه درسدن – قسمت اول

سفرنامه درسدن – قسمت دوم

سفرنامه درسدن – قسمت سوم

سفرنامه درسدن – قسمت چهارم

سفرنامه درسدن – قسمت پنجم

سفرنامه درسدن – قسمت ششم

سفرنامه درسدن – قسمت هفتم

سفرنامه درسدن – قسمت هشتم

سفرنامه درسدن – قسمت آخر

سلام

در ادامه مسیر این سفر یک روزه، از Simultankirche Sankt Martin در امتداد خیابون königsbrücker به سمت جنوب (کمی غرب) حرکت کردیم، تو این مسیر می‌شد خونه‌هایی شبیه به خونه‌های توی زاربروکن دید. خونه‌هایی که بعد از خراب شدن شهرها در حین جنگ جهانی، خیلی سریع با نقشه مشابه و نمای مشابه ساخته شده بود. (این برداشت من بود)

ساختمون Theater Ruin St. Pauli رو از دور دیدیم و فکر نمی‌کردم قدمت تاریخی چندانی داشته باشه، چون توی لیستم نبود، ایشالا که در سفر بعدی به این محل هم برم.

قبل از اینکه به مقصد بعدی برنامه برسیم، توی مسیر هر محل جذابی می‌دیدیم رو توی نقشه چک می‌کردم که آیا تاریخی و جاذبه گردشگری محسوب می‌شه یا نه.

مثل Artesischer Brunnen که شباهت کمی به حافظیه شیراز داشت.

برای من گردشگری فقط دیدن جاذبه‌ها نیست، قدم زدن تو دل شهر، دیدن محیط زندگی آدم‌های دیگه، روزمرگی‌های متفاوت و دیدن همین حوض و آب‌نما و جاهای بی‌اسم و نشون متفاوته. حتی زنده کردن خاطرات با پیدا کردن شباهت. مثل:

• شباهت برج تلویزیون برلین به برج میلاد
• شباهت Artesischer Brunnen درسدن به حافظیه
• شباهت Stille Wasser und Stürmische Wogen به میدان اطلسی شیراز

مقصد بعدی Golden Rider بود، اما در بین راه، هر جاذبه دیگه‌ای هم بود سر زدیم. به جز موزه و گالری هنری البته. یکی از جاهایی که دیدیم Dreikönigskirche – House of the Church Dresden بود، کلیسای سه پادشاه (ترجمه لغت آلمانی). البته در کلیسا بسته بود و نشد داخل بریم. نمی‌دونم شاید چون سر ساعت ۱۲ رسیدیم اونجا و ناقوس کلیسا به صدا در اومده بود، شاید مراسم خاصی داشتن در اون ساعت.

عکس این کلیسا رو می‌تونین علاوه بر جستجو در گوگل، در هایلایت اینستاگرام من هم ببینید.

بعد از گذشتن از مسیر Hauptstraße به Golden Rider رسیدیم. این مجسمه طلایی بسیار زیبا، از نظر موقعیت مکانی در ضلع شمالی پل آگوستوس قرار داره. در مورد این پل در ادامه (شاید هم پست بعدی) می‌گم. این مجسمه در ابتدای Hauptstraße که بلوار پیاده‌روی اصلی محله Neustadt هستش (است یا می‌باشد) قرار داره.

این خیابون Hauptstraße به صورت عجیبی من رو یاد بلوار de Clichy که Moulin Rouge در اونجا قرار داره می‌انداخت.

خب این مجسمه، مجسمه آگوستوس قویه که شبیه به امپراطور رومی لباس بر تن داره. آگوستوس قوی، یکی از مهم‌ترین حکمرانان زاکسن‌ها بوده و تعداد زیادی از جاذبه‌های گردشگری که در درسدن می‌بینیم، در دوره حکومت آگوستوس ساخته شدن.

در مدت حکومت آگوستوس قوی، درسدن به یک مرکز فرهنگی بسیار قوی تبدیل شد و لقب فلورانس الب (یا البه – رود جاری در درسدن) رو از آن خودش کرد.

این مجسمه سال ۱۷۳۴ ساخته شده. عکسش رو علاوه بر جستجو در گوگل، می‌تونید در هایلایت اینستاگرام من هم ببینید.

بعد از سوار طلایی، کمی به سمت غرب رفتیم تا به کاخ ژاپنی برسیم. داخل کاخ موزه است که از بازدیدش صرف نظر کردیم و به گشت و گذار در محوطه و باغ این کاخ پرداختیم (خیلی ادبی شد، خودتون صمیمی بخونیدش)

از اونجایی که عکس کاخ و محوطه‌اش رو می‌تونید با جستجو در گوگل یا هر موتور جستجوی دیگه ببینید، ترجیح می‌دم این عکس رو براتون بذارم:

به عنوان آدمی که OCD داره، دیدن درختایی این‌چنین مرتب و صاف باعث ایجاد هیجان شدید شد. مثل باغ لوکزامبورگ در پاریس.

بعد از این به سمت پل Augustus رفتیم (به سمت شرق برگشتیم) تا به قسمت جنوبی رود الب یا البه بریم. توی نقشه‌ای که در قسمت دوم سفرنامه گذاشتم می‌تونید ببینید.

– – –

تصاویر این سفر رو هم می‌تونید در هایلایت اینستاگرام ببینید.

– – –

سفرنامه درسدن – قسمت اول

سفرنامه درسدن – قسمت دوم

سفرنامه درسدن – قسمت سوم

سفرنامه درسدن – قسمت چهارم

سفرنامه درسدن – قسمت پنجم

سفرنامه درسدن – قسمت ششم

سفرنامه درسدن – قسمت هفتم

سفرنامه درسدن – قسمت هشتم

سفرنامه درسدن – قسمت آخر

سلام

تو پست قبلی، قسمت اول سفرنامه از جزییات اولیه سفر نوشتم. تو یک روز طبیعی بود که نمی‌شد همه جاذبه‌های گردشگری درسدن رو ببینیم، برای همین تصمیم گرفتیم دو محله رو ببینیم.

کل تصمیم سفر ساعت حدود ۱۱ شب جمعه گرفته شده بود و بلیط رو تهیه کردیم، برای همین فرصت چندانی نداشتم که اطلاعات کاملی در مورد درسدن بخونم و یاد بگیرم.

چی کار کردم؟ کمی گوگل کردم، سایت‌هایی که از قدیم تو حوزه گردشگری می‌شناختم رو گشتم و جاذبه‌های گردشگری مطرح رو توی گوگل‌مپ با تگ Want to go مشخص کردم. امیدوارم با این قابلیت‌های گوگل‌مپ آشنا باشین. (شاید در آینده یک پست در مورد گوگل‌مپ بنویسم)

منابعی که ازشون لیست در آوردم:

• Get Your Guide
• Planet Ware
•  The Crazy Tourist

با چک کردن آدرس جاذبه‌های گردشگری و ثبت‌شون در گوگل‌مپ، یه چنین نقشه‌ای ایجاد شد:

البته چند تا جای دیگه رو هم رو نقشه مشخص کرده بودم که فاصله مکانی دورتری داشت، مثل: Moritzbur،  Pillnitz، Loschwitz و Panometer که به علت فاصله زیادشون متاسفانه ناچار به فداکاری شدن، ایشالا برای سفر بعدی.

صبح حدود ساعت ۱۰ و نیم رسیدیم Dresden تصمیم گرفتیم از اون نقطه بالایی سمت راست شروع کنیم و بیایم پایین. با توجه به اینکه نسبت به ایستگاه اتوبوس که در کنار ایستگاه قطار درسدن قرار داره، فاصله داشت، با Tram به این محل رفتیم. بلیط تک‌سفر درسدن ۲ یورو و ۴۰ سنته. دستگاه خرید بلیطش هم شبیه به برلینه. کلاً سیستم حمل و نقلش خیلی شبیه به برلین بود. اتوبوس، Tram و S Bahn داشت که برای مقصد ما یک خط Tram بود.

شب قبل وقتی داشتم جاذبه‌های گردشگری رو سرچ می‌کردم، متوجه شدم دو تا از محل‌ها رو از خیلی قدیم توی نقشه‌ام ذخیره کرده بودم. مثل همین Kunsthofpassage که خیلی وقت پیش توی اینستاگرام عکسش رو دیده بودم و در موردش خونده بودم و فراموش کرده بودم توی درسدنه. تا عکسش رو دیدم ذوق کردم و گفتم حتماً باید اینجا رو برم.

اولین جاذبه گردشگری که رفتیم همین بود: Kunsthofpassage

قدم زدن در جاذبه گردشگری که سال‌ها قبل آرزوی دیدنش رو داشتی، یه حس عجیب و غریب داره، حسی که انگار خود گمشده ات رو پیدا کردی.

ناودون‌هایی که اینجا ساخته شدن، موقع بارون، آهنگ می‌نوازن [ایموجی قلب قلب قلب]. البته هر دیواری توی این محدوده رو به یه روش متفاوت تزیین کرده بودن که این ناودون‌ها گل سر سبدشون بود. مثلاً روی یک دیوار زرافه و میمون به صورت برجسته ساخته بودن. کل این محوطه هم رستوران، کافه و فروشگاه سوغاتی بود.

این ویدیو رو در مورد این جاذبه گردشگری ببینید.

وقتی از Kunsthofpassage اومدیم بیرون، یه کلیسا از دور خودنمایی می‌کرد (در جهت شمال – یه کمی شرق البته)، برنامه این بود از Kunsthofpassage شروع کنیم و به سمت جنوب حرکت کنیم، اما وقتی کلیسا رو دیدیم، گفتیم حالا که تا اینجا اومدیم، کلیسا رو هم بریم.

به نظر می‌رسید نزدیک باشه، اما وقتی به فضای سبزی که از دور دیده بودیم و فکر می‌کردیم جلوی کلیساست رسیدیم، متوجه شدیم که هنوز کلیسا دورتره، با کمک گوگل‌مپ و کوچه پس‌کوچه‌های اکثراً بن‌بست اون منطقه، بالاخره رسیدیم جلوی این کلیسای بسیار زیبا Simultankirche Sankt Martin (ehem. Garnisonkirche) که می‌تونم بگم زیباترین کلیسایی هست که من تا امروز دیدم. (از نظر ساختمان و نمای بیرونی).

عکس اول این پست نمای بیرونی همین کلیساست. در مورد دکوراسیون داخلی‌اش هم، واقعاً جذاب بود، عکسش رو توی هایلایت اینستاگرام می‌تونین ببینین. نمای بیرونیش برای من جذاب‌تر بود به علت حس متفاوتی که نسبت به همه کلیساهایی که تا حالا دیده بودم داشت.

اسم این کلیسا تو هیچ‌کدوم از سایت‌هایی که خونده بودم نبود، خیلی برام عجیبه. شاید چون دورتر از بقیه بوده، کمتر مورد توجه قرار گرفته. شاید هم علت دیگه‌ای داره. شاید جز جاذبه‌هایی هست که برای آدم‌های جستجوگری گذاشتن که تا مناره کلیسا یا نشونی از هر ساختمونی رو می‌بینن هر فاصله‌ای باشه به سمتش می‌رن، شاید که اون محل هم قصه‌ای برای گفتن داشته باشه.

توی گردشگری هیچی جذاب‌تر از کشف کردن (Explore) نیست.

از لحظه اول شک داشتم که این کلیسا پروتستان هست یا کاتولیک، برخی از سازه‌هاش شبیه کلیساهای پروتستان بود و یه بخشی هم مشابه با کلیساهای کاتولیک.

الآن که در موردش خوندم، اینجا یک کلیسای دوگانه بوده برای پروتستان‌ها و کاتولیک‌های رومانیایی. البته امروزه فقط بخش کاتولیک فعالیت مذهبی داره. صفحه ویکی‌پدیا انگلیسی براش پیدا نکردم، ولی می‌تونین با گوگل‌کروم تنظیم کنید که صفحه رو براتون به انگلیسی ترجمه کنه و در مورد این کلیسای زیبا بخونید. حتی اگر متن‌هاش رو نمی‌خونید، عکس‌هایی که از قدیم این کلیسا گذاشته رو ببینید.

همچنین اینکه، عکس‌های بیشتری از این کلیسا رو می‌تونید تو هایلایت اینستاگرامم ببینید.

این بخش تقریباً شمالی‌ترین نقطه شهر درسدن بود و یه اتوبان در ضلع شمالی‌اش قرار داشت، اون طرف اتوبان هم موزه تاریخ نظامی درسدن  (Militärhistorisches Museum der Bundeswehr – Museum of Military History) قرار داشت که اگر به موزه علاقه دارین می‌تونین از این جاذبه گردشگری هم دیدن کنید.

– – –

تصاویر این سفر رو هم می‌تونید در هایلایت اینستاگرام ببینید.

– – –

سفرنامه درسدن – قسمت اول

سفرنامه درسدن – قسمت دوم

سفرنامه درسدن – قسمت سوم

سفرنامه درسدن – قسمت چهارم

سفرنامه درسدن – قسمت پنجم

سفرنامه درسدن – قسمت ششم

سفرنامه درسدن – قسمت هفتم

سفرنامه درسدن – قسمت هشتم

سفرنامه درسدن – قسمت آخر

سلام

همونقدری که الآن سرشار از انرژی‌ام و می‌تونم تمام سفرنامه رو بنویسم، اما همونقدر هم خسته و خواب آلودم و بهتر می‌دونم که کمی استراحت کنم تا بتونم سرحال و سرزنده، این سفرنامه خیلی خاص، عجیب و پر از تجربه‌های جدید رو براتون بنویسم.

سفر امروزم، از ۶:۴۰ صبح از خونه شروع شد تا ساعت ۱۰:۳۰ شب که به خونه برگشتم. ساعت ۷:۵۰ صبح از برلین به سمت درسدن حرکت کردیم و ساعت ۶:۴۰ بعدازظهر هم از درسدن به سمت برلین برگشتیم. این رو هم اضافه کنم که ساعت ۱۰:۱۵ رسیدیم درسدن و گشت و گذار رو شروع کردیم تا حدود ساعت ۵ و نیم بعدازظهر، حدود یک ساعت و نیم رو هم برای ناهار و چایی در رستوران و استارباکس بودیم.

حدود ۷ ساعت
حدود ۳۰ هزار قدم پیاده‌روی
حدود ۳۰ جاذبه گردشگری و سایر جاهایی که رفتیم

با تشکر بسیار ویژه از FlixBus به علت قیمت بسیار ویژه که با ۱۷ یورو و ۹۸ سنت بلیط رفت و برگشت رو گرفتیم.

با توجه به اینکه شاید بد نباشه قبل از شروع پست‌های اصلی سفرنامه، با حس و حال سفر کمی آشنا بشید، پیشنهاد می‌کنم استوری‌های این سفر رو در اینستاگرامم ببینین.

هایلایت Dresden در اینستاگرام

به صورت عجیبی این شهر زیبا و دلنشین بود. متاسفانه ظرفیت عاشق شهر شدنم با وجود پاریس، کلن و فرایبورگ تکمیل شده بود و موفق نشدم عاشقش بشم. اما مطمئنم شما در حین خوندن سفرنامه، یا حتی با دیدن استوری‌های من، یا شاید هم جستجو در گوگل در مورد این شهر زیبا، عاشقش خواهید شد.

– – –

تصاویر این سفر رو هم می‌تونید در هایلایت اینستاگرام ببینید.

– – –

سفرنامه درسدن – قسمت اول

سفرنامه درسدن – قسمت دوم

سفرنامه درسدن – قسمت سوم

سفرنامه درسدن – قسمت چهارم

سفرنامه درسدن – قسمت پنجم

سفرنامه درسدن – قسمت ششم

سفرنامه درسدن – قسمت هفتم

سفرنامه درسدن – قسمت هشتم

سفرنامه درسدن – قسمت آخر

– – –

پی‌نوشت: بی‌کیفیتی عکس رو به بزرگی خودتون ببخشید، خودم با موبایل گرفتم و عکاس خوبی نیستم. اما حس بهتری دارم از اینکه عکس‌هایی که خودم گرفتم رو برای پست‌های سفرنامه استفاده کنم. این عکس هم Kronentor در کاخ Zwinger هستش که بی‌نهایت زیبا بود.

سلام

این قسمت: شکم‌پروری

ما گول خوردیم، خیلی زیاد بود، شما اگه حجم غذاتون نرماله، یه دونه ساندویچش با سیب‌زمینی سرخ کرده رو سفارش بدین [ایموجی D:]

این عکسی که مشاهده می‌کنید رو خودم گرفتم. از عکسایی که از جاذبه‌های گردشگری گرفتم بهتر شده [ایموجی اون میمون که دستاش رو گذاشته رو چشماش]

این عکس متعلق به جناب برگر فروشی BurgerZone در برلین به آدرس Maaßenstraße 2, 10777 Berlin می‌باشد. از منو، غذای شماره ۱، دو تا برگر با سیب‌زمینی سرخ‌کرده و نوشابه. قیمتش رو اگه اشتباه نکنم بین ۷ تا ۸ یورو بود، دقیقش رو یادم نیست.

اگه دنبال یه برگر فروشی هستین که حلال باشه، این برگری پیشنهاد می‌شه، کنارش هم البته PizzaZone هست که اون هم پیتزاهاش خوشمزه است.

این پست با یک روز تاخیر به مناسبت روز چیزبرگر نوشته و ارسال شده است.

سلام.

از ژانویه ۲۰۱۷ که برای اولین بار، عکسی از کاخ شارلوتنبرگ دیدم، جز آرزو / اهدافم بود که بتونم برم و از نزدیک این کاخ بسیار زیبا رو ببینم.

بالاخره دیروز، یکشنبه، ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۹، این خواسته / آرزو / هدف محقق شد. یه احساس خاص و عجیبی دارم. حدود ۹ ماهه توی این شهرم و دفعات زیادی به محله شارلوتنبرگ اومدم، اما هیچ‌وقت فرصت نمی‌شد که به این جاذبه گردشگری بی‌نهایت زیبا سر بزنم.

فقط کافیه توی سایت ۵۰۰px عکس‌های این جاذبه گردشگری رو جستجو کنید تا بی‌نظیرترین نماها رو از این کاخ و باغ ببینید. عکس‌هایی که خودم گرفتم متاسفانه خوب نیستن و ناچارم از عکس‌های موجود در اینترنت برای این پست استفاده کنم.

این باغ و کاخ بی‌نهایت زیباست. البته قبلاً‌ هم در پست سفر به برلین اشاره کوتاهی بهش داشتم. تو قسمت کاخ اصلی این جاذبه، موزه‌ای برپا شده که شما می‌تونین از طریق سایتش بر اساس زمانبندی بلیط تهیه کنین. بلیط برای ۹۰ دقیقه بازدید از موزه است. برای بازدید از محوطه نیازی به تهیه بلیط ندارین.

کمی از تاریخ این کاخ و باغ بخوام براتون بگم:

ساخت این کاخ در سال ۱۶۹۵ به دستور فردریش سوم شروع می‌شه و در سال ۱۷۱۳ به پایان می‌رسه. البته بخش‌هایی هم در ادامه در همون قرن هجدهم به این کاخ اضافه می‌شه.

این کاخ در زمان جنگ جهانی دوم آسیب زیادی می‌بینه که به مرور ترمیم و بازسازی می‌شه.

راستش ترجمه کردن قصه این کاخ از جذابیتش کم می‌کنه انگار. قصه و تاریخچه خیلی قشنگی داره. اما تلاش می‌کنم کمی براتون توضیح بدم.

محلی که این کاخ و باغ در اون واقع شده، هدیه پادشاه (فردریش اول) به ملکه‌اش بوده، سوفیا شارلوت از هانوفر، خواهر جورج لوئیس. که هر کدوم از این افراد قصه‌های قابل توجه خودشون رو دارن.

چقدر زندگی‌ها عجیب و غریب بوده قبلاً!

متاسفانه سوفیا در سن ۳۶ سالگی از دنیا می‌ره و به همین علت باغ و کاخی که بهش هدیه شده بوده، به دستور پادشاه به شارلوتنبرگ تغییر نام پیدا می‌کنه.

خب دیگه بیشتر تعریف نمی‌کنم، خودتون بخونید.

سلام

بی‌کیفیتی عکس این پست رو به بزرگی خودتون ببخشید، خودم با موبایل گرفتم که همونطور که از تصویر برداشت می‌شه، من عکاس خوبی نیستم. اما حس خوبی داشتم که عکسی که خودم گرفتم رو برای پست استفاده کنم.

این شبیه به قبرهای کوتاه و بلند که می‌بینید، یه جاذبه گردشگری در برلینه به اسم یادبود قتل‌عام یهودیان اروپا (Memorial to the Murdered Jews of Europe)

۴ سال پیش از کنارش رد شده بودم و فقط یه عکس گرفته بودم، امروز اما، مثل یک گردشگر، رفتم و این یادبود رو دیدم، بین یادواره‌هاش (شبیه به قبر) قدم زدم.

حس غریبی داشت! احساس ترس، احساس رنج، احساس غم و تمامی حس‌های متناقضی که یه زمانی در اون واقعه هولناک اتفاق افتاده!

سال ۱۹۹۹، پارلمان آلمان تصمیم می‌گیره یادبودی برای اون واقعه بسازه و رقابتی در این راستا صورت می‌گیره که در نهایت طراحی معمار آمریکایی، پیتر آینزمن برنده رقابت بشه. طراحی‌ای که اجرا می‌شه و سال ۲۰۰۵ افتتاح می‌شه.

این یادبود در نزدیکی دروازه برندنبورگ واقع شده. یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری برلین.

این بنا، ۲،۷۱۱ سازه‌های بتنی (شبیه به قبر) داره که پیتر آینزمن توضیحاتی رو در مورد ایده پشت این طراحی داده تا بتونه احساسی رو که در نظر بوده به بقیه منقل کنه.

• divergence in concept – واگرایی در مفهوم
• illusion of order – توهم نظم
• absolute axiality – محوریت مطلق
• hegemony of the visual – برتری تصویر

متاسفانه مطمئن نیستم که آیا درست ترجمه کردم یا نه، عبارت‌های تخصصی بودن. شاید این جمله ساده‌تر کنه:

what loneliness, powerlessness and despair mean, a space of sensuous and emotional power

تعبیری از تنهایی، بی‌قدرتی و ناامیدی. فضایی برای قدرت احساسی و ناشی از لذت نفسانی!

خیلی جستجو کردم که ببینم آیا محل این بنا، از نظر تاریخی اهمیتی داشته یا نه، اما نتونستم منبع و مرجعی برای علت انتخاب این مکان برای ساختن یابود پیدا نکردم. حس می‌کنم باید یه دلیلی داشته باشه و شاید اون زمین متعلق به یک حادثه تاریخی باشه!

– – –

پی‌نوشت: خوندن تاریخ وقتی دیگه درگیر امتحان تاریخ نباشی، خیلی حس قشنگیه.

سلام

در روزهای آینده البته از شهر زاربروکن خواهم نوشت، چون دیروز فقط در مورد پرواز به این شهر نوشتم.

شهر زاربروکن، غرب آلمان و در مرز فرانسه است. فکر کنم حتی پیاده میشه رفت فرانسه. اتحادیه اروپا هم که انگار مرز ندارن و شما میتونید خیلی راحت بین کشورها سفر کنید.

در سفرنامه سال گذشته به اروپا، در مورد دوستانم که پیششون موندم نوشته بودم، چند هفته پیش بهم پیام دادن که میخوان یکی از دوستامون رو سورپرایز کنن و میتونی بیای و بخشی از سورپرایز تولدش باشی؟ نزدیک بودن به پاریس توفیقی شد و دیشب با Flixbus اومدم پاریس. چیزی از مسیر یادم نیست، چون از خستگی بیهوش شدم [ایموجی خنده]

بریم سراغ تجربه این سفر:

ایستگاه اتوبوس Bercy فوق‌العاده شلوغ و کثیفه. پیشنهاد میدم کلا از سرویس بهداشتی اش استفاده نکنین.

اگر قصد دارین با مترو از Bercy به بقیه محله ها برین، در نظر داشته باشین که اولین ورودی ایستگاه مترو Bercy برای خرید بلیط بی نهایت شلوغه. کافیه تو مسیر ایستگاه بعدی خط M14 حرکت کنین تا به یه ورودی خیلی خلوت تر برسین که علاوه بر دستگاه اتوماتیک برای خرید بلیط، باجه هم داره و میتونین بلیط های توریستی و طولانی مدت بخرین. بلیط تک سفره، ۱ یورو و ۹۰ سنته. ورودی مترو هم شبیه تهرانه، باید بلیط رو توی دستگاه بذارین و رد بشین. بلیط مدت دار نخریدم چون لازم نداشتم و قیمتش رو هم متاسفانه نمیدونم.

این از اولین بخش تجربه، چون سال گذشته، چند باری که از مترو استفاده کردم دوستام برام بلیط خریده بودن (چون مهمون شون بودم نمیذاشتن خرج کنم) و نمیدونستم قیمت چقدره.

قصد پاریس گردی نداشتم چون واسه تولد اومده بودم. صبح رفتیم محله مونتمار که هم فاله (فالِ) هم تماشا.

• نکته: تو این محله مراقب جیب بر ها باشین.

بعدش رفتیم خرید برای ناهار و دوستم برگر فوق‌العاده خوشمزه درست کرد، با اسموتی، یه نوع سیب زمینی خیلی هیجان انگیز (galette de pommes) و سالاد.

– – –

پی نوشت ۱: این نوشته ها رو وقتی به لپ تاپم برسم باید ویرایش کنم، نوشتن با موبایل خیلی خیلی سخته.

پی نوشت ۲: عکس های بیشتری رو توی استوری اینستاگرامم گذاشتم.