سلام
نمیدونم شما بهش چی میگین، ما میگفتیم قایم موشک. کودکیمون تو حیاط خونه باباحاجی و مامانی (برای شادی روحشون فاتحه بخونین) یا به فوتبال میگذشت یا به قایم موشک.
این هم حس عجیبیه که آدم دلش برای یه سری لحظهها و خاطرات کودکی تنگ میشه!
کاش یکی چشم بذاره و من قایم بشم و دیگه پیدا نشم.
پایان پیام!