سلام

انتخاب موضوع امروز اصلاً سخت نبود، یهویی، خیلی هم یهویی، موقع غذا خوردن یه ایده به ذهنم رسید. چی شد که اصلاً ایده به ذهنم رسید؟ غذام پر بود از فلفل دلمه، جوون‌تر و بچه سال که بودم از فلفل دلمه بدم میومد، اما الآن حتی خودم برای آشپزی و غذاهای مختلف فلفل دلمه می‌خرم!

این یعنی تغییر ذائقه یا سلیقه یا هر آنچه نامش است یا نامش می‌گذارید!

یه سری از تغییرها به مرور ایجاد می‌شن و ما شاید دقت و توجه کافی بهشون نداریم. مثل تغییر ظاهرمون و بزرگ شدن!

خیلی پیشتر یه جمله از یک فیلم باعث شده بود در مورد مقاومت در برابر تغییر بنویسم. این مقاومت فقط در برابر تغییراتیه که ما بهش آگاهیم و ناخودآگاه باهاش می‌جنگیم، در صورتی که تغییر همیشه هست، همیشه تو هر لحظه‌مون حضور داره.

تغییر شرایط محیطی (آب و هوا و غیره)، تغییر در ظاهر و چهره‌مون، تغییر در عادات و ذائقه غذایی، تغییر در رنگ مورد علاقه و حتی تغییر در رفتار، آداب و منش!

تغییر چیزی نیست که یهو و با یه زنگ ساعت و بمب تحویل سال اتفاق بیفته، یه فراینده که به مرور اتفاق میفته. مثل تغییر فصل، بهار به تابستان، تابستان به پاییز و پاییز به زمستان. حتی در آخر، تغییر از زمستان مرده به بهار زنده!

تو قسمت آخر سریال بیگ بنگ تئوری، یه جمله گفت، تنها چیزی که تغییر نمی‌کنه، تغییره! (جمله دقیق یادم نیست، همین بود تقریباً، اگه غیر از این بود، ممنون می‌شم اصلاحش کنین)

تغییر جز جدایی ناپذیر زندگی‌مونه! همیشه هست، هر چقدر هم مقاومت کنیم، هر چقدر هم بخوایم همه چیز همونطوری که هست بمونه! اما جنگی بی‌سرانجامه!

با بزرگ شدن مبارزه کنیم، سن بالاخره بالا می‌ره، ظاهرمون تغییر می‌کنه، پس جنگ بی‌سرانجامه! با پیر شدن مبارزه کنیم، با پیر شدن و مریض شدن عزیزانمون مبارزه کنیم، با رفتن و مرگ عزیزانمون مبارزه کنیم!

اتفاق خوب اونجاست که در مورد مسائل شخصی و شخصیت خودمون، رو به پیشرفت تغییر کنیم. تو کار و زندگی حرفه‌ای در مسیر پیشرفت تغییر کنیم و در زندگی هم همچنین. تغییر در جهت رشد باشه.

من گاهی خیلی بیش از حد فکر می‌کنم، البته فقط گاهی، بقیه مواقع کمتر فکر می‌کنم و گاهی هم پیش میاد که فکر نمی‌کنم و قابل حدس زدن [ه، است، هست] که بعد از فکر نکردن، آدم گاهی پشیمون می‌شه، گاهی هم که چون از روی حس ششم بوده، نتیجه خوبی حاصل می‌شه.

نمی‌دونم پروسه تغییر شخصیت و روحیه‌ام کی شروع شد، فقط می‌تونم اعتراف کنم که از این همه تغییر خوشحالم! شاید عجیب به نظر برسه شاید هم نه.

رشد و حس کردن اینکه داری رشد می‌کنی، گاهی [شاید هم همیشه و یا اکثر اوقات] دردآوره، و در نهایت شیرین.

آدم وقتی قد می‌کشه، خوشحال می‌شه. رشد شخصیتی هم همین‌طوره.

تو یه فیلم این جمله رو شنیدم:

پسری به پدرش گفت من میخوام Perfect باشم، (معادل فارسی مناسبی براش پیدا نکردم، مثلاً دقیق، عالی، ایده‌آل یا ….)

پدرش بهش جواب داد، Perfect وجود نداره، زمان حال وجود داره و هدفت، و تو باید تو مسیر هدفت حرکت کنی.

و من هم باور دارم تو همون مسیری هستم که همیشه می‌خواستم. البته، نردبان من، بی‌نهایت پله داره و من هنوز پله اولم.

– – –

پی‌نوشت ۱: هر وقت سرسری می‌نویسم و نوشته‌هام عمق نداره، علتش اینه فقط پایبند به برنامه روزانه ام و فکرم اینقدر درگیره که نمی‌تونم بنویسم، اما باید و باید روتین روزانه رو حفظ کنم.

پی‌نوشت ۲: حتی تو فیلم‌های زرد و امتیاز پایین هم دنبال یه جمله Inspiring هستم. (باز هم کلمه مناسب پیدا نکردم، یه جمله انگیزه‌بخش، مشوق یا ….)

افرادی که با علم کامپیوتر و شبکه آشنا هستند، با عبارات Client Side و Server Side آشنا هستن. کلاینت میشه کاربر و کسی که ظاهر رو می‌بینه و سرور هسته اصلی هست. آدم‌ها هم چنین وضعیتی دارن، یه ظاهر که همه اطرافیان اون رو می‌بینن و یه باطن که فقط سازنده از وجود اون آگاه هست و فقط به افراد معتمد شاید باطن رو نشون بدن.

باطن هست که ظاهر رو می‌سازه. از نگاه علمی و شبکه‌ای، اتفاقاتی که در سرور ساید میفته باعث میشه یه خروجی در سمت کلاینت نمایش داده بشه. وجود انسان‌ها هم همینطوره، ظاهر شما ناخودآگاه جلوه‌گر باطن شماست.

این یه قیاس بود برای اینکه بدونین واژه “شخصیت” و “باطن” خاص انسان نیست، تمامی موجودات، چیزایی که وجود دارن، مثل یه بلک باکس هستن، افراد کمی از درونشون خبر دارن و ما فقط ظاهر رو می‌بینیم. شناخت باطن کار هر کسی نیست، باید توی اون امر خبره باشین، مثل کسی که تو شبکه و برنامه‌نویسی سرورساید خبره هست و فقط اون می‌دونه درون سرور چه اتفاقاتی افتاده، فقط یه خبره در موضوع انسان‌شناسی می‌تونه انسان‌ها رو بشناسه، با یه تفاوت عمده، اینکه انسان خالق سرور هست و خالق انسان خداست. شناخت انسان خیلی پیچیده‌تر از شناخت سرور هست.

خبره در انسان‌شناسی هم منظور متخصص با تحصیلات دانشگاهی نیست، گاهی استعدادهای بالقوه‌ای تو وجود افراد هست که خیلی خوب اطرافیان رو درک می‌کنن و میشناسن. سعی کنیم به باطن و ظاهر آدما احترام بذاریم. هر کدوم دنیای خودشون رو دارن.