اخیرا دوره زبان بدن رو شرکت کردم. توی این دوره چندین بار اسم سریال Lie To Me رو استادم بیان کردن که برام جالب شد این سریال رو دنبال کنم.

شاید بد نباشه یه تعریف کوچیک از زبان بدن یا body language رو بیان کنم:

“زبان بدن یا اشارات بدن، به انواع شکل‌های ارتباط غیر کلامی یا رفتاری اشاره می‌کند که یک فرد از طریق رفتارهای فیزیکی خود، بدون آنکه صحبتی بکند با دیگران قادر است، ارتباط برقرار نماید. این رفتارها می‌تواند مربوط به وضعیت و حالات بدنی (محل قرار گرفتن دست‌ها، پاها، نحوه نشستن، ایستادن، راه رفتن، خوابیدن)، ژست‌ها (حالت‌ها، اطوارها، اداها)، حرکات و اشارات بدنی، جلوه‌های هیجانی صورت و حرکات چشم‌ها باشد.”

یکی از مسائلی که ما باهاش رو به روز هستیم، سوتفاهم‌های پیش اومده بعد از مکالمه تلفنی و مکالمه اسمسی (پیامکی) هست، علتش هم واضحه، رفتار بدن یا زبان بدن، روی فهم جملات تاثیرگذاره و در مکالمات غیرحضوری زبان بدن حضور نداره. چیزی که در مورد زبان اهمیت داره اینه که زبان بدن همیشه حقیقت رو میگه.

سریال Lie To Me حکم دوره کارآموزی دوره زبان بدن رو برای من داره، سعی می‌کنم چیزایی که یاد گرفتم رو تلفیق کنم و یادگیریم رو بیشتر و بهتر کنم.

با توجه به اینکه این پست برای معرفی سریال هست، پس به معرفیش می‌پردازم:

سریال Lie To Me، یک سریال به نسبت تخیلی هست که در ابتدای سریال هم می‌نویسه که تمامی وقایع سریال تخیلی هستند و هیچ‌کدوم از شخصیت‌ها و داستان‌ها تو دنیای واقعی اتفاق نیفتادن. اما این سریال یک پایه علمی هم داره که مربوط به رفتارشناسی، روانشناختی و روانشناسی میشه.

این سریال در سه فصل منتشر شده، فصل اول ۱۳ قسمت، فصل دوم ۲۲ قسمت و فصل سوم هم ۱۳ قسمت داره. توی هر قسمت یک مورد جنایی – پلیسی جدید مطرح میشه که با علم زبان بدن و پرسش و پاسخ و تحلیل زبان بدن افراد، و همینطور بازی با ذهنشون و تله گذاری برای ذهنشون، حقیقت کشف میشه.

توی این سریال نکات زیادی در مورد زبان بدن میشه یاد گرفت، به نظرم اگر به این علم علاقه دارین، حتماً این سریال رو ببینید.