Intelligence سریال جنایی، خانوادگی، درام و علمی و تخیلی در مورد یک مامور اینتلیجنس با یک میکروچیپ قوی در مغز او است. با این ایمپلنت گبریل می‌تواند مستقیم با ذهن خود به اینترنت و اطلاعات جهانی دسترسی داشته باشد. این سریال در ابتدای سال ۲۰۱۴ شروع به پخش شده و تا امروز ۱۱ قسمت از اون پخش شده است.

– – –

پی‌نوشت: متاسفانه ساخت این سریال بعد از ۱۳ قسمت متوقف شد.

هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند؟

این فیلم یک روایت ناتمام از زندگی تعداد زیادی از دختران در دنیاست. روایتی که شاید خیلی‌ها اسیرش باشن و هیچ‌کس ندونه، چون سکوت می‌کنند.

این فیلم به کارگردانی پوران درخشنده در سال 1392 اکران شد. این فیلم حدود 5.5 میلیارد تومان فروخته است. این فیلم جوایز زیادی را از آن خود کرده که در اخبار سایت می‌تونید اونها رو ببینید.

این فیلم، حس انسان‌دوستی رو بیدار می‌کنه و مخاطب رو در خودش غرق می‌کنه، یکی از بهترین فیلم‌هایی هست که من در سینمای ایران دیدم.

فیلم سینمایی The Village یکی از زیباترین فیلم هایی هست که من دیدم. این فیلم محصول سال ۲۰۰۴ به نویسندگی و کارگردانی M. Night Shyamalan هست. این فیلم مربوط به دهکده ای در اواخر قرن بیستم هست که بزرگان دهکده از پیشرفت تکنولوژی هراس دارن و به بهونه ای دهکده رو از دنیای بیرون دور نگه داشتن.

اگر این فیلم رو ندیدین، بهتون توصیه می کنم که در اولین فرصت با دقت به تماشای این فیلم بشینین. امیدوارم از این فیلم لذت ببرید.

اگر نمایشنامه “باغ وحش شیشه‌ای” اثر تنسی ویلیامز رو خونده باشین، متوجه میشین که فیلم “اینجا بدون من” برگرفته از این نمایشنامه و بسیار عمیق‌تر و دلنشین‌تر هست. این فیلم به کارگردانی بهرام توکلی در سال 1390 اکران شد. این فیلم 4 نقش و 4 بازیگر اصلی دارد. این نقش‌ها را فاطمه معتمدآریا، نگار جواهریان، صابر ابر و پارسا پیروزفر به هنرمندی به تصویر کشیده‌اند. فاطمه معتمدآریا برای بازی در این فیلم برنده جایزه بهترین بازیگر زن در سی و پنجمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم مونترال کانادا شد.

این فیلم در سایت imdb حدود 2500 بازدیدکننده داشته که با امتیازدهی آنان امتیاز 7.8 را از آن خود کرده است. داستان این فیلم در مورد زندگی و آرزوهای یک خانواده است. “اینجا بدون من” داستانی است که مرز خیال و واقعیت و مرز رویا و حقیقت را در هم آمیخته و هر کسی می‌تواند برداشت متفاوتی از فیلم داشته باشد.

– – –

پی‌نوشت:

خوشحال میشم نظراتتون رو در مورد فیلم بنویسید.

سه‌شنبه‌ها برای وبلاگم سخت‌ترین روز به حساب میاد چون انتخاب فیلم برای معرفی واقعاً سخت هست. وقتی داشتم سرچ می‌کردم تا یه فیلم خوب معرفی کنم، یه لحظه جرقه خورد تو ذهنم که فیلم “میم مثل مادر” رو معرفی کنم. علت انتخابش هم تناسب موضوعی با نمایشگاهی هست که یکی از دوستانم برگزار کرده.

فیلم میم مثل مادر یا M for Mother آخرین ساخته رسول ملاقلی‌پور در سال 1385 با بازی خاطره‌انگیز گلشیفته فراهانی و حسین یاری هست. از نظر بازیگری این فیلم اونقدر قوی بود که حس هم‌نوع‌پنداری شدیدی در وجود تماشاچی ایجاد می‌کنه.

یادم میاد بعد از اکران فیلم میم مثل مادر، رسول ملاقلی پور یه مصاحبه تلویزیونی داشت که خاطرات جالبی رو از تهیه و اکران فیلم تعریف می‌کرد. یکی از مواردی که گفت این بود که در یه اکران آقای یاری همراه ایشون بودن و بعد از فیلم واکنش تماشاچی‌ها نسبت به آقای یاری همراه با حالت انزجار و خشم بوده و این بازی خوب تحت اثر کارگردانی محشر آقای ملاقلی‌پور رو نشون میده که اینقدر زیبا فیلم رو به تصویر کشیده که تماشاچی مرز واقعیات و خیال رو گم کنه و با بازیگر با توجه به نقشی که ازش دیده برخورد کنه.

– – –

پی‌نوشت:

آقای ملاقلی‌پور چند ماه بعد از اکران این فیلم از دنیا رفتن. روحشون قرین رحمت.

چند هفته گذشته پستی گذاشتم با عنوان “حرف‌های واقعی” که جملاتی رو از این فیلم نوشتم و پست کردم. واسه من فیلم پل چوبی  20 دقیقه آخرش بسیار دلچسب و دیدنی و پر از حرف دل بود.

فیلم پل چوبی به کارگردانی مهدی کرم پور در سال 1390 ساخته شده است. محوریت فیلم خانوادگی است. البته در کنار این مسائل به موضوع دیگری هم پرداخته که به نظر من یه موضوع جانبی به حساب میومد و اصل فیلم در 20 دقیقه آخر اتفاق میفته.

از اونجاییکه این فیلم تازه اکران شده و روی پرده سینماهاست، می تونید واسه تماشاش به سینما برید یا صبر کنید تا نسخه خانگی فیلم عرضه بشه.

فیلم سینمایی “یه حبه قند” به کارگردانی رضا میرکریمی در سال 1389 ساخته شده است. این فیلم برنده بهترین فیلم بلند، بهترین فیلمبرداری، بهترین بازیگر زن، جشنواره فیلم کازان روسیه است.

این فیلم یک اتفاق ساده و روزمره رو به تصویر کشیده. زندگی یک خانواده که برای یک عروسی دور هم جمع شده‌اند و … ادامه داستان رو خودتون ببینید.