مدت‌هاست دارم به موضوع يک تحقيق و پژوهش فکر مي‌کنم با عنوان تمرکز 140 کاراکتري. حالا اينکه اين موضوع به چي مربوط هست رو توضيح ميدم. اول اينکه عدد 140 مربوط به چي هست؟ اگر با سايت توييتر آشنا باشين، با عدد 140 کاراکتر آشنا هستيد. اين عدد 140 کاراکتر حتي براي يک پالس اسمس هم کاربرد داره. البته اسمس با حروف انگليسي، با حروف فارسي ميشه 70 حرف.

توييتر يک شبکه اجتماعي هست که شما مي‌تونيد در 140 کاراکتر يک جمله رو بيان کنيد. هميشه وقتي يکي از کاربراي توييتر ميپرسه اين سايت واسه چي هست و به چه دردي مي‌خوره؟ کاربرانش نمي‌تونن به اين سوال جواب بدن، من هم با همين معظل روبه‌رو شدم و الآن براي توضيح سايت توييتر ناچار به سرچ شدم.

طبق معرفي سايت ويکي‌پديا، توييتر يک شبکه اجتماعي آنلاين و ميکروبلاگ هست که کاربرانش مي‌تونن پيام‌ها و متن‌هاي کوتاه رو در 140 کاراکتر بخونن. اين متن‌ها “توييت” نام گرفتن. توييتر سال 2006 توسط Jack Dorsey، Evan Williams ،Biz Stone و Noah Glass منتشر شد.

من از سال 2008 در اين سايت عضو هستم. فعاليت من الآن با 8 يوزر مختلف براي کارهاي مختلف هست. توييتر استفاده‌هاي زيادي داره. براي انتشار اخبار، تبليغات، روزنوشت، مينيمال نويسي و … هر کسي با توجه به فعاليت حرفه‌اي و شخصي خودش از توييتر بهره مي‌بره.

– – –

خب برگرديم به موضوع پست، تمرکز 140 کاراکتري، من اخيراً متوجه شدم که به خوندن جملات و اخبار 140 کاراکتري به شدت عادت کردم و خوندن يک متن بيشتر از اين سختي زيادي برام داره، در واقع بيشتر از 140 کاراکتر نمي‌تونم تمرکزم رو جلب کنم. دوست داشتم بدونم آيا شما هم تجربه مشترکي دارين؟