سلام
البته که عشق من به ژاپن بر کسی پوشیده نیست، و فکر می‌کنم لازم به ذکر نباشه که این عشق اشاره دقیقی داره به غذای ژاپنی به جز سوشی [ایموجی خیلی خنده – غذای اصلی‌شون رو دوست نداری؟ این چه عشقیه پس]
دیشب یعنی پنجشنبه گفتم که به علت تجربه رستوران ژاپنی دیر برگشتم خونه و پست غذای وطنی اونقدرها که باید غنی از محتوا نبود، البته عکسش خیلی غنی بود.
قبلاً هم در سفری کوتاه به فرانکفورت، اشاره کوتاهی به رستوران ژاپنی و غذاهای خوشمزه‌شون داشتم.
خب بریم سراغ تجربه این دفعه:
پیش‌غذا: ادامامه (مثل باقالی / باقله گرمک [عبارت شیرازی] خودمون)
غذای اصلی: سوپ نودل با مرغ سوخاری – قبلاً تو دوسلدورف دوستام سفارش داده بودن خوشم اومده بود.
دسر: Mochi Mix – شبیه بستنی بود، ولی تو منو سایت نوشته کیک برنجی [ایموجی تعجب]
نوشیدنی: تنها کلمه‌ای که از منو فهمیدم Apfel بود و در نتیجه آب سیب سفارش دادم که صد سال در زندگانیم دوست نداشتم [ایموجی خیلی خنده به خودم] – همکارم می‌تونست واسم ترجمه کنه، ولی من روم نمی‌شد هی بپرسم، تقریباً کل منو غذا رو ازش پرسیدم.
البته دلم می‌خواست Summer Roll رو تست کنم که یه مدل سوشی با ماهی سوخاری بود، اما کمی دچار ترس از گرسنه موندن شدم. آخه بعد از قرمه‌سبزی ظهر، صحیح نبود شب گرسنه بمونم [چقدر شکمویی آخه دختر]
قیمت‌های این رستوران به نسبت رستوران ژاپنی فرانکفورت به مراتب بیشتر بود. سفارش من شد ۲۲ یورو و ۷۰ سنت در مجموع. البته با جزییات بنویسم شاید بهتر باشه:
- ادامامه: ۴ یورو
- سوپ مرغ: ۱۲ یورو و ۵۰ سنت
- دسر: ۳ یورو و ۷۰ سنت
- آب سیب: ۲ یورو و ۴۰ سنت
برای tip یا همون انعام هم، هنوز درصدش رو یاد نگرفتم و اختیاری هم هست، من چون پول خرد بیشتری نداشتم، ۱ یورو انعام دادم. شاید این مطلب براتون مفید باشه.
– – –
پی‌نوشت ۱: قبل از مهاجرت، غذا خوردن با چاپ‌استیک رو یاد بگیرین شبیه من نشین [قهقهه]
پی‌نوشت ۲: تجربه غذاهای کشورهای دیگه خیلی جذابه، فقط مثل من نباشید که فقط یک مدل غذا رو سفارش میدن. غذاهای متنوع رو تست کنین.
