امروز داشتم کندي‌کراش بازي مي‌کردم که ناگهاني يه موضوعي ذهنم رو به خودش مشغول کرد. توي اين بازي براي رد شدن از يه مرحله، دوستانتون بايد براتون ticket بفرستن، يا وقتي جونتون تموم ميشه، مي‌تونين از دوستانتون تقاضاي life کنيد يا براي اونها life بفرستيد.

چيزي که در مرحله تقاضاي ticket به ذهن من خطور کرد، اين بود که حتي توي بازي‌هاي اسمارت ديوايس‌ها (Smart Device) ميل انسان به جمع‌گرايي داره رعايت ميشه. اينکه انسان به صورت ذاتي يک موجود اجتماعي هست و براي رشد و زندگي نياز به دوست و همدم داره. علاوه بر اين براي پيشرفت کمک به ديگران و کار تيمي يکي از مهم‌ترين مسائلي هست که حتي در بازي‌ها بهشون توجه شده.

علاوه بر اين، چيزي که به ذهنم رسيد اين هست که تمام اين تلاش‌ها، بازي‌هاي گروهي، شبکه‌هاي اجتماعي براي در کنار هم بودن انسان‌ها در محيط‌هاي مجازي هست. چرا در يک محيط فيزيکي و حضوري دور هم جمع نشيم و از بازي‌هاي حضوري لذت نبريم؟؟؟