سلام
چند روز پیش، یه لایو دیگه داشتم با گروه Tech Immigrants که حدود دو ساعت طول کشید. که باز هم بعد از اون دو ساعت متوجه شدم خیلی از نکات رو فراموش کردم بگم.
البته که خیلی از نکات مرتبط با تجربه شخصی من رو می تونین توی حدود ۱۰۰ نوشته در مورد مهاجرت من بخونین:
در ادامه مطلب هم در مورد این لایو کمی می نویسم.
خود لایو رو هم اینجا می تونین ببینین:
سلام
اگر خواننده پیوسته وبلاگ من باشین، حتماً متوجه شدین که من در مرحله اول کمک کردن رو خیلی دوست دارم و در مرحله دوم به اشتراک گذاشتن اشتباهات خودم، تا دیگران سختی هایی که من تجربه کردم رو تجربه نکنن.
چند وقت پیش، دکتر بادروح لطف کردن و من رو به مجموعه لایوهای خودشون با موضوع مهاجرت دعوت کردن و به من این فرصت رو دادن که در مورد مسیری که پشت سر گذاشتم صحبت کنم.
ویدیو لایو رو می تونین روی اینستاگرام ببینید:
لایو مهاجرت به آلمان / ویزای جاب سیکر
یه خلاصه هم از این جلسه براتون در ادامه مطلب می ذارم.
سلام
چند وقت پیش، یکی از دوستان قدیم بهم پیام داد و گفت: «…… تو خیلی راحت مهاجرت کردی ……..». قبل و بعدش هم سوال و اینا بود برای راه و روش‌های مهاجرت.
خلاصه بگم که، تا امروزی که در خدمت شما هستم، یه چیزی حدود ۸ سال می‌شه که به دل‌خوش و آسایش کامل استراحت نکردم و آخیش نگفتم و نفس راحت نکشیدم.
سلام
یادش بخیر اون روزایی که هر روز پست وبلاگ می‌نوشتم. نمی‌دونم چی شد که دیگه این کار رو نمی‌کنم. دیدی یه روزایی به یه بخش‌هایی از خاطرات و گذشته‌ات فکر می‌کنی و آه می‌کشی. دلت می‌خواست هنوز اون ویژگی گذشته رو داشته باشی.
بریم ادامه مطلب تا بقیه حرفا رو بشنویم یا بخونیم …
سلام
۳ سال / تمام. [نقطه، سر خط]
یکی از عجیب‌ترین اتفاقات زندگی، اونجایی رقم می‌خوره که سه سال بگذره و ببینی تو لحظه‌ای ایستادی که تفاوت چندانی با لحظه ۳ سال قبل نداره! و چقدر این تجربه عجیب و وحشتناکه!
مثل چیزی که من تو سه سالگی مهاجرتم تجربه کردم!
سلام
این نوشته رو در تاریخ ۱۲ آگوست ۲۰۲۱ که می‌شه همون ۲۱ مرداد خودمون، تو اینستاگرام نوشته بودم که در راستای تصمیمی که تو پست قبلی گفتم، از این به بعد کاربری کانال‌های آنلاین رو به تنظیمات کارخونه برمی‌گردونم. این شما و این پست من در مورد تعداد رزومه‌های ارسال شده و شرکت‌هایی که درخواست شغل فرستادم، تا به این مرحله رسیدم.
بریم با هم ادامه مطلب
سلام
“مهاجرت سخت است” [نقطه]
بله، خلاصه این پست بعد از گذر از دومین سال مهاجرت، همین جمله مهمه!
همین که این پست مربوط به روز نهم آذر ۱۳۹۹ رو دارم در تاریخ ۱۱ بهمن ۱۳۹۹ می‌نویسم، خودش کم نشونه‌ای نیست. (امروزی هم که دارم این نوشته رو کامل می‌کنم، ۱۷ بهمنه) البته که دلایل زیادی برای عقب افتادن این پست وجود داره، مثل شلوغی برنامههای زندگی، شرایط کاری و از همه مهم‌تر، مهمون ناخونده روزهای گذشته، جناب کرونا!
بله! من هم کرونایی شدم. بالاخره درست نبود وقتی آمار آلمان اینقدر بالا رفته بود، از قافله عقب بیفتم. کرونا هم البته اومد تا بفهمونه رییس کیه. بدترین تجربه زندگیم بود، بدترین بدترین بدترین! خیلی بیشتر از قبل رعایت کنین و مراقبت کنین و حواستون به خودتون و اطرافیان‌تون باشه. البته که عوارض خود کرونا، به مراتب از خود کرونا بدتره! که این حرفا رو می‌ذارم واسه پست بعدی یا بعد از بعدی و در مورد تجربه‌ام مفصل می‌نویسم.
– – – – – –
بریم سراغ این قسمت، تولد ۲ سالگی مهاجرت از ساحل امن به کهکشانی دیگر! کهکشانی به فاصله سال‌های سالِ نوری که با حضور کرونا هزار برابر هم شده.
سلام
این نوشته فقط برای حفظ شمار گاه‌شمار ارسال شده و هیچ ارزش دیگری ندارد!
تا ۹ آذر بدرود!
سلام
این نوشته فقط برای ماندگاری این گاه‌شمار ارسال شده و ارزش دیگری ندارد!
تا بعد!
سلام
۹ شهریور چند روزی هست که گذشته و هی دست‌دست کردم تا بتونم انگیزه پیدا کنم برای نوشتن! نوشتن از چیزی که حالا ۲۱ ماهه شده! ۲۱ ماهی که انگار ۵ سال شاید هم ۷ سال گذشته!
از پست قبلی تا امروز، با ۳۲ سالگی خداحافظی کردم و به ۳۳ سالگی سلام کردم. یادمه خیلی سال پیش با بابام رفته بودم بانک و هی می‌گفتم کی می‌شه من واسه خودم حساب باز کنم؟
مسئول بانک گفت واسه بزرگ شدن عجله داری؟
حالا بعد از ۱۶ ۱۷ سال به حرفش رسیدم! کاش اینقدر واسه بزرگ شدن عجله نداشتم و کودکی و نوجوونی رو حروم نکرده بودم.
بریم ادامه مطلب؟
