آن سالی که گذشت، البته که به خیر گذشت. البته که موضوع مرتبط میشه به سال میلادی که گذشت، سال ۲۰۲۴. من هنوز بهار و تقویم ایران رو به گردش سال میشناسم، البته فقط برای نیمکره شمالی. 😁
از همین اول بریم ادامه مطلب، اینطوری خوشحالترم. 👇🏻
آن سالی که گذشت، البته که به خیر گذشت. البته که موضوع مرتبط میشه به سال میلادی که گذشت، سال ۲۰۲۴. من هنوز بهار و تقویم ایران رو به گردش سال میشناسم، البته فقط برای نیمکره شمالی. 😁
از همین اول بریم ادامه مطلب، اینطوری خوشحالترم. 👇🏻
سلام.
آخر پست «آنچه گذشت – ۲۰۲۲»، از ۲۰۲۳ خواستم که باهامون مهربون باشه. ولی خب، همیشه دنیا اونطوری که ما میچینیم و برنامه میریزیم پیش نمیره.
وقتشه بریم ادامه مطلب، آره همین اول
یکی از موضوعاتی که مدتهاست فکر من رو خیلی زیاد به خودش مشغول کرده، جملههایی هست از قبیل:
مدتها بود داشتم به این موضوع و جملات مشابه فکر میکردم تا جملاتی از این قبیل به ذهنم رسید:
برام سوال بود که چرا گفتن گروه اول اینقدر طبیعی و نرماله و هیچکسی در مورد مثالهای دومی نظری نمیده، چه بسا که عکسهای ازدواج و بچه خیلی هم طرفدار دارن.
این موضوعات و برخوردهای وابسته بهشون، به شما حس استاندارد دوگانه و چندگانه نمیده؟
خلاصهاش که بالاخره به کدوم ساز برقصیم؟
همین.
تا بعد.
سلام
بارها و بارها و بارها و بارها نوشتم که نوشتن از نوشتن سخت ترین کار دنیاست. مثل اون “واج آرایی” تو ادبیات فارسی، این هم “نوشتن آرایی” داره!
بریم ادامه مطلب و بیا بنویسیم روی خاک رو درخت؛ رو پر پرنده رو ابرا؛ بیا بنویسیم روی برگ روی آب؛ توی دفترِ موج رو دریا
سلام
نمو رو یادتون میاد؟ همون ماهی که گم شده بود و دنبالش می گشتن. منم حالا تو همون شرایطم که دنبال انگیزه می گردم تا دوباره مثل قدیما، هر روز بنویسم. هر روزِ هر روز!
شاید واستون عجیب باشه که وا، این دختره که همیشه کف اینستاگرام و توییتر در حال تولید محتوای فاخره، چی شده که به بلاگ رسیده می گه نمی تونم و انگیزه می خوام؟
بریم با هم ادامه مطلب …