باغ دلگشا یکی از باغ‌های معروف شیراز و مربوط به دوران ساسانیان است. معروفیت این باغ به خاطر درختان نارنج و بوی بهار نارنج تمام نشدنی در فصل بهار و به خصوص اواخر فروردین و اوایل اردیبهشت هست.

وقتی از شمال شهر شیراز وارد بشین و از دروازه قرآن رد بشین وارد بلواری میشین با نام هفت تنان. این بلوار رو تا تقاطع بوستان که ادامه بدین، باغ دلگشا در سمت چپ شما قابل دیدن هست. خیلی عجله نکنید، قبل از رسیدن به باغ دلگشا، باید از یک چهارراه و از یک میدان رد بشین.

—

پی‌نوشت: بهترین زمان سفر به شیراز، اواخر فروردین و اوایل اردیبهشت هست.

شاید واسه همه ایرانی‌ها معروف‌ترین شاعر حافظ باشه و معروف‌ترین آرامگاه شعرا، حافظیه. حافظ شاعر قرن هشتم ایران هست که همه بر سر سفره شب یلدا باهاش آشنایی دارن.  مجموعه حافظیه در شهر شیراز قرار دارد. آرامگاه حافظ در شمال شهر شیراز، پایین‌تر از دروازه قرآن، در یکی از قبرستان های معروف شیراز به نام خاک مصلی قرار دارد و مساحت آن ۱۹۱۱۶ متر مربع است.

حافظیه واسه شیرازی‌ها واقعاً ارزشمند هست، فضای حافظیه یه فضای معنوی داره، و حس خوبی به آدم القا می‌کنه.

وقتی از شمال شهر از سمت دروازه قرآن وارد شهر شیراز میشین، خیابان حافظ بعد از خیابان ابواکلام در سمت راست شما قرار داره، خیابان حافظ در آدرس باغ جهان‌نما ذکر شده. ورودی اصلی باغ جهان‌نما در این خیابان هست. این خیابان به ضلع غربی حافظیه منتهی میشه.

همچنین روبه‌روی باغ تکیه هفت‌تنان که هفته گذشته معرفی شد، خیابان چهل مقام هست که به ضلع شرقی حافظیه منتهی میشه. مجموعه حافظیه در بلوار گلستان، حد فاصل خیابان حافظ و خیابان چهل مقام (چهارراه حافظ و چهارراه ادبیات) قرار داره.

مرکز حافظ شناسی هم در همین مجموعه قرار داره، همچنین نمایشگاه صنایع دستی و کتابخانه حافظ هم در همین مجموعه است. همچنین مقبره خانواده فربد و آرامگاه معدل در این مجموعه قرار داره.

—-

پی‌نوشت 1: اگر دوست دارین از فضای این مجموعه لذت مضاعف ببرید، بازدید از این بنا در هوای بارونی رو امتحان کنید.

پی‌نوشت 2: واسه لذت بردن از این بنا حداقل 3 یا 4 ساعت وقت بذارین، واقعاً ارزشش رو داره.

پی‌نوشت 3: در این مجموعه موسیقی پخش میشه و بیشتر آهنگ‌های استاد شجریان رو پخش می‌کنن.

در ادامه معرفی بناهای تاریخی و دیدنی شیراز، حرکت رو از شمال شهر شروع کردیم، از دروازه قرآن که رد بشیم سمت مستقیم و راستای بلوار امام رضا(ع) بلواری هست به نام هفت تنان، تقاطع اول این بلوار با خیابان ادبیات (چهل مقام – نام جدید) هست که در سمت چپ خود می تونید باغ هفت تنان که از آن به عنوان موزه سنگ نام برده میشه رو ببینید.

علت نامگذاری این بنا به هفت تنان، وجود هفت قبر از هفت عارف در این باغ است که کریم خان زند روی هر کدام، سنگ بزرگ بدون کتیبه‌ای نصب کرده‌است.

—

پی نوشت 1: بازدید از هر کدام از این بناها و ثبت خاطرات با عکس و فیلم حداقل یک ساعت زمان لازم داره.

پی نوشت 2: عکس بیشتری از بنا نذاشتم تا خودتون داخل بنا رو ببینید.

پی نوشت 3: اطلاعات بیشتر در مورد بنا در لینک ویکیپدیا موجود هست که در متن پیوند داده شده است.

پی نوشت 4: امیدوارم از سفر به شیراز لذت ببرید.

وقتی از شمال شیراز وارد شهر میشین، بعد از دروازه قرآن سمت راستتون دو تا خیابان کنار هم هست، خیابان ربانی و خیابان حافظ، وارد خیابان حافظ که بشین، کمی جلوتر به یکی از بزرگترین باغ های شیراز می رسین که اسمش هست: باغ جهان نما ، این باغ کهن‌ترین باغ شیراز است.

توی نقشه مکان بین محل این باغ مشخص هست و همین طور می تونین از نقشه گوگل و اپلیکیشن فوراسکوئر استفاده کنین.

باغ جهان نما در سال ۱۳۸۳ توسط شهرداری شیراز و با همکاری اداره کل میراث فرهنگی استان فارس احیا و مورد بهره برداری قرار گرفت.

تو نقشه ای که عکسش رو گذاشتم، تا حالا دروازه قرآن، پارک کوهپایه، گهواره دید و باغ جهان نما رو معرفی کردم. در ادامه سایر بناها و اماکن دیدنی رو معرفی می کنم.

تقریباً رو به روی در باغ جهان نما، یه کافه هست به نام کافه فروغ که تو شیراز خیلی معروف هست، پیشنهاد می کنم اگر رفتین باغ جهان نما، سری به این کافه کوچک و دنج و دلنشین بزنین و از فضای ساده و صمیمی و قهوه های خوبش لذت ببرید.

سومین معرفی محل گردشگری و دیدنی شیراز، وقتی وارد شیراز میشن(البته از سمت شمال شهر) سمت راستتون دروازه قرآن هست که تنها دروازه باقی مانده هست، بقیه دروازه ها با گسترش شهر از بین رفت اما هنوز محل ها به همون اسم شناخته میشن مث دروازه سعدی، دروازه کازرون و غیره. اینا هر کدوم یه خروجی شهر بودن که دروازه قرآن به خاطر خروجی و ورودی شمال شهر مهم ترین دروازه بوده و به یادگار مونده.

حالا سمت چپ روبه روی دروازه قرآن یه کوه هست که یه محوطه سازی به اسم پارک کوهپایه داره که ما خودمون بهش میگیم کوهپا، این پارک و در واقع این کوه در یه زمانی گهواره دید ورودی شهر بوده، هم معبر ورودی شهر رو ازش زیر نظر داشتن و کنترل میکردن و هم کل شهر رو میدیدن.

این محل همون گهواره دید معروف هست که جاده شمالی شهر و کل شهر ازش پیداست.

بالای این فضا، کنار گهواره دید مقبره چند شهید گمنام هست.

بعد از این گهواره یه جاده هست که به نقطه بالاتری از کوه میره و میرسه به یه جایی به نام چاه مرتاض علی یا چاه مرتضی علی، من هر دو تا اسم رو ازش شنیدم.

اطلاعات در مورد این بنا رو میتونید در این لینک بخونید.

شیراز محل دیدنی و حتی ناشناخته زیاد داره، حتماً یک هفته واسه سفر بهش وقت بذارید.

چهارشنبه ها و معرفی بنای تاریخی و سیاحتی و تفریحی شیراز

وقتی وارد شیراز میشین اول از همه دروازه قرآن رو میبینید، در سمت راست دروازه قرآن بنایی هست به نام خواجوی کرمانی که مقبره این شاعر هست.

این مقبره در شب واقعاً زیباست و تا حدی شهر رو میشه از بالای این مقبره دید.، واسه محوطه این مقبره زیباسازی های زیادی انجام شده و حتی یه کارگاه صنایع دستی اونجا هست. با ورود به شیراز شما رو به دیدن این مقبره دعوت میکنم.

تصمیم گرفتم از این به بعد هفته ای یه بنای دیدنی – تاریخی – تفریحی شهرم رو معرفی کنم.

اولین بنایی که با ورود به شیراز دیده میشه “دروازه قرآن” هست که واسه اهالی شیراز کسایی که با اتوبوس از دروازه شمالی سفر می کنن موقع بازگشت به وطن یه حس عالی داره، دیدن دروازه قرآن به جور آرامش و حس آغوش وطن رو داره.

این محل، در قدیم دروازه شمالی شهر بوده که در این لینک میتونین عکس های این بنا رو در گذر زمان ببینید.

توضیح این بنا به نقل از ویکی پدیا

این دروازه در ابتدا در زمان عضدالدوله دیلمی ساخته شد و قرآنی در آن جای داده شد تا مسافران با گذر از زیر آن متبرک شوند. در دوره زندیه کریم خان زند این دروازه را بازسازی کرد و اتاقی به بالای آن افزود و دو جلد قرآن بزرگ نفیس، به خط سلطان ابراهیم بن شاهرخ تیموری، در اتاقک بالای آن جای داد. این قرآن‌ها، که به «قرآن هفده من» معروف‌اند، اکنون از دروازه قرآن به موزه پارس انتقال یافته‌اند. دروازه قرآن در دوره قاجاریه به علت وقوع چندین زلزله دچار صدمات زیادی شد که محمد زکی خان نوری آنرا تعمیر نمود. این بنا در گذشته طاق قران نیز نامیده شده‌است. روزهای اول هرماه مردم از شهر خارج شده و از زیر این طاق عبور می‌کرده‌اند.[۲]درسال ۱۳۱۵ این بنا به دستور رضاخان، تخریب شد. دروازه قرآن در سال ۱۳۲۸ شمسی با همت یکی از بازرگانان شیراز به نام حاج حسین ایگار معروف به اعتماد التجار، با فاصله کمی از دروازه کهن ساخته شد. دروازه جدید در اندازه بزرگ تر، شامل دهانه قوس تیزه دار و دو ورودی کوچک بر روی جرزهای دو طرف و اطاق مستطیل شکلی بر فراز آن برای گذاشتن قرآن ساخته شد. در این بنا، آیاتی از قرآن را به خط ثلث و نسخ دور تا دور در دروازه قرآن نگاشته‌اند ؛ در پیشانی شمالی این طاق آیه: «انّ هذا القران یهدی للتی هی اقوم». (سوره اسراء، آیه ۹) و بر پیشانی جنوبی و سمت شهر شیراز آیه: «قل لئن اجتمعت الانس و الجنّ علی…». (سوره اسراء، آیه ۸۸) و در گوشه غربی طاق آیه: «انّا نحن نزّلنا الذّکر» و ادامه آیه در گوشه شرقی: «و انّا له لحافظون» (سوره حجر، آیه ۹) نوشته شده‌است.

سمت راست دروازه قرآن آرامگاه خواجوی کرمانی هست که هفته آینده معرفیش می کنم و پشت سر اون هتل بزرگ شیراز که با سختی فراوان ساخته شده و بخش هاییش افتتاح شده.

اگه خواستید به شیراز سفر کنید یک هفته وقت بذارید و اینکه یه راهنمای خوب داشته باشید که همه آثار شیراز رو بشناسه.

چند وقتی هست ذهنم مشغول این شده که اگه یه نفر از دوستام بخواد شیراز رو ببینه و بگرده اصلاً راهنمای خوبی نیستم، چون چیزی از تاریخ شهرم نمیدونم

پس به عنوان یکی از برنامه هام این تصمیم رو گرفتم که تاریخ شیراز رو ورق بزنم و با دیدن و مطالعه در مورد آثار باستانی به جا مونده اطلاعاتم رو بالا ببرم

امیدوارم که حافظه ام یاری بده و بتونم اطلاعاتم رو بالا ببرم و بتونم به عنوان یه راهنمای خوب واسه دوستام باشم.

—–

پی نوشت ۱: عکس بالا ورودی شمالی شهر شیراز هست که بهش میگن دروازه قرآن و در کنارش هم آرامگاه خواجوی کرمانی هست.
عکس پایین سمت راست نمایی از عمارت باغ ارم هست و عکس پایین سمت چپ هم حافظیه.
اینکه عکسای انتخابی همگی در شب هستن به علت نورپردازی هایی بود که دارن، خودم تو این ساعت ها بیشتر این اماکن تاریخی رو دوست دارم.

پی نوشت ۲: این ۲۵امین پست وبلاگ هست، عدد ۲۵ در طول عمر شخص و سالگردها به عنوان عدد نقره ای نامگذاری شده. مثلاً سالگرد ۲۵ ام ازدواج رو میگن سالگرد نقره ای، خالی از لطف نبود که در پست ۲۵ام این عدد رو معرفی کنم.