تمرکز 140 کاراکتري
مدتهاست دارم به موضوع يک تحقيق و پژوهش فکر ميکنم با عنوان تمرکز 140 کاراکتري. حالا اينکه اين موضوع به چي مربوط هست رو توضيح ميدم. اول اينکه عدد 140 مربوط به چي هست؟ اگر با سايت توييتر آشنا باشين، با عدد 140 کاراکتر آشنا هستيد. اين عدد 140 کاراکتر حتي براي يک پالس اسمس هم کاربرد داره. البته اسمس با حروف انگليسي، با حروف فارسي ميشه 70 حرف.
توييتر يک شبکه اجتماعي هست که شما ميتونيد در 140 کاراکتر يک جمله رو بيان کنيد. هميشه وقتي يکي از کاربراي توييتر ميپرسه اين سايت واسه چي هست و به چه دردي ميخوره؟ کاربرانش نميتونن به اين سوال جواب بدن، من هم با همين معظل روبهرو شدم و الآن براي توضيح سايت توييتر ناچار به سرچ شدم.
طبق معرفي سايت ويکيپديا، توييتر يک شبکه اجتماعي آنلاين و ميکروبلاگ هست که کاربرانش ميتونن پيامها و متنهاي کوتاه رو در 140 کاراکتر بخونن. اين متنها “توييت” نام گرفتن. توييتر سال 2006 توسط Jack Dorsey، Evan Williams ،Biz Stone و Noah Glass منتشر شد.
من از سال 2008 در اين سايت عضو هستم. فعاليت من الآن با 8 يوزر مختلف براي کارهاي مختلف هست. توييتر استفادههاي زيادي داره. براي انتشار اخبار، تبليغات، روزنوشت، مينيمال نويسي و … هر کسي با توجه به فعاليت حرفهاي و شخصي خودش از توييتر بهره ميبره.
– – –
خب برگرديم به موضوع پست، تمرکز 140 کاراکتري، من اخيراً متوجه شدم که به خوندن جملات و اخبار 140 کاراکتري به شدت عادت کردم و خوندن يک متن بيشتر از اين سختي زيادي برام داره، در واقع بيشتر از 140 کاراکتر نميتونم تمرکزم رو جلب کنم. دوست داشتم بدونم آيا شما هم تجربه مشترکي دارين؟
الان دیگه نمیتونم کتاب بخونم به خوندن مقاله های کوتاه و بلند وب توی اپ pocket توی گوشی عادت کردم
من هم مدتی اینطور رفتار میکردم. و برام خوندن متنهای طولانی سخت بود. اما کمکم و خود به خود این مشکل حل شد طوری که الان حتی با خواندن کتاب هم مشکلی ندارم.
سلام
موضوع جالبی رو مطرح کردی
در مورد این سایت ها باید بگم که به نظر من پشت تمام این سایت ها یه ایده و یک هدف مهم تر هست.
یک سایت موفق اون سایتی هست که بتونه در زمینه سازمان دهی محتوای اینترنت نقش خوبی رو یازی کنه.
در اوائل شروع به کار موتورهای جستجوی اینترنتی، کار این موتورهای جستجو فهرست بندی آدرس سایت ها بود.
با ورود گوگل این روند تبدیل شد فهرست بندی براساس نتایج تحلیل محتوای سایت ها
از اینجا به بعد رابطه اینترنت با سایت ها یک رابطه دو طرفه هست
بسته به میزان سهمی که یک سایت میتونه در سازمان دهی محتوای اینترنت داشته باشه خودبخود تبدیل میشه به یک سایت پرطرفدار.
من فکر میکنم کاری که میکروبلاگینک میکنه اینه که محتوای ها رو خلاصه میکنه
در نهایت وقتی یک مطلب طولانی رو با خلاصه اون در 140 کاراکتر مقایسه میکنی میبینی غالب کلمات تشکیل دهنده اون 140 کاراکتر همون کلمات کلیدی اون مطلب طولانی هستن
بنابراین دیگه نیازی به آنالیز کامل اون متن طولانی نیست.
بنابراین شما یک سایت با داده های دسته بندی شده داری که هم به درد خودت میخوره و هم به درد کاربرها و هم به در موتورهای جستجو
من خودم به شخصه در خواندن خیلی عجولم. یعنی دوس دارم در کمترین زمان ممکن کل مطلب رو بگیرم. واسه همین متن های طولانی خیلی اذیت میکنه. اما به نظرم این بده. ذهن ما باید بتونه مطالبی که حس میکنیم ارزش خوندن رو داره تشخیص بده و با حوصله همشو بخونیم. محدودیت ۱۴۰ کاراکتری بهونس. نباید عادت کرد.