قوانین حریم شخصی

سلام!

قانون حریم شخصی یا حتی احترام گذاشتن به حریم شخصی!

آره، درسته، ما تو ایران قانونی در این مورد نداریم، اما احترام چی می‌شه پس؟

فرض کن به یکی بگی سوالی که پرسیدی نقض قوانین حریم شخصیه و در جواب به تو بگه من تو ایران زندگی می‌کنم و ما اینجا چنین قانونی نداریم! پس احترام چی؟

بگذریم از صحبت‌های مشابه با غر!

شاید در مورد GDPR یا مقررات عمومی حفاظت از داده اتحادیه اروپا شنیده باشید. اگه نشنیدین، پیشنهاد میدم حتماً در موردش بخونید، چون اگر قصد سفر به اروپا رو دارین، یا دوست و فامیلی در اروپا دارید، یا حتی قصد فعالیت تجاری با شرکت‌های اروپایی رو دارین این قانون خیلی مهمه.

در کنار این قانون، قوانین وابسته‌ای هم وجود داره که از حریم شخصی با دقت زیادی محافظت می‌کنه.

البته اولین سکوی حفاظت از اطلاعات، خود ما هستیم. ما هستیم که تعیین می‌کنیم چه اطلاعاتی از ما روی بستر اینترنت یا هر جای دیگه قرار بگیره.

اگر سازمان و مجموعه‌ای به هر دلیلی به اطلاعات ما احتیاج داشته باشه، باید قوانین GDPR رو رعایت کنه. مثلاً وقتی ایرلاینی به اطلاعات پاسپورت ما نیاز داره، باید تضمین بده که این اطلاعات فقط برای احراز هویت استفاده می‌شه و حتی بعد از پرواز هم اطلاعات رو نگه نمی‌داره! (در این مورد مطمئن نیستم که ایرلاین‌ها قوانینشون چطوریه، صرفاً یک مثال ملموس بود)

حتی دولت هم حق نداره اطلاعات شخصی افراد رو بدون اجازه اونها ذخیره و استفاده کنه، این قضیه حفاظت از داده‌ها خیلی جدیه و شاید بد نباشه ما هم تو این دنیای اطلاعات، پیگیر باشیم که چه اطلاعاتی از ما در بستر اینترنت وجود داره که شاید بهتر باشه نباشه!

علاوه بر این، یاد بگیریم به حریم شخصی آدم‌ها احترام بذاریم و سوال‌های نا به جا نپرسیم. من اینجا قبل از پرسیدن هر سوالی، باید برم قوانین رو مرور کنم تا مطمئن باشم جز حریم شخصی نیست. چون پرسیدن چنین سوال‌هایی تجاوز به حریم شخصی افراد محسوب می‌شه.

مراقب امنیت خودمون باشیم.

– – –

پی‌نوشت: این مبحث خیلی گسترده است و من هم دانش کافی ندارم. در صورتی که فرصت داشته باشم، حتماً در آینده بیشتر در موردش می‌نویسم. اما بهتره خودتون هم مطالعه کنین، به خصوص اگر قصد مهاجرت دارین، به خصوص اگر دنبال امنیت بیشتر هستین.