یادگیری زبان
سلام
البته من استاد زبان نیستم، فقط و فقط هم جز زبان مادری، یه زبان انگلیسی رو بلدم و دارم تلاش می‌کنم آلمانی رو یاد بگیرم. اما چی شد که تصمیم گرفتم این پست رو بنویسم؟
تو پست‌های مرتبط به اقامت آلمان، خیلی زیاد به یاد گرفتن زبان تاکید کردم. دوست دارم تجربه خودم رو در یادگیری زبان، البته از نوع انگلیسی‌اش بنویسم و در مورد زبان آلمانی هم بگم که چی کارا کردم.
من انگلیسی رو از ۱۱ سالگی و با کانون زبان ایران شروع کردم. درسته، قبول دارم، تو سنین پایین‌تر یادگیری ساده‌تره، اما تجربه من به یادگیری عمیق‌تر زبان برمی‌گرده که چی شد که اینطوری تو انگلیسی خوب شدم. اینقدر خوب که الآن خیلی راحت می‌تونم ساعت‌ها به زبان انگلیسی حرف بزنم، فکر کنم و ارتباط برقرار کنم، چه حضوری و چه پشت تلفن.
نکته اول: علاقه شدید به زبان انگلیسی (که بتونم با فامیلای خارجی‌مون حرف بزنم، دخترخاله‌هام)
نکته دوم: تماشای فیلم و سریال بدون زیرنویس، در سخت‌ترین حالت با زیرنویس انگلیسی
نکته سوم: یادگیری کلمات جدید با معنی و ترجمه انگلیسی به انگلیسی (این رو مدیون معلم‌های خوبم تو کانون زبان هستم. مرسی ازشون)
نکته چهارم: انگلیسی حرف زدن با خودم
نکته پنجم: انگلیسی فکر کردن
نکته ششم: پیدا کردن دوستای خارجی و حرف زدن و مباحثه و همه چیز.
خب حالا واسه آلمانی چه کردم؟
راستش رو بگم، تنبلی! اینقدر لازم نداشتم آلمانی یاد بگیرم که تنبل شدم، اما روز به روز نیازش بیشتر داره حس می‌شه. هنوز فرصت کلاس رفتن رو نداشتم، پس تو این فاصله که برم کلاس، این راه‌هایی هستش که من دارم کمابیش آلمانی رو یاد می‌گیرم.
من با کانال یوتیوب و تلاش برای حرف زدن در جامعه، فعلاً دارم زبان آلمانی رو تمرین می‌کنم و ایشالا خیلی زود هم کلاس می‌رم.
– – –
پی‌نوشت: اگه قصد مهاجرت دارین، زبان رسمی اون کشور رو خیلی جدی بگیرید. من اشتباه کردم، شما اشتباه من رو تکرار نکنید.
یک دیدگاه بگذارید