دنیای خاطرات

این نوشته، با کمی تفاوت نسبت به ساختار وبلاگ نوشته شده، پس قضاوت نکنید.

ساندکلود باز بود و آهنگ‌ها یکی یکی رد می‌شدن، رسید به یه پادکست که آهنگ پس‌زمنیه‌اش “همیشه با همیم – 25 باند” بود. این آهنگ واسه من یادآور یکی از بهترین خاطرات زندگیم هست. این خاطره برمی‌گرده به شب دوم برگزاری استارتاپ‌ویکند شیراز که شام رو در کنار چند تن از مربیان و میزبان برنامه صفر و یک بودم. مربیانی که الآن از بهترین دوستانم به حساب میان. اولین بار این آهنگ رو اون شب شنیدم. 9 آبان 1392 برای من خاطره شد.

لحظه‌ای که الآن داریم در اون زندگی می‌کنیم برای فردا میشه خاطرات دیروز. باید طوری این لحظات رو بسازیم که وقتی در آینده، به گذشته فکر می‌کنیم از شادی و هیجان اون لحظات انرژی بگیریم و بتونیم لحظات بهتری رو بسازیم. لذت و شادی انتهایی ندارن. ما در مقابل سلامت روحمون و شادی روحمون مسئولیم. شاد باشیم و شادی رو بسازیم، خندیدن سخت نیست. لحظات خوب داشتن سخت نیست، فقط کافیه از قید و بند و تکلف دور بشیم و از کوچکترین لذتی شاد بشیم، لذتی مثل خوردن یه دسر خوشمزه.