چند دقیقه سکوت به احترام "پدر"

صلح اول به از جنگ آخر vs جنگ اول به از صلح آخر:

اگر فیلم سینمایی حوض نقاشی رو ندیدین، این پست رو نخونین. توی این پست قسمت‌هایی از فیلم رو تعریف می‌کنم.

امروز بعد از ظهر این ویدیو رو دیدم. دیدنش غمناک و دردآور هست. شاید فیلم باشه ولی واقعیت زندگی هست. نه تجملاتی هست نه جلوه‌های ویژه داره، با چند پلان کوتاه یه واقعیت رو نشون میده. همین واقعیتی که در فیلم حوض نقاشی به تصویر کشیده شد.

هم این فیلم کوتاه و هم فیلم حوض نقاشی، عدم رضایت فرزندان از والدینشون که ضعفی دارن نشون میده. توی این ویدیو پدر ناشنواست و دختر احساس سرخوردگی می‌کنه و در فیلم حوض نقاشی هم مریم و رضا ضعفی دارن که این ضعف باعث خجالت پسرشون شده. هر دو فیلم در انتها نشون میدن که فرزند به اشتباه خودش پی برده. ولی فیلم کوتاهی که دیدم واقعی تر هست. زمانی دختر به اشتباهش پی برد که دیگه جای برگشت نبود.

چیزی رو که ما عموماً یاد نمیگیریم این هست که به جای ضعف خوبی رو ببینیم. خیلی بد هست که به خاطر یه کاستی که حکمت خدا در اون نهفته هست تمام خوبی های یک نفر رو نادیده بگیرم.

– – –

پی‌نوشت:

ادامه مطلب و برداشت و تفکر با خودتون.