سلام

این روزا، نوشتن از همه کارای دنیا برام سخت‌تر شده! چرا؟ نمی‌دونم! شاید هم بدونم، ولی ذهنم سررشته کلاف رو گم کرده! انگار که نیست که نیست! مثل سوزنی که تو انبار کاه گم شده.

باورم نمی‌شه! باورتون می‌شه؟ نوشتنی که از ۸ سالگی همراه همیشگی من بوده، برام سخت‌ترین شده! منی که عاشق نوشتنم! منی که همه زندگیم بر نوشتن بنا شده! منی که مزیت رقابتی‌ام تو تمام بخش‌های زندگیم همین نوشتن بوده! منی که مهارت ارتباطی قوی با نوشتن دارم! منی که قدرت بیان احساس رو با نوشتن دارم!‌ منی که حال خوبم رو با نوشتن منتقل می‌کنم! منی که حال بدم رو با نوشتن التیام می‌بخشم! همین من! همین من دیگه نمی‌تونه بنویسه!

پیر شدم؟ شاید …

سلام

۳ سال / تمام. [نقطه، سر خط]

یکی از عجیب‌ترین اتفاقات زندگی، اونجایی رقم می‌خوره که سه سال بگذره و ببینی تو لحظه‌ای ایستادی که تفاوت چندانی با لحظه ۳ سال قبل نداره! و چقدر این تجربه عجیب و وحشتناکه!

مثل چیزی که من تو سه سالگی مهاجرتم تجربه کردم!