خانه‌های هوشمند – آسایش یا اضطراب
سلام
زندگی‌هامون دیگه هیچ‌وقت مثل قبل نمی‌شه. همه چیز رو به پیشرفته. حتی یادمون نمیاد زندگی‌هامون قبل از وجود این همه وسیله الکترونیکی و بعد از اون وسایل هوشمند، چطوری بوده.
شما یادتون میاد؟
آره خب، هنوز یه چیزایی یادمون میاد از وقتی که کامپیوتر نبود، یا حتی قبل‌تر، از وقتی که حتی تلفن هم نداشتیم.
که البته یادآوری گذشته و سبک زندگی قبلی، موضوع این پست نیست.
خب یه خونه هوشمند چه خصوصیاتی داره؟ آیا اینکه یه تلفن همراه هوشمند داشته باشیم یا با داشتن یه Google Home خونه ما هوشمند می‌شه؟
درسته وجود اینا بخشی از یک خانه هوشمند محسوب می‌شه، اما همه امکانات نیست.
وقتی شما سیستم‌های یک خانه هوشمند رو داشته باشید که زیرساخت، سخت‌افزار و نرم‌افزار رو شامل می‌شه، تمام امور (یا حداقل اکثر امور) خونه رو می‌تونین باهاش مدیریت کنین.
فرض کنین قصد دارین از یه سفر طولانی به جزایر خوش و آب و هوای هاوایی، برگردین به خونه‌تون که تو سردسیرترین منطقه دنیا واقع شده. به این فکر می‌کنید که وای حالا اگه برسم خونه یخ می‌زنم از سرما که یادتون میاد می‌تونین سیستم گرمایشی خونه رو با اپلکیشنی که روی موبایل‌تون دارین، روشن کنین و دمای خونه رو پیش از رسیدن به دمای مطبوع برسونید.
فرض کنین صبح برای بچه‌ها غذا پختین و رفتین سر کار، اما یادتون نمیاد زیر گاز رو خاموش کردین یا نه؟
فرض کنین صبح یه جلسه مهم دارین و زنگ ساعت نمی‌تونه شما رو بیدار کنه، از خونه هوشمندتون می‌خواین شما رو بیدار کنه.
بله، یک خونه هوشمند می‌تونه برخی یا همه این قابلیت‌ها رو داشته باشه.
این مقاله رو بخونید. بر اساس این مقاله، این قابلیت‌ها رو یک خونه هوشمند می‌تونه داشته باشه:
- روشنایی
- امنیت
- دما
- لوازم خانگی
- تفریح
- تشخیص تحرک
- امکان مدیریت با تلفن همراه هوشمند
- سیستم بیدار باش
البته ممکنه من درست ترجمه نکرده باشم. پس حتماً مقاله اصلی رو بخونید.
حالا بریم سراغ بهترین وسایل برای خانه هوشمند شما:
- قفل‌های هوشمند
- Google Home یا Alexa
- سیستم‌های امنیتی هوشمند
- ترموستات هوشمند
- لوازم آشپزخانه هوشمند
- جاروبرقی هوشمند
- ….
این مقاله رو خوندم احساس می‌کنم تو غار زندگی می‌کنم [ایموجی خنده هیستریک].
به نظرتون در آینده کاری باقی می‌مونه که ما بتونیم انجام بدیم؟
برای پایان‌نامه دوره کارشناسی، پروژه‌ای که انجام دادم با این عنوان بود: “فناوری اطلاعات، آسایش، آرامش”. البته سال ۱۳۹۰ که من این پروژه رو داشتم، دنیا اینقدر پیشرفت نکرده بود. اگه درست خاطرم باشه، هنوز واتزاپ و تلگرام هم نبودن. همون سال بود که آیپد ۲ رو گرفتم.
اون زمان نتیجه پایانی پروژه این بود که شاید امکانات تکنولوژی برای ما آسایش فراهم کردن، اما آرامش ما رو از بین بردن. البته که جامعه آماری من کوچیک بود، فقط تونستم ۲۷۶ داده جمع‌آوری کنم. شاید روزی دوباره بشه چنین پروژه‌ای رو انجام داد. البته مطمئنم افرادی دیگه هم پیگیر این مباحث هستن.
در پی این همه پیشرفت، شما نگران آینده هستین یا هیجان‌زده و خوشحالید؟
دلتون می‌خواد زودتر به آینده بعدی برسیم یا دیرتر؟
شاید هم دلتون یه ساعت برنارد می‌خواد که همه‌چیز رو همونطوری که الآن هست نگه دارین؟
یک دیدگاه بگذارید