برکت و نعمات زندگی

نیمی از روز گذشته رو در بیمارستان “مادر و کودک” بودم. فضای بخش زایمان بیمارستان یه فضای خاص هست، یه شادی غیرقابل وصفی تو این فضا پراکنده شده. مادرهایی که علی‌رغم دردی که دارن، از تولد فرزندشون خیلی خوشحالن. پدرهایی که هم دیدن فرزند خوشحالشون کرده، هم نگرانی برای سلامت همسرشون تو نگاهشون موج می‌زنه.

بخش زنان و زایمان بیمارستان‌های اینجا، قانون ورود آقایان ممنوع رو داره. پدرها فقط ساعت ملاقات رو می‌تونن کنار همسر و فرزندشون باشن. تو سالن انتظار بخش زنان، می‌تونین مردایی رو ببینین که خستگی و نگرانی‌شون با لایه‌ای از شادی و شعف پوشونده شده. نوزادهایی که تازه پا به این دنیا گذاشتن و برخی با دقت همه اطراف رو نگاه می‌کنن و صداهای آشنا رو دنبال می‌کنن. توی رفتار نوزاد، شاید به صورت غریزی، میشه توجهشون به پدر و مادر رو دید. نوزادی که صدای پدر رو می‌شنوه و چشماش رو باز می‌کنه. بعضی از رفتارهایی که از نوزادای تازه متولد شده می‌بینین به نظر غریزی میاد، اما اگر کمی دقت کنید، حس والد – فرزندی رو میشه تو رفتار این نوزادا دید.

تو دنیای امروزی که همه چیز تحت تاثیر دغدغه‌های امروزی و نارضایتی هست، حضور تو چنین فضای پربرکتی با این نعمات زندگی، بهترین و ناب‌ترین انرژی ممکن رو به آدم هدیه می‌کنه.

– – –

پی‌نوشت: از زندگی خسته شدید؟ حس می‌کنید همه چی پوچ و بی‌هدف شده؟؟؟ برید یه شیرخوارگاه و نوزادهای کوچیک رو ببینید. حس زندگی تو وجودتون جوونه می‌کنه.