یه وقتایی تو زندگی پیش میاد که دچار “هجوم فعالیت‌ها” میشیم. درس و دانشگاه و کار و پروژه و غیره و غیره. این روزا واسه من از اون دسته روزاست. اینکه چطوری تو این شلوغی برنامه‌ها، چطوری بتونیم صبر پیشه کنیم و زمان رو مدیریت کنیم به عوامل بسیاری بستگی داره، برخی از این عوامل فردی هستن و برخی از این عوامل عمومی هستن. به نظر من مرز مشخصی بین این دو دسته عوامل نیستن، گرچه گاهی میشه از هم تمیزشون داد.

عوامل عمومی:

انگیزه: زمانی که برای تمامی فعالیت‌ها و مشغله‌هامون انگیزه لازم و کافی داشته باشیم، خیلی راحت می‌تونیم برای انجام همه فعالیت‌ها به صورت موازی برنامه‌ریزی کنیم و اونها رو به نحو احسن انجام بدیم.

توان جسمی: زمانی که از لحاظ قدرت بدنی و شرایط جسمی در وضع نا به سامانی باشیم، نمی‌تونیم از پس یه برنامه شلوغ بربیایم و خیلی زود ضعف بر ما غلبه می‌کنه.

توان روحی: تنها جسم نیست که می‌تونه وضعیت بدنی ما رو کنترل کنه، روح بیمار از هر بیماری ضعف بیشتری رو به بدن القا می‌کنه، زمانی که غم داشته باشیم یا استرس داشته باشیم و عصبی باشیم، نمی‌تونیم از لحاظ روحی خودمون رو کنترل کنیم. ضعف روحی بدترین نوع ضعف هست و باعث میشه از پس انجام کارهامون برنیایم.

این سه مورد، مواردی بودن که به ذهن من رسیدن، به طور قطع موارد دیگه‌ای هم هستند که مدیریت زمان رو تحت تاثیر خودشون قرار میدن.

عوامل فردی:

عوامل فردی زیادی هستن که می‌تونن قدرت برنامه ریزی و مدیریت زمان ما رو تحت الشعاع خودشون قرار بدن، روحیه فردی، اخلاق، روش زندگی از مواردی هستن که روی زندگی به صورت واضح تاثیر دارن. کسی که توان تحمل گرما رو نداشته باشه، در یه روز گرم تابستونی هیچ‌وقت نمی‌تونه به برنامه‌های روزمره اش برسه.

برای هر کسی یک سری عامل درونی و فردی وجود داره که با شناخت نسبت به خویش میشه تمام عوامل رو شناسایی کرد. اینطوری هر فرد می‌تونه مسیر زندگی و فعالیت‌هاش رو به راحتی کنترل کنه.

– – –

پی‌نوشت: مشغله همیشه هست. یادمون باشه سلامتی و شادی خودمون به همه این مشغله‌ها ارحج هست. گاهی همه چیز رو کنار بذاریم و اجازه بدیم خنکی نسیمی که از پنجره می‌وزه، ما رو به روزای خوب و شاد ببره. زندگی کنیم و لذت ببریم.