سلام

یه روزی که ۲۰ اکتبر هم باشه وجود داره به اسم Information Overload Day. کاری ندارم که علت نام‌گذاریش چی بوده، فقط از اسم امروز ایده گرفتم برای نوشتن این پست.

روزانه اطلاعات زیادی در سطح دنیا ایجاد و منتشر می‌شه. حالا بیاین این اطلاعات رو مثلاً عکس‌های اینستاگرام در نظر بگیریم یا توییت‌ها.

روزانه چقدر وقتمون رو برای دیدن عکس‌ها و خوندن توییت‌ها صرف می‌کنیم؟ نمی‌گم تلف، چون آدم به استراحت و تفریح هم نیاز داره.

وقت رو بذاریم کنار، هر کدوم از این اطلاعات یه بخشی از حافظه و ذهن ما رو به خودشون اختصاص می‌دن. به نظرتون ظرفیت مغز و ذهن ما چقدره؟

من از یه جایی به بعد تصمیم گرفتم یه سری اطلاعات رو به ذهنم اضافه نکنم. ذهنم پر شده بود از اطلاعات اضافی که به هیچ دردی نمی‌خوردن.

سال‌های طولانی، اسم و اطلاعات فوتبالیست‌ها رو بلد بودم، وقتی فیلم و سریالی می‌دیدم، در مورد بازیگرهاش و نقدهای اون فیلم و سریال می‌خوندم و یه عالمه اطلاعات وارد مغزم می‌شد که هیچ جا کاربردی نداشت و انگار فقط ذهنم رو شلوغ کرده بود.

یه خونه‌تکونی اساسی کردم و اطلاعات اضافی رو دور ریختم.

یه سری دیگه از این اطلاعات، تو فرهنگ ما به “خاله‌زنکی” شناخته می‌شه، اینکه جزییات زندگی بقیه رو بدونی و آمار همه رو داشته باشی و پیگیر باشی کی چی کار کرد، چی خرید؟ دانشگاه رفت؟ کارش چیه؟ خواستگار داره؟ عروسی‌اش غذا چی داده و امثالهم.

باید بهتون بگم به صورت عجیبی آرامش ذهن آدم بیشتر می‌شه. چیه اون همه اطلاعات اضافی؟

سلام

آدمیزادِ دیگه، گاهی دچار تردید می‌شه و فکرش درگیر می‌شه! حالا چرا؟

آدم وقتی چیزی رو نمی‌دونه یا بلد نیست بهتر هستش که بگه یا نگه؟ شما چی کار می‌کنید؟

به طور معمول، وقتی کسی چیزی می‌گه و من نمی‌دونم در مورد چی داره صحبت می‌کنه، اگه شرایطش باشه حتماً از گوگل جان می‌پرسم که این کلمه یا عبارت یا کلمه اختصاری یا …. معنی‌اش چیه. گوگل هم خب همیشه با روی گشاده جواب می‌ده.

[گول ظاهرش رو نخورین ولی، تهش داره همه اطلاعات ما رو استفاده می‌کنه واسه منافع خودش – اینجا می‌تونید ببینید چه فعالیت‌هایی از شما در گوگل ذخیره شده]

فرض کنید در جایی هستم که امکان گوگل کردن ندارم، اینجا چه باید کرد؟

اینجاست که دچار تردید شدم، بپرسم یا یادداشت کنم و بعداً جستجو کنم؟

پیشنهاد شما چیه؟

– – –

پی‌نوشت: دوره راهنمایی، یه معلم ریاضی داشتیم که می‌گفت: پرسیدن عیب نیست، ندانستن عیب است.

این پست در واقع باید در دسته “مهاجرت کهکشانی” قرار می‌گرفت، ولی به دسته “معرفی نرم‌افزار” رسید، چون فقط در راستای مهاجرت نیست که این نرم‌افزار لازم می‌شه، کاربردهای اکسل فراتر از خیلی امور ساده است.

چرا نرم‌افزار اکسل؟

و البته چرا نرم‌افزار اکسل نه؟

اصلاً چه دلیلی داره اکسل رو یاد بگیریم؟

بابا حالا دو تا دونه جدوله، تو ورد درستش می‌کنیم.

من خودم یکی از کسایی بودم که از درجه اهمیت و البته کاربردی بودن اکسل کاملاً بی اطلاع و بی‌خبر بودم. البته مقصر هم خودم هستم که هیچ‌وقت پای این نرم‌افزار ننشستم تا بفهمم چقدر قدرتمنده. در واقع تا همین چند وقت پیش ازش فرار می‌کردم.

من هم به علت بی‌توجهی و عدم مطالعه، شاید مثل یه درصد کمی از افراد، فکر می‌کردم اکسل منحصر شده به ساخت جدول و چند تا نمودار. حداقل من در همین حد تو کل زندگی و دوران تحصیل و دوران کاری ازش استفاده کرده بودم. اما اخیراً خیلی بیشتر و جدی‌تر اکسل رو یاد گرفتم و باید اعتراف کنم که تا حالا تو تاریکی بدی به سر می‌بردم.

برای تحلیل و آنالیز، ابزارهایی که اکسل داره، به‌شدت قوی و کاربردی هستن و شما خیلی راحت می‌تونین برای یک گزارش از اکسل استفاده کنین.

حداقل تو مشاغلی که من می‌شناسم، همه به نوعی با داده و تحلیل داده درگیرن. اکسل بهترین ابزاره.

برای یاد گرفتن هیچ‌وقت دیر نیست. همین حالا شروع کنید.

– – –

پی‌نوشت ۱: من برای یادگیری از ویدیوهای یوتیوب استفاده می‌کنم.

پی‌نوشت ۲: مفاهمیم Pivot Table به شدت جذابن.

پی‌نوشت ۳: فرمول‌ها رو حتماً یاد بگیرین.