۹ فروردین – شد ۱۶ ماه – یا – ۱ سال و ۴ ماه
سلام
قرار بود این پست یه طور دیگه شروع بشه، قرار بود چیزایی دیگه‌ای نوشته بشه، مثلاً:
این ماهگرد یه ماهگرد متفاوته، چون ایرانم. البته تا چند ساعت دیگه، پرواز برگشت و شروع دو ماه پر از تجربه و سفره!
اما …
محقق نشد!
این نوشته نه تنها محقق نشد، بلکه حسرت سفر به ایران و دیدار خانواده، دوستان و عزیزان به دل موند. سفرهای و تجربه‌های بعدی هم کنسل شد و سخت‌تر از همه اینکه نمی‌دونم کی ممکنه بتونم به ایران سفر کنم.
متاسفانه هیچ‌کدوم از ما، آمادگی این شرایط بحرانی و پاندمی کرونا رو نداشتیم! نمی‌دونستیم اینطور می‌شه!
برای یکی مثل من، که روی موبایلم روزشمار تا ساعت پرواز به سمت ایران رو نصب کرده بودم، کنسل شدن پرواز و عدم امکان جایگزینی پرواز به تاریخ دیگه‌ای، یکی از بدترین اتفاقاتی بود که در پایان سال ۹۸ افتاد!
۲۳ اسفندی که قرار بود ایران باشم، واسم تبدیل شد به یک روز عجیب و پر از غصه، که هی زیر لب بگم امروز قرار بود خونه مامان بابام باشم، امروز قرار بود مامانم رو بغل کنم و ….
امروز، ۹ فروردین، ۱۶ ماه از ۹ آذر ۱۳۹۷ گذشته و من فکر نمی‌کردم تو این شرایط اضطرار باشم که برای دوباره دیدن خانواده‌ام، جای برنامه‌ریزی، آرزو کنم!
خیلی عجیبه، نه؟!
وقتی برنامه‌های زندگی، تبدیل به آرزوهای دست نیافتنی می‌شن!
سلام سمانه خانم
چند وقته پست نمیذارید نکنه خدای ناکرده روم به دیوار با کرونا سلام علیک کرده باشید؟
من سه روزه با وبلاگتون اشنا شدم انقدر مطالب دلی و جذاب هست ک همه پستاتون و خط ب خط خوندم و لذت بردم گاه با لبخند و گاه از پشت پرده اشک، توکلتون بخدا باشه ان مع العسر یسرا
قطعا پس از هر سختی اسانی است
سلام، روزتون بخیر. خدا رو شکر سلامت هستم. ممنون از پیگیری شما.
مشغول برنامه‌ریزی برای آینده وبلاگ فارسی و وبلاگ انگلیسی هستم تا با پست‌های متفاوت‌تر و بهتر، بتونم تجربه‌هام رو در اختیار همه بذارم.
موفق باشید.
درود
خیلی خوب مینویسید
تولید محتوی هدفمند و به درد بخور توی این فضای که پر از مطالب بی ارزش هست خیلی کار بزرگیه…