سرقت

سرقت – کلمه ای که همه فکر می کنن فقط رد شدن از در بدون کلید، یا وارد خونه ای شدن از پنجره و برداشتن پول و طلا و جواهر هست.

این تفکر غالب ماست که فکر می کنیم سرقت تنها برداشتن مادی اموال یا پول یا وسایل شخصی سایرین هست.

به نظر من سرقت برداشتن حقی هست که متعلق به ما نیست.

حالا اینکه حق چی هست، چند تا مثال میزنم:

اول: وقتی سر ساعت تعیین شده قرار هست جایی باشیم و دیر به قرار می رسیم در واقع حق زمان شخص یا اشخاص دیگر رو زیر پا گذاشتیم و با این کار سرقت زمانی انجام دادیم.

دوم: وقتی عابر پیاده هستیم و زمانی که چراغ عابر پیاده قرمز هست و جلو ماشین ها میریم و باعث ایجاد ترافیک میشیم، حق رانندگان رو پایمال کردیم.

سوم: وقتی عابر پیاده هستیم و زیر پل عابر پیاده از وسط بلوار رد میشیم و برای راننده ها و جون خودمون ایجاد خطر می کنیم، حق همه رو پایمال کردیم.

چهارم: وقتی راننده هستیم و پشت چراغ قرمز به جای ایستادن پشت خط سفید مربوط به خط عابر پیاده، روی خط عابر پیاده می ایستیم، حق عابرین پیاده رو پایمال کردیم.

پنجم: وقتی راننده هستیم و بدون راهنما می پیچیم جلو ماشین های دیگه و حتی ممکن هست موجب تصادف بشیم، حق سایر راننده ها رو پایمال کردیم.

ششم: وقتی راننده هستیم و تو یه خیابون یک طرفه از جهت خلاف رانندگی می کنیم، هم حق عابرینی که انتظار ندارن از یه سمت خیابون ماشین بیاد رو پایمال کردیم و حق سایر راننده ها رو.

هفتم: وقتی با نگاه هامون روی جنس مخالف توی خیابون حس بد ایجاد می کنیم، این میشه سرقت ناموسی.

هشتم: وقتی شعر یا نوشته ادبی متعلق به یه شاعر و نویسنده گرانقدر رو با تغییر کلمه ای به اسم خودمون جایی به کار می بریم و یا حتی برای به سخره گرفتن موضوعی از شعرها و قطعات ادبی استفاده می کنیم، سرقت ادبی انجام دادیم.

نهم: وقتی بدون ذکر منبع از مطالب و اطلاعات یک کتاب یا مقاله، نوشته ای را به نام خودمون ثبت می کنیم، این میشه سرقت اطلاعات.

سرقت زمانی، سرقت حق، سرقت ناموسی، سرقت ادبی، سرقت اطلاعات و خیلی سرقت های موضوعی دیگه، همه اینا سرقت و دزدی هستن و پایمال کردن حقوق دیگران، چرا ما فکر می کنیم که سرقت فقط برداشتن پول دیگری و یا اموال دیگری هست؟ خوردن حق دیگران بزرگترین و شرم آورترین کار دنیاست.

اگر کمی فکر کنید مثال های دیگه ای هم به ذهنتون می رسه.

یه کم به خودمون بیایم، به اطرافمون توجه کنیم و به همدیگه احترام بذاریم.

—

پی نوشت: این پست، صدمین پست بلاگ هست، از اولین روزی که بلاگ رو شروع کردم تصمیم داشتم چنین پستی رو بنویسم و خیلی تلاش کردم تا عبارت های مناسب و جمله های مناسب رو در این مدت زمان برای نوشتن این مطلب پیدا کنم. خالی از لطف نبود برای صدمین پست بلاگ این پست رو بنویسم.